فصلِ سِوّم
اِحتیاط دَ توره گُفتو
1 بِرارای مه، غَدر شُمو معلِمِ درسِ روحانی نَشُنِید، چُون شُمو مِیدَنِید که مو معلِما سخت‌تَر قضاوَت مُوشی. 2 پگِ ازمو خطا_های کَلو مُونیa و کسی که دَ توره گُفتو خطا نَکُنه، آدمِ کامِل اَسته و مِیتنه تمامِ جان خُو ره اِداره کُنه.
3 مو دَ دانِ اَسپ لَغام مِیندَزی تا دَ تَی فرمان مو شُنه. دَمزی طرِیقه تمامِ جِسمِ اَسپ ره دَ هر طرف که بِخاهی دَور دَده مِیتنی. 4 یا فرض مِثال، یگ کِشتی کٹه که بادِ تیز اُو ره تیله مُونه، اُو قد یگ جِلَوِ ریزگگ دَ هر طرف که دِلِ کِشتی‌وان بِخایه بُرده مُوشه. 5 زِبو ام امی رقم اَسته: اگرچِه یگ حِصِّه ریزگگِ جِسم مو اَسته، مگم لافای کٹه کٹه مِیزَنه.
شُمو مِیدَنِید که یگ چرغَکِ آتِش مِیتنه جنگلِ کٹه ره دَر بِدیه. 6 زِبو ام یگ آتِش اَسته. دَ مینکلِ اَعضای جِسم مو زِبو یگ دُنیای پُر از شرارَت اَسته که تمامِ وجُود مو ره آلُوده مُونه و دَورونِ زِندگیb مو ره آتِش زَده دَ دوزَخ تَبدِیل مُونه و خود شی از آتِشِ دوزَخ دَر مِیگِیره. 7 هر رقم حَیواناتِ وَحشی، مُرغَکو، خزِنده‌گو و حَیواناتِ دریایی ره اِنسان تَنِسته که رام کُنه و آلی ام مِیتنه، 8 لیکِن هیچ کس نَمِیتنه که زِبو ره رام کنه. زِبو شرِیرِ رام ناشُدَنی و پُر از زارِ کُشِنده یَه.
9 مو قد امزی زِبو خُداوند ره که آتِه آسمانیc مو اَسته حمد-و-سِپاس مُوگی و ام اِنسان ره که خُدا رقمِ خود خُو جور کده، نالَت مُونی. 10 از یگ دان ام بَرکت شِنِیده مُوشه و ام دَو-و-دشنام. اَی بِرارای مه، اِی رقم باید نَبَشه. 11 آیا اِمکان دَره که از یگ چشمه ام آوِ شِیرِین و ام آوِ شور بُر شُنه؟ 12 بِرارای عزِیز مه، آیا درختِ انجِیر مِیتنه زَیتُون ثَمر بِدیه؟ یا تاگِ انگُور، انجِیر؟ هرگِز نَه! پس هیچ چشمِه شور ام نَمِیتنه که آوِ شِیرِین بِدیه.
حِکمتِ آسمانی
13 دَ بَین شُمو کِی هُوشیار و دانا یَه؟ اگه کُدَم کس اَسته، اُو باید دَ زِندگی خُو اعمالِ نیک دَشته بَشه و اعمال خُو ره دَ فروتنی که از حِکمت دَ وجُود مییه، نِشو بِدیه. 14 لیکِن اگه شُمو دَ دِل خُو سخت حسادت و خودخاهی دَرِید، لافِ بیجای نَزنِید و دَ ضِدِ حقِیقت دروغ نَگِید. 15 اِی رقم حِکمت-و-دانایی از عالمِ باله نِییه، بَلکِه دُنیایی، نَفسانی و شَیطانی اَسته. 16 چُون دَ هر جای که حَسَد و خودخاهی اَسته، دَ اُونجی بےنظمی و هر رقم شرارَت ام وجُود دَره.