अबसालोम, जरूसलेम ने बोहड़तोर
14
राजा चो मन अबसालोम बाटे आसे बलुन सरूयाह चो बेटा जोआब जानलो। 2 एईकाजे जोआब, तकोआ सहर ने दूत पठाउन हुताले गोटोक बुदंती बायले के हागदिलो। जोआब हुन बायले के बललो, “तुय मोरलो बीता काजे करलातो बायले असन हो। करलातो फटई पींद, आउर तुचो देहें ने तेल नी घस। खुबे दिन ले आपलो मोरलो मनुक काजे करलाते रतो बायले असन होउन रा। 3 तुय राजा लगे जाउन असन बल।” जोआब हुन बायले के ए सपाय गोटमन सिखालो।
4 जेबे तकोआ चो हुन बायले राजा लगे गेली, तेबे पाटा पड़ुन डंडासरन करली आउर बलली, “महाराजा मोचो साका हो।” 5 राजा हुनके पुछलो, “तुके काय होली?” हुन बलली, “मोचो मनुक सते मोरलो, आउर मय रांडी होले। 6 तुचो कमेयीन चो दुयझन बेटामन रला आउर हुनमन भाटा ने मारा-पेटा होला आउर हुनमन के छंडातो लोग कोनी नी रला। एईकाजे गोटोक बेटा दुसर के असन मारलो कि हुन मोरुन गेलो। 7 एदांय सपाय कुटुम-लोग तुचो कमेयीन चो बिरुद होला आउर असन बलसोत, ‘जोन आपलो भाई के मारलो हुनके आमके सोपुन देस, तेबे हुनचो मारलो भाई चो जीव चो पलटा हुनके डंड देउंदे आउर असन करुन हुनचो थर बुड़ो’। हुनमन मोचो बाचलो इंगरा के बले बुतातो काजे होयसोत। असने हुनमन, मोचो मनुक चो नाव के आउर हुनचो बंस के बले मंजपुर ले बुड़ातो काजे होलासोत।”
8 तेबे राजा, बायले के बललो, “आपलो घरे जा, मय तुचो गोट काजे हुकुम देयंदे।” 9 तेबे तकोआ चो बायले राजा के बलली, “ए मोचो परभु, ए राजा, मोके आउर मोचो बुआ चो कुटुम के ची दोख लागो, मानतर राजा आउर हुनचो गादी दोख नोहलो रओ।” 10 राजा बललो, “तुके कोनी काई बलला जाले, हुनके मोचो लगे आन; फेर हुन तुके छिंउक नोहले काई करुक नी सकेदे।” 11 हुन बलली, “लोउ चो पलटा धरतो बीता आउर खुबे सत्‍यानास करुक नी सको आउर मोचो बेटा बले सत्‍यानास नी होओ, एईकाजे राजा आपलो महापरभु जहोवा के सूरता संगाओ।” हुन बललो, “जहोवा चो जीव चो किरिया, तुचो बेटा चो गोटोक चूंदी बले भुंये नी घसरे।”
12 तेबे बायले बलली, “तुचो कमेयीन के परभु राजा ले आउर गोटोक गोट बलुक दियास।” हुन बललो, “बल।” 13 तेबे बायले बलली, “फेर तुय महापरभु चो रयत चो बिरुद करतो काजे असन बिचार काय काजे करलीस? राजा बललो गोट ले आपने दोसी होलोसे, कसनबलले राजा आपलो निसकालो बेटा के बोहड़ाउन नी आनलोसे। 14 आमी सपाय के तो मोरतोर ची आय, आउर आमी भुंये उलदलो पानी असन आंव जेके रापुक नी सकोत। मानतर महापरभु हुनचो लग ले निकरलो लोग चो जीव धरतो पलटा हुनमन के बोहड़ाउन आनतो उआट बनाउआय। 15 एदांय लोगमन मोके डरालो किरता मय ए गोट राजा के बलुक ईलेसे। एईकाजे तुचो कमेयीन बिचार करली, ‘मय राजा के बलेंदे तेबे राजा आपलो कमेयीन चो गुहार के पुरा करेदे। 16 राजा सुनुन पक्‍का आपलो कमेयीन के हुन मनुक चो हाथ ले बचायदे, जोन मोके आउर मोचो बेटा दुनो के महापरभु दिलो निज बाटा ले सत्‍यानास करतो काजे होयसे’। 17 आउर तुचो कमेयीन बिचारली, मोचो परभु राजा चो गोट ले मोके अस्‍तिर मिरेदे। कसनबलले मोचो परभु राजा बले महापरभु चो दूत असन नंगत-अडरा के चिताउक सके। तुचो महापरभु जहोवा तुचो संगे रओ।”
