فصلِ سِوّم
بُزُرگی مسیح نِسبَت دَ مُوسیٰ
1 امزی خاطر، اَی بِرارونِ مُقَدَّس که دَ دعوَتِ آسمانی شرِیک اَستِید، فِکر-و-هُوش خُو ره سُون عیسیٰ بِگِیرِید که اُو رسُول و پیشوای بُزُرگ مو اَسته و مو اِی ره اِقرار مُونی. 2 اُو دَ خُدای که اُو ره تعیِین کد وفادار بُود، امُو رقم که مُوسیٰ ام دَ تمامِ خانِه خُدا وفادار بُود. 3 چُون عیسیٰ از مُوسیٰ کده کَلوتر لایقِ اِحترام اَسته امُو رقم که آباد کُنِندِه یگ خانه از خودِ خانه کده کَلوتر لایقِ اِحترام اَسته. 4 اَلبَته هر خانه دَ وسِیلِه یَگو کس آباد مُوشه، مگم آباد کُنِندِه تمامِ چِیزا خُدا اَسته. 5 مُوسیٰ مِثلِ یگ خِدمتگار دَ تمامِ خانِه خُدا وفادار بُود تا دَ بارِه چِیزای شاهِدی بِدیه که دَ آینده باید گُفته مُوشُد. 6 مگم مسیح مِثلِ باچه دَ بَلِه خانِه خُدا وفادار اَسته؛ و خانِه ازُو مو اَستی، دَ شرطی که امُو اِطمِینان و اِفتخارِ اُمِید خُو ره محکم نِگاه کُنی.
خبردار کدو دَ ضِدِ بےایمانی
7 پس امُو رقم که روح اُلقُدس مُوگیه:
”اِمروز اگه آوازِ ازُو ره مِیشنَوِید،
8 دِل_های خُو ره سخت نَکُنِید،
رقمی که دَ زمانِ یاغِیگری کدِید،
دَ وختِ آزمایش دَ بیابو،
9 دَ امزُو جای که بابه‌کَلونای شُمو مَره آزمایش و اِمتِحان کد،
باوجُودِ که اُونا دَ مُدَتِ چِل سال کارای مَره دِیدُد.
10 امزی خاطر دَ بَلِه امزُو نسل قار شُدُم
و گُفتُم: ’اُونا همیشه دَ دِل_های خُو سُون گُمراهی موره
و راه_های مَره نَشِنَخته.‘
11 پس دَ غَیتِ قار خُو قَسم خوردُم
که اُونا دَ آرامِش مه داخِل نَمُوشه.“
12 اَی بِرارو، اِحتیاط کُنِید که هیچ کُدَمِ ازشُمو دِلِ شرِیر و بےایمان نَدَشته بَشِید که از خُدای زِنده رُوی‌گردو شُنِید، 13 بَلکِه هر روز یگدِیگِه خُو ره نصِیحَت کُنِید، تا زمانی که «اِمروز» گُفته مُوشه، تاکه هیچ کُدَم شُمو بازی گُناه ره نَخورِید و سنگدِل نَشُنِید. 14 مو شرِیک_های مسیح شُدے، دَ شرطی که اِعتمادِ اوّلنِه خُو ره تا آخِر محکم نِگاه کُنی. 15 امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس گُفته شُده:
”اِمروز اگه آوازِ ازُو ره مِیشنَوِید،
دِل_های خُو ره سخت نَکُنِید
رقمی که دَ زمانِ یاغِیگری کدِید.“
16 پس اُونا کِی بُود که شِنِید، ولے هنوز ام یاغِیگری کد؟ آیا اُونا تمامِ امزُو کسای نَبُود که دَ وسِیلِه مُوسیٰ از مِصر بُرو اَوُرده شُد؟ 17 و دَ بَلِه کُدَم کسا خُدا دَ مُدَتِ چِل سال قار بُود؟ آیا دَ بَلِه امزُو کسا نَبُود که گُناه کد و جَسَدهای ازوا دَ بیابو اُفتَد؟ 18 و خُدا دَ بارِه کِی قَسم خورد که دَ آرامِشِ ازُو داخِل نَمُوشه؟ آیا دَ بارِه امزُو کسا که نااِطاعتی کد قَسم نَخورد؟ 19 پس مو مِینگری که اُونا بخاطرِ بےایمانی خُو نَتنِست دَ آرامِش داخِل شُنه.