فصلِ چاردَهُم
تُحفه_های پیشگویی و توره گُفتو دَ زِبونای غَیر
1 پُشتِ مُحَبَت بِگردِید و دَ شَوقِ کَلو دَ طلبِ تُحفه_های روحانی بَشِید، خصُوصاً اِی که پیشگویی کُنِید. 2 چُون کسی که دَ زِبونِ غَیرa توره مُوگیه، اُو نَه قد مردُم، بَلکِه قد خُدا توره مