فصلِ چارُم
آرامِشِ قَومِ خُدا
1 پس مو باید ترس دَشته بَشی، نَشُنه دَ حالِیکه وعدِه داخِل شُدو دَ آرامِشِ ازُو هنوز باقی اَسته، معلُومدار شُنه که یَگونِ ازشُمو فرصت ره از دِست دَده بَشه. 2 چُون خوشخبری امُو رقم که دَز مو اِعلان شُد امُو رقم دَزوا ام اِعلان شُد، مگم کلامی ره که اُونا شِنِید بَلدِه ازوا فایده نَرَسَند، چراکه اُونا قد شِنوِنده_ها دَ ایمان اِتفاق نَکد. 3 لیکِن مو که ایمان اَوُردی دَ امزُو آرامِش داخِل مُوشی دَمزُو آرامِش که خُدا دَ بارِه شی گُفته:
”پس ما دَ غَیتِ قار خُو قَسم خوردُم
که اُونا هرگِز دَ آرامِش مه داخِل نَمُوشه.“
باوجُودِ که کارِ خُدا دَ وختِ خَلق کدونِ دُنیا تامو شُدُد، 4 چُون دَ یگ جای دَ بارِه روزِ هفتُم اینی رقم مُوگیه: ”و خُدا دَ روزِ هفتُم از تمامِ کارای خُو آرام گِرِفت.“ 5 و دَ امزُو جای بسم مُوگیه: ”اُونا هرگِز دَ آرامِش مه داخِل نَمُوشه.“ 6 ولے ازی که آرامِش هنوز باقی اَسته تا بعضی کسا دَزُو داخِل شُنه و ازی که کسای که سابِق خوشخبری ره شِنِید، بخاطرِ نافرمانی دَزُو داخِل نَشُد، 7 خُدا بسم یگ روز ره تعیِین مُونه یعنی «اِمروز» ره که بعد از وختای کَلو دَ وسِیلِه داوُود گُفت و امُو رقم که دَ باله ذِکر شُده:
”اِمروز، اگه آوازِ ازُو ره مِیشنَوِید،
دِل خُو ره سخت نَکُنِید.“
8 چُون اگه یوشِع دَزوا آرامِش مِیدَد، خُدا بعد ازُو دَ بارِه یگ روزِ دِیگه توره نَمُوگُفت. 9 پس آرامِشِ روزِ آرام هنوز بَلدِه قَومِ خُدا باقی اَسته؛ 10 چُون هر کسی که دَ آرامِشِ خُدا داخِل شُنه، اُو ام از کارای خُو آرام مِیگِیره، امُو رقم که خُدا خود شی از کارای خُو آرام گِرِفت. 11 پس بیِید که سخت کوشِش کُنی که دَ امزُو آرامِش داخِل شُنی، تا هیچ کس از نافرمانی ازوا سرمَشق نَگِیره و نَفته. 12 چُون کلامِ خُدا زِنده و فعال اَسته، از هر شمشیرِ دُودَم کده تیزتَر و دَ اندازِه بُرِنده اَسته که جان ره از روح و بَندها ره از مَغز جدا مُونه و فِکرها و نِیَت_های دِل ره تشخِیص مِیدیه. 13 هیچ مَخلُوق از نظرِ خُدا تاشه نِییه، بَلکِه تمامِ چِیز دَ پیشِ چِیمای ازُو لُچ و بَرمَلا اَسته و دَزُو پگ مو باید حِساب خُو ره بِدی.
عیسیٰ پیشوای بُزُرگِ باعَظمَت
14 پس، ازی که مو یگ پیشوای بُزُرگِ باعَظمَت دَری که از آسمونا تیر شُده، یعنی عیسیٰ باچِه خُدا، بیِید که اِقرار خُو ره محکم نِگاه کُنی. 15 چُون مو اُو رقم پیشوای بُزُرگ نَدَری که نَتَنه دَ ناتَوانی_های مو قد مو همدَردی کُنه، بَلکِه اُو کسی اَسته که از هر نِگاه رقمِ ازمو وَری آزمایش شُد، ولے بِدُونِ گُناه باقی مَند. 16 پس بیِید که قد اِطمِینان-و-جُراَت دَ تختِ فَیض نزدِیک شُنی تاکه رَحمت پَیدا کُنی و فَیض ره دَ دِست بیری تا دَ وختِ ضرُورَت مو ره کومَک کُنه.