18 तेबे राजा हुन बायले के बललो, “जोन गोटमन मय तुके पुछेंदे, हुनके तुय मोचोले नी लुकाव।” बायले बलली, “मोचो परभु राजा, पूछो।” 19 राजा पुछलो, “ए सपाय गोटमन ने जोआब तुचो संगे मिसलोसे?” बायले बलली, “ए मोचो परभु, ए राजा, तुचो जीव चो किरिया काई बले मोचो परभु राजा बललोसे, हुनचोले कोनी बले उजा बाटे नोहले डेबरी बाटे जाउक नी सके। तुचो कमेया जोआब ची मोके हुकुम दिलोसे आउर ए सपाय गोट हुनी तुचो कमेयीन के सिखालोसे। 20 आपलो गोट के पलटतो काजे तुचो कमेया जोआब असन बुता करलो। महापरभु चो दूत चो बुद असन मोचो परभु के बले बुद आसे कि मंजपुर ने जोन बले होयसे सपाय के हुन जानेसे।”
21 तेबे राजा, जोआब के बललो, “सुन मय ए गोट मानले, एदांय तुय जाउन हुन जुवान अबसालोम के बोहड़ाउन आन।” 22 तेबे जोआब भुंये पाटा पड़ुन पांय पड़लो आउर धन-धन करुन बललो, “ए मोचो परभु, ए राजा, आजी तुचो कमेया जानलो, तुय मोचोले हरिक आसीस। कसनबलले राजा आपलो कमेया चो गुहार सुनलो।” 23 फेर जोआब उठुन गसूर ने गेलो आउर अबसालोम के जरूसलेम ने आनलो। 24 तेबे राजा बललो, “हुन आपलो घरे रओ आउर मोके नी दखो।” एईकाजे अबसालोम आपलो घरे गेलो आउर राजा के नी दखे।
दाउद, अबसालोम के खेमा करतोर
25 सपाय इसराएल ने अबसालोम असन सुंदर आउर नाव कमालो मनुक कोनी नी रला। हुनचो नक-मुंडी ले धरुन टीप-चूंदी ले काई दोख नी रली। 26 हुन बरक चो सरासरी दिनमन ने आपलो चूंदी कटाते रये। (हुनचो चूंदी किरता हुनके बोजा लागते रये, एईकाजे हुन चूंदी कटाते रये) आउर जेबे-जेबे हुन चूंदी कटालो तेबे-तेबे हुन आपलो मुंड चो चूंदी के किलो-काटा ने तोहलते रये। राजा चो तोहलतो हिसाब ले हुनचो चूंदी सवा दुय किलो होते रये। 27 अबसालोम के तीन झन बेटामन आउर तामार नाव चो गोटोक बेटी रये। तामार खुबे सुंदरी रये।
28 अबसालोम दुय बरक ले राजा के नी दखलोर जरूसलेम ने रलो। 29 तेबे अबसालोम, जोआब के राजा लगे जातो काजे हागदेउक पठालो, मानतर जोआब हुनचो लगे एतो काजे नाई बललो। हुन दुसर हार हुनके हागदेउक पठालो, मानतर फेर बले हुन जातो काजे नाई बललो। 30 तेबे अबसालोम आपलो कमेयामन के बललो, “सुना, जोआब चो गोटोक बेड़ा मोचो बेड़ा लगे आसे, आउर हुता जोंदरी बुनलोर आसे, तुमी जाउन हुनके आईग डसाउन दियास।” एईकाजे अबसालोम चो कमेयामन हुन बेड़ा ने आईग डसाला। 31 तेबे जोआब उठलो आउर अबसालोम घरे जाउन हुनके पुछलो, “तुचो कमेयामन मोचो बेड़ा के काय काजे डसाला?” 32 अबसालोम, जोआब के बललो, “मय तो तुचो लगे असन खबर पठाउन रये, एता ईलोने मय राजा लगे तुके असन बलुन पठायंदे, ‘मय गसूर ले काय काजे ईले? एबतले हुताय रलोने नंगत होती’, एईकाजे एदांय राजा के मय दखुक होओ आउर मय दोसी आसे जाले, हुन मोके मोरते मारो।” 33 तेबे जोआब राजा लगे जाउन हुनके ए गोट सांगलो। राजा, अबसालोम के हागदिलो। तेबे हुन, राजा लगे जाउन हुनचो पुरे पाटा पड़ुन पांय पड़लो। तेबे राजा, अबसालोम के चूमलो।