पाप कसन ने उबजली?
3
जहोवा महापरभु बनालोर सपाय रान-जियादमन ले साप खुबे चलाक रये; हुन, बायले के पूछलो: “काय, ए सत गोट आय, महापरभु तुमके ए पदर चो कोनी रूक चो पाक के नी खाहा बललोसे?” 2 तेबे बायले, साप के बलली: “आमी ए पदर चो रूकमन ले पाकमन खाउक सकुं। 3 मानतर महापरभु सांगलोसे, पदर मंजार चो रूक चो पाक के नी खाहा आउर नी छिंया, नोहले तुमी मोरासे।” 4 तेबे साप, बायले के बललो, “तुमी मुरे नी मोरासे! 5 आउर ए गोट के महापरभु खुदे जानेसे कि जोन दिने तुमी ए पाक के खाहासे, हुनी दिने तुमके चेत चेगेदे आउर नंगत-अडरा चो गियान पाउन महापरभु चो कटार होआसे।” 6 जिदलदांय बायले दखली कि हुन रूक चो पाक खातो काजे नंगत, मन-भावतो आउर गियान पावतो लाईक आसे, तेबे हुन, पाक के टुटाउन खादली; आउर आपलो मनुक जोन हुनचो संगे रये, हुनके बले दिली आउर हुन बले खादलो। 7 तूरते मनुक आउर बायले दुनो जानला कि आमी नांगड़ा-नांगड़ी आसुं; एईकाजे हुनमन अंजीर पानामन के खिलुन आपलो देहें के ढाकला।
8 सांज बेरा जहोवा महापरभु पदर ने हिंडतोदांय आदम आउर हुनचो बायले, जहोवा महापरभु चो पांय-थाप के सुनला आउर रूकमन चो आड़े लुकला। 9 तेबे जहोवा महापरभु, आदम के हागदिलो, “तुय कहां आसीस?” 10 आदम बललो, “मय पदर ने तुचो पांय-थाप के सुनुन डरले, कसनबलले मय नांगड़ा आंसे; एईकाजे लुकले।” 11 महापरभु हुनके पूछलो, “तुय नांगड़ा आसीस बलुन कोन तुके सांगलो? जोन रूक चो पाक के मय तुके नी खा बलुन रयें, काय, तुय हुन रूक चो पाक के खादलीस?” 12 आदम बललो, “जोन बायले के तुय मोचो संगे रतो काजे दिलीस, हुनी मोके हुन रूक चो पाक दिली आउर मय खादले।” 13 तेबे जहोवा महापरभु, बायले के पूछलो, “तुय असन कसन ने करलीस?” तेबे बायले बलली, “साप मोके फुसियाली आउर मय पाक खादले।”
महापरभु नियाव करतोर
14 तेबे जहोवा महापरभु, साप के बललो: “तुय असन अडरा करलीस, एईकाजे तुय सपाय पोसतो जनावरमन आउर रान-जियादमन ले आगर सराप पावलीस, एदांय तुय आपलो पेट ने रेंगससे आउर जीवता जीव भर माटी के खासे। 15 मय तुचो आउर बायले चो मंजी आउर तुचो थर आउर बायले चो थर चो मंजी बईर उबजायंदे; हुन तुचो मुंडी के टेचेदे आउर तुय हुनचो लेड़ी के चाबसे।”
16 फेर बायले के बललो, “मय तुचो छर-फर होतो दुखा के खुबे बड़ायंदे; तुय खुबे दुखा खाउन पिला जनमासे, तेबले बले तुचो मन-इछा तुचो मनुक काजे रयदे, हुन तुचो उपरे हक संगायदे।”
17 फेर आदम के बललो, “तुय आपलो बायले चो गोट धरुन ‘जोन रूक चो पाक के मय तुके नी खातो हुकुम देउन रले’, हुनके तुय खादलीस, एईकाजे तुचो किरता भुंय सराप पावलीसे। तुय जीवता-जीव भर खुबे मसागत करुन हुता चो उबज खासे। 18 भुंय तुचो काजे काटा आउर लाटा-बुटा अखरायदे आउर तुय बेड़ा चो उबज खासे। 19 तुय माटी ने मिसतले पसना गारुन भात-पेज खासे, कसनबलले तुय माटी ले बनालोर आस आउर माटी ने मिसुन जासे।”
20 आदम आपलो बायले चो नाव हव्‍वा* संगालो; कसनबलले सपाय लोगमन चो मूर-आया हुनी होली। 21 जहोवा महापरभु, चामड़ा चो फटई बनाउन आदम आउर हुनचो बायले के पींदालो।
आदम-हव्‍वा के पदर ले निकरातोर
22 जहोवा महापरभु बललो: “मनुक नंगत-अडरा चो गियान पाउन आमचेई असन होलोसे; एदांय हुन हाथ लमाउन ‘जीव चो रूक’ चो पाक के बले टुटाउन खाउक सके आउर जुग-जुग काजे जीव रउक सके।” 23 एईकाजे जहोवा महापरभु, आदम के अदन पदर ले निकराउन दिलो कि जोन भुंय ले हुनके बनाउन रये हुनी थाने बेड़ा-खाड़ा कमाओ। 24 तेबे महापरभु, आदम के पदर ले निकराउन दिलो आउर ‘जीव चो रूक’ लगे जातो बाट चो राखा-पाहरा काजे अदन पदर चो बेर उदिया बाटे सरगदूतमन* के आउर आईग असन बरतो आउर कींदरतो खांडा के संगालो।