غلاتیا 4

فصلِ چارُم

‏1 مقصدِ تورِه مه اینی اَسته: تا وختِیکه وارِث ریزه اَسته، از یگ غُلام هیچ فرق نَدره، اگرچِه صاحِبِ تمامِ دارایی ام بَشه؛ ‏2 چُون اُو تا امزُو روز که آتِه شی تعیِین کده دَ زیرِ نظرِ سرپرَستا و وکِیلا مُومَنه. ‏3 امی رقم وختِیکه مو ریزه بُودی، مو ام غُلامِ اصُول_های دُنیایی بُودی. ‏4 لیکِن وختِیکه زمان پُوره شُد، خُدا باچِه خُو ره رَیی کد که اُو از یگ خاتُو دَ دُنیا اَمَد و زیرِ بندِ شریعت تَوَلُد شُد، ‏5 تا کسای ره که زیرِ بندِ شریعت بُود آزاد کُنه و تا مو حقِ فرزندی ره دَ دِست بیری. ‏6 و ازی که شُمو بچکِیچا اَستِید، خُدا روحِ باچِه خُو ره دَ دِل_های مو رَیی کد که فریاد کده مُوگیه: ”اَبّا!“ یعنی «آتَی!» ‏7 پس هیچ کُدَم شُمو دِیگه غُلام نِیَستِید، بَلکِه باچه اَستِید؛ و بخاطری که باچه اَستِید، وارِث ام اَستِید از طرفِ خُدا [دَ وسِیلِه مسیح].

تشوِیشِ پولُس دَ بارِه غلاتیا

‏8 دَ زمانِ سابِق وختِیکه شُمو خُدا ره نَمِیشنَختِید، شُمو بندِه چِیزای بُودِید که ذاتاً خُدایو نَبُود. ‏9 مگم آلی که خُدا ره مِینَخشِید یا برعکس دَ وسِیلِه خُدا شِنَخته شُدِید، چِطور مِیتنِید که بسم سُون امزُو اصُولِ ضعِیف و ناچِیز بورِید؟ آیا شُمو میخاهِید که دُوباره غُلامِ ازوا شُنِید؟ ‏10 شُمو بعضی روزها، ماه_ها، فصل_ها و سال_ها ره خاص حِساب کده نِگاه مُونِید. ‏11 ما مِیترسُم زَحمتی که دَ بَلِه شُمو کشِیدُم بےفایده شُده بَشه.

ساره و هاجر

‏12 اَی بِرارو، از شُمو خاهِش مُونُم که رقمِ ازمه اَلّی جور شُنِید، امُو رقم که ما مِثلِ ازشُمو اَلّی جور شُدیم. شُمو بَلدِه ازمه هیچ بَدی نَکدِید. ‏13 شُمو خبر دَرِید، دفعِه اوّل بخاطرِ مرِیضی جِسمی بُود که دَ منطقِه شُمو اَمدُم و خوشخبری ره دَز شُمو اِعلان کدُم. ‏14 اگرچِه وضعِ جِسمی مه بَلدِه شُمو یگ آزمایش بُود، لیکِن شُمو مَره خار-و-حقِیر حِساب نَکدِید و از مه رُوی گردو نَشُدِید، بَلکِه از مه رقمی پَذِیرایی کدِید که بُگی از ملایکِه خُدا یا مسیح عیسیٰ پَذِیرایی مُونِید. ‏15 پس کُجا شُد احساسِ خوشی شُمو؟ ما دَ بارِه شُمو شاهِدی مِیدیُم که اگه اِمکان مِیدَشت، شُمو چِیمای خُو ره بُر کده دَز مه مِیدَدِید. ‏16 آیا امزی خاطر دُشمون شُمو شُدیم که حقِیقت ره دَز شُمو مُوگیُم؟ ‏17 اُونا بَلدِه دَ چنگ اَوُردون شُمو جوش-و-خروش دَره، مگم نَه بَلدِه مقصدِ نیک، بَلکِه اُونا میخایه که شُمو ره از مو جدا کُنه تا شُمو بَلدِه ازوا جوش-و-خروش دَشته بَشِید. ‏18 جوش-و-خروش دَشتو بَلدِه مقصدِ نیک هر زمان خُوب اَسته، نَه تنها وختِیکه ما قد شُمو اَستُم. ‏19 اَی بچکِیچای مه، ما بَلدِه شُمو بسم دَردِ اَولاد مِیکشُم تا وختِیکه مسیح دَز شُمو شکل بِگِیره. ‏20 کشکِه امی‌آلی قد شُمو مُوبُودُم تا طرزِ گُفتون خُو ره تبدِیل مُوکدُم، چراکه ما دَ بارِه شُمو غَدر گِیج شُدیم.

‏21 شُمو که میخاهِید زیرِ بندِ شریعت بَشِید، دَز مه بُگِید، آیا شُمو از اَیدِ شریعت نَمُوشِید؟ ‏22 چُون نوِشته شُده که اِبراهِیم دُو باچه دَشت، یگ شی از کنِیز بُود و دِیگِه شی از خاتُونِ آزاد. ‏23 اَلبَته باچِه کنِیز مُطابِقِ خاهِشِ اِنسان تَوَلُد شُد، مگم باچِه خاتُونِ آزاد مُطابِقِ وعده. ‏24 اِی چِیزا یگ مِثال اَسته: امی دُو خاتُو دُو عهد اَسته، یگ شی مِثلِ کوهِ سِینا اَسته که بَلدِه غُلامی مِیزَیه؛ اُو هاجر اَسته. ‏25 هاجر نُمایندَگی از کوهِ سِینا مُونه که دَ عربِستان اَسته و قد اورُشَلیمِ فِعلی مُطابِقَت دَره، چُون اُو قد اَولادای خُو دَ غُلامی اَسته. ‏26 مگم اورُشَلیمِ عالمِ باله آزاد اَسته و اُو آبِه پگ مو اَسته. ‏27 چُون نوِشته شُده:

”خوش بَش، اَی خاتُونِ سَنڈه

که هرگِز اَولاد نَکدے!

چِیغ بِزَن و خوشی کُو، اَی کسی که دَردِ زَیدو ره نَدِیدے،

چراکه اَولادای خاتُونِ بےکس از اَولادای خاتُونِ شُوی‌تُو کده کَلوتر اَسته.“

‏28 فِعلاً شُمو اَی بِرارو، رقمِ اِسحاق اَلّی بچکِیچای وعده اَستِید. ‏29 دَ اُو زمان باچِه که مُطابِقِ خاهِشِ اِنسان تَوَلُد شُدُد، باچِه ره که مُطابِقِ خاستِ روح اُلقُدس تَوَلُد شُدُد، آزار-و-اَذیَت مُوکد؛ اِمروز ام امُو رقم اَسته. ‏30 مگم نوِشتِه مُقَدَّس چِیز مُوگیه؟ مُوگیه: ”کنِیز و باچِه شی ره از خانه بُر کُو، چراکه باچِه کنِیز قد باچِه خاتُونِ آزاد دَ میراث شرِیگ نِییه.“ ‏31 دَ امزی حِساب اَی بِرارو، مو بچکِیچای کنِیز نِیَستی، بَلکِه بچکِیچای خاتُونِ آزاد اَستی.