فصلِ دوازدَهُم
تَحَمُل و بُردباری
‏1 پس آلی که امی رقم یگ جَمِ کٹِهa شاهِدا دَ گِرد مو جم شُده، بیِید که هر بارِ اِضافی و گُناهی ره که دَ آسانی دَ گِرد مو پیچ مُوخوره از خود دُور کُنی و قد صَبر-و-حَوصِله دَ مُسابقِه که پیشِ رُوی مو قرار گِرِفته، بِدَوی ‏2 و نظر خُو ره سُون عیسیٰ که بُنیانگُذار و کامِل کُنِندِه ایمان مو اَسته بِگِیری، چراکه اُو بخاطرِ خوشی که پیشِ رُوی شی قرار دَده شُد، مَرگ دَ بَلِه صلِیب ره تَحَمُل کده رَسوایی شی ره نادِیده گِرِفت و دَ دِستِ راستِ تختِ خُدا شِشت. ‏3 دَ بارِه ازُو که امی رقم مُخالِفَت ره از طرفِ گُناهکارا دَ ضِد خُو تَحَمُل کد فِکر کُنِید تا مَنده و دِلسرد نَشُنِید.
‏4 دَ مُبارزِه خُو دَ ضِدِ گُناه، شُمو هنوز تا حدی ره مُقاوِمَت نَکدِید که خُون خُو ره بِریزنِید. ‏5 و شُمو امُو نصِیحَتِ خُداوند ره پُرمُشت کدِید که شُمو ره «بچکِیچای خُو» مُوگیه،
”باچِه مه، اِصلاح-و-تربیِه خُداوند ره خار-و-حقِیر حِساب نَکُو
و غَیتِیکه تُو ره سرزنِش مُونه دِلسرد نَشُو،
‏6 چُون خُداوند کسای ره که دوست دَره، اِصلاح-و-تَربیه مُونه
و هر باچِه ره که مَورِدِ قبُول شی اَسته، قَمچی مِیزنه.“
‏7 سختی_ها ره بخاطرِ اِصلاح-و-تربیِه خُو تَحَمُل کُنِید. خُدا قد شُمو رقمِ باچه_های خُو رفتار مُوکُنه، چُون کُدَم باچه اَسته که آتِه شی اُو ره اِصلاح-و-تَربیه نَکُنه؟ ‏8 لیکِن اگه شُمو اِصلاح-و-تَربیه نَشُنِید رقمی که پگِ بچکِیچا دَ اِصلاح شُدو شرِیک اَسته، اوخته شُمو حرامزاده_ها اَستِید نَه باچه_ها. ‏9 علاوه ازی، مو آته_های جِسمانی دَشتی که مو ره اِصلاح-و-تَربیه مُوکد و مو اُونا ره اِحترام مُوکدی. پس چِیقَس کَلوتر باید از آتِه روحانیb خُو اِطاعَت کُنی تا زِنده بُمنی؟ ‏10 آته_های مو بَلدِه یگ وختِ کم مو ره اِصلاح-و-تَربیه کد، امُو رقم که دَزوا خُوب معلُوم شُد، مگم خُدا مو ره بخاطرِ فایدِه مو اِصلاح-و-تَربیه مُونه تا دَ قُدُوسیَتِ ازُو شرِیک شُنی. ‏11 هر اِصلاح-و-تَربیه دَ غَیتِیکه انجام مُوشه دَردآوَر اَسته، نَه خوشایَند؛ مگم پسانتَر دَ امزُو کسای که دَ وسِیلِه شی تَربیه شُده، ثَمرِ آرامبخشِ عدالت مِیدیه.
‏12 امزی خاطر دِستای ضعِیف و زانُوهای سُست خُو ره قَوی کُنِید. ‏13 و بَلدِه پایای خُو راه_های راست جور کُنِید تا کسی که لَنگ اَسته از راه بُر نَشُنه، بَلکِه شفا پَیدا کُنه.
باخبر کدو دَ بارِه پس رفتو سُون گُناه
‏14 دُمبالِ صُلح-و-صفا قد پگِ مردُم بَشِید و بَلدِه مُقَدَّس شُدو کوشِش کُنِید که بِدُونِ ازی هیچ کس مَولا ره نَمِینگره. ‏15 هُوش خُو ره بِگِیرِید که هیچ کس دَ مینکل شُمو از فَیضِ خُدا محرُوم نَشُنه و هیچ رِیشِه تلخ کٹه شُده باعِثِ رَنج-و-مُشکِلات نَشُنه و دَ وسِیلِه شی غَدر کسا آلُوده نَشُنه. ‏16 توخ کُنِید که هیچ کس فاسِق و بےحَیثیَت نَشُنه، رقمِ عیسَو که حقِ اوّلباری خُو ره دَ یگ وخت نان سَودا کد، ‏17 چُون شُمو مِیدنِید که بعد ازُو ام اُو خاست که صاحِبِ بَرکت شُنه، مگم رَد شُد، چراکه راهِ پس‌گَشت بَلدِه شی نَبُود، باوجُودِ که قد آودِیده دَ جُستُجوی شی بُود.
‏18 شُمو نزدِیکِ کوهی نَمَدِید که کس بِتنه دَزُو دِست بِزنه، کوهی که اَلَنگِه آتِش، ترِیکی، تِیرَگی، بادِ شَدِید ‏19 و صَدای شیپُور دَشته بَشه و آوازِ کلامی که شِنَوِنده_ها زاری کد که دِیگه قد ازوا توره گُفته نَشُنه. ‏20 -- چُون اُونا تابِ امزُو حُکم ره اَوُرده نَتنِست که گُفته شُدُد: ”حتیٰ اگه یگ حَیوان ام دَ کوه ڈَکه بُخوره، اُو باید سنگسار شُنه.“ ‏21 امُو مَنظره دَ اندازِه ترسناک بُود که مُوسیٰ گُفت: ”ما از ترس مِیلَرزُم.“ -- ‏22 دَ حقِیقت شُمو نزدِیکِ کوهِ صَهیون که شارِ خُدای زِنده اَسته اَمَدِید، یعنی دَ اورُشَلیمِ آسمانی و دَ مجلِسِ ملایکه_های بےحِساب، ‏23 دَ جماعتِ اوّلباری_های که نام_های ازوا دَ عالمِ باله نوِشته شُده، دَ پیشِ خُدای که قاضی پگ اَسته، دَ پیشِ اَرواحِ مردُمایعادِل که کامِل شُده، ‏24 دَ حُضُورِ عیسیٰ واسِطِه عهدِ نَو و دَ پیشِ خُونِ پاش دَده شُده که از خُونِ هابِیل کده تورِه خُوبتَر مُوگیه.c
‏25 توخ کُنِید که امزُو که توره مُوگیه رُوی‌گردو نَشُنِید، چُون اگه کسای که امزُو که دَ رُوی زمی توره گُفت رُوی‌گردو شُد و دُوتا نَتنِست، پس مو چِطور مِیتنی دُوتا کُنی اگه امزُو که از آسمو توره مُوگیه رُوی‌گردو شُنی؟ ‏26 دَ اُو غَیت آوازِ ازُو زمی ره تکان دَد، مگم آلی اُو وعده کده که ”ما یگ دفعِه دِیگه نَه تنها زمی ره، بَلکِه آسمو ره ام تکان مِیدیُم.“ ‏27 امی عِبارت «یگ دفعِه دِیگه» سُون از بَین رفتونِ چِیزای اِشاره مُونه که تکان‌پَذِیز اَسته -- یعنی چِیزای که خَلق شُده -- تا چِیزای که تکان‌ناپَذِیز اَسته، باقی بُمنه. ‏28 پس، ازی که مو پادشاهی تکان‌ناپذِیر ره دَ دِست میری، بیِید که شُکرگُزاری کُنی و خُدا ره قد ترس و اِحترام بطَوری عِبادت کُنی که قابِلِ قبُولِ ازُو بَشه، ‏29 چُون خُدای مو آتِشی اَسته که مُوسوزَنه.