فصلِ دوّم
1 پس اَی باچِه مه، تُو دَ فَیضی که دَ مسیح عیسیٰ اَسته، قَوی بَش. 2 و امُو تورای ره که دَ حُضُورِ شاهِدونِ کَلو از مه شِنِیدی، دَ کسای یاد بِدی که قابِلِ اِعتبار و قابِل دَ تعلِیم دَدونِ دِیگرو بَشه.
3 مِثلِ یگ عسکرِ خُوبِ مسیح عیسیٰ دَ سختی_ها شرِیک شُده تَحَمُل کُو. 4 هیچ عسکر خود ره دَ کارای عادی زِندگی بَند نَمُوکُنه، بَلکِه هَدَف شی اینَمی اَسته که رِضایَتِ قومَندان خُو ره حاصِل کُنه. 5 امی رقم، وختی یگ وَرزِشکار دَ مُسابِقه حِصّه مِیگِیره، اُو نَمِیتنه تاجِ پیروزی ره حاصِل کنه، سِوای که از قانُون شی پَیرَوی کنه. 6 دیغوa که زَحمت کشِیده، باید اوّلِین کسی بَشه که حق خُو ره از حاصِلات بِگِیره. 7 دَ بَلِه امزی توره که مُوگُم خُوب فِکر کُو، چُون مَولا تُو ره دانایی مِیدیه تاکه هر چِیز ره بُفامی. 8 عیسیٰ مسیح ره دَ یاد خُو بَیرُو که از نسلِ داوُود بُود. اُو پس از مَرگ دُوباره زِنده شُد که اینَمی خوشخبری اَسته 9 و از خاطرِ امزی پَیغام ما رَنج-و-زَحمت مِینگرُم و حتیٰ رقمِ یگ جِنایَتکار دَ زَنجِیر اَستُم. مگم کلامِ خُدا دَ زَنجِیر بسته نَمُوشه. 10 پس پگِ امزی چِیزا ره از خاطرِ اِنتِخاب شُده_های خُدا تَحَمُل مُونُم تاکه اُونا ام صاحِبِ نِجات شُنه، صاحِبِ نِجاتی که دَ مسیح عیسیٰ پَیدا مُوشه قد جلالِ اَبَدی.
11 اینَمی توره قابِلِ اعتِماد اَسته:
اگه مو قد مسیح مُردی، قد ازُو زِندگی ام مُونی.
12 اگه تَحَمُل کُنی، قد ازُو پادشاهی ام مُونی،
اگه اُو ره اِنکار کُنی، اُو ام مو ره اِنکار مُونه،
13 ولے اگه مو بےوَفا اَستی، اُو وفادار مُومَنه،
چراکه اُو نَمِیتنه خود خُو ره اِنکار کُنه.
مُشَخَصاتِ خِدمتگارِ خُدا
14 اِی چِیزا ره دَ ایماندارا یادآوَری کُو و اُونا ره دَ حُضُورِ خُدا اَخطار بِدی که از بَحث و جنجال دَ سرِ کلِمات دُوری کُنه، چراکه اِی کار هیچ فایده نَدره، بَلکِه فقط شِنَوِندا ره تباه مُونه. 15 سخت کوشِش کُو که قابِلِ پِسَندِ خُدا شُنی، رقمِ یگ خِدمتگارِ که هیچ دَلِیل بَلدِه شرمِندَگی ازُو وجُود نَدره و کلامِ حقِیقت ره بطَورِ دقِیق و صَحیح تعلِیم مِیدیه. 16 از گُفتوگوی پُوچ و بےاَرزِش دُوری کُو، چراکه مردُم ره کَلوتر طرفِ بےدِینی مُوبَره. 17 تورِه ازوا رقمِ مَرَضِ ساریb اَلّی پَخش مُوشه. هِیمینائوس و فِیلیطُس از جُملِه امزُو کسا اَسته 18 که از حقِیقت رُوی گردو شُده و مُوگه که «گاه قیامت شُده» و دَ اِی وسِیله ایمانِ بعضی کسا ره از بَین مُوبَره. 19 مگم تادَوِ محکم ره که خُدا ایشته، اُستوار اَسته و اینَمی کلِمه_ها دَزُو نَقش شُده:
”خُداوند بَنده_های خُو ره مِینَخشه.“
و
”هر کسی که نامِ خُداوند ره دَ زِبو میره، باید از بَدی دِست بِکشه.“
20 دَ یگ خانِه کٹه علاوه از دیگ-و-کاسِه طِلّایی و نُقره‌یی، پیله-و-کاسِه چوبی و گِلی ام وجُود دَره. بَعضی ازوا بَلدِه مقصدِ خاص اِستِفاده مُوشه و بَعضی ازوا دَ ضرُورَتای روزمَره. 21 پس اگه کسی خود ره امزُو چِیزای که گُفتُم پاک کُنه، اُو مِثلِ ظرفی اَسته که بَلدِه مقصدِ خاص دَ کار مییه که بَلدِه صاحِب خُو پاک و فایده‌مند و بَلدِه هر کارِ نیک تَیار اَسته.
22 از شهوَتای که دَ دَورونِ جوانی اَسته دُوتا کُو و قد تمامِ کسای که از دِلِ پاک دَ پیشگاهِ مَولا دُعا مُونه، دَ دُمبالِ عدالت، ایمان، مُحَبَت و صُلح-و-سلامَتی بِگردُو. 23 دَ بَحث_های پُوچ و جاهِلانه کار نَگِیر، چُون مِیدَنی که اِی چِیزا آخِر شی جنگ-و-جَدَل اَسته. 24 لیکِن خِدمتگارِ مَولا نَباید جنگ-و-نِزاع کُنه، بَلکِه باید نِسبَت دَ پگِ مردُم مِهربو، دَ تعلِیم دَدو قابِل و دَ برابرِ مردُمِ بَد، بُردبار و با حَوصِله بَشه. 25 اُو باید مُخالِفای خُو ره دَ نَرمی اِصلاح کُنه تا شاید خُدا اِجازه بِدیه که اُونا توبه کنه و حقِیقت ره پَی بُبَره 26 و دَ خود اَمَده از دامِ شَیطو دُوتا کُنه، چُون اُونا بَلدِه پُوره کدونِ خاستِ ازُو اسِیر بُوده.