فصلِ دوّم
نِجاتِ بُزُرگ
1 پس مو چِیزی ره که شِنِیدی باید دَ دِقَتِ کَلوتر دَزُو تَوَجُه کُنی تا ازُو دُور نَشُنی. 2 چُون اگه پَیغامی که دَ وسِیلِه ملایکه_ها گُفته شُد، صَحیح بُود و هر خطا و نااِطاعتی مُنصِفانه دَ جَزای خُو رسِید، 3 پس مو چِطور مِیتنی از جَزا دُوتا کُنی اگه اِی رقم نِجاتِ بُزُرگ ره نادِیده بِگِیری؟ امی نِجات ره که اوّل دَ وسِیلِه مَولا اِعلان شُد، بعد ازُو دَ وسِیلِه کسای که ازُو شِنِیدُد، دَز مو تصدِیق شُد. 4 دَ عَینِ حال، خُدا ام دَزی باره شاهِدی دَد دَ وسِیلِه مُعجزه_ها، چِیزای عجِیب و کارای پُرقُدرتِ مُختلِف و دَ وسِیلِه تقسِیم کدونِ تُحفه_های روح اُلقُدس دَ مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُو.
پیشوای ایمان مو
5 چُون خُدا دُنیای آینده ره که مو دَ بارِه شی توره مُوگی، تابِع ملایکه_ها نَکد، 6 بَلکِه یَگو کس دَ یَگو جای کِتابِ مُقَدَّس شاهِدی دَده گُفته:
”اِنسان چی اَسته که تُو دَ فِکرِ ازُو اَستی،
یا «باچِه اِنسان» که تُو دَزُو تَوَجُه کُنی؟a
7 بَلدِه یگ زمانِ کم اُو ره از ملایکه_ها کده تاه‌تَر قرار دَدی
و تاجِ جلال و عِزَت ره دَ سر شی ایشتی
8 و تمامِ چِیزا ره دَ تَی پای ازُو قرار دَدی.“
آلی که خُدا تمامِ چِیزا ره تابِع ازُو کده، پس هیچ چِیزی نَمَنده که تابِع ازُو نَبَشه. لیکِن فِعلاً مو هنوز نَمِینگری که تمامِ چِیزا تابِع ازُو بَشه. 9 مگم مو عیسیٰ ره مِینگری که مقام شی بَلدِه یگ زمانِ کم از ملایکه_ها کده تاه‌تَر شُد، و آلی تاجِ جلال و اِفتخار دَ سر شی ایشته شُده، چراکه اُو رَنجِ مَرگ ره کشِید تا دَ وسِیلِه فَیضِ خُدا مَزِه مَرگ ره بَلدِه پگ بِچَشه.
10 خُدا که تمامِ چِیزا بَلدِه ازُو و دَ وسِیلِه ازُو وجُود دَره، تصمِیم گِرِفت که بچکِیچای کَلو ره دَ بُزُرگی-و-جلال خُو بیره. و بَلدِه ازُو مُناسِب بُود که سرچشمِه نِجاتِ ازوا ره دَ وسِیلِه رَنج_ها کامِل جور کُنه. 11 چُون امُو که مُقَدَّس مُونه و ام کسای که مُقَدَّس مُوشه، پگ شی دَ یگ خانَوار تعلُق مِیگِیره. امزی خاطر عیسیٰ شَرم شی نَمییه که اُونا ره «بِرار» کُوی کُنه، 12 چُون مُوگیه:
”نام تُو ره دَ بِرارون خُو اِعلان مُونُم،
و دَ مینکلِ جماعتِ ایماندارا تُو ره سِتایش مُونُم.“
13 بسم مُوگیه:
”ما تَوَکُل خُو ره دَزُو مُونُم.“
و باز مُوگیه:
”اینه، ما و بچکِیچای که خُدا دَز مه دَده.“
14 ازی که بچکِیچا دَ جِسم و خُون شرِیک اَسته، اُو ام دَ امزی چِیزا شرِیک شُد تا دَ وسِیلِه مَرگ خُو صاحِبِ قُدرتِ مَرگ یعنی اِبلِیس ره تباه کُنه 15 و کسای ره که از ترسِ مَرگ دَ تمامِ عُمر خُو دَ غُلامی نِگاه شُدُد، آزاد کُنه. 16 چُون واضِح اَسته که اُو بَلدِه کومَکِ ملایکه_ها نَمَد، بَلکِه اَمَد تا دَ اَولادِه اِبراهِیم کومَک کُنه. 17 دَ امزی دلِیل لازِم بُود که اُو از هر نِگاه رقمِ بِرارون خُو جور شُنه تا دَ خِدمتِ خُدا یگ پیشوای بُزُرگِ رحِیم و وفادار شُده گُناه_های مردُم ره کِفاره کُنه. 18 ازی که اُو خود شی رَنج دِیده آزمایش شُد، اُو مِیتنه بَلدِه کسای که آزمایش مُوشه کومَک کُنه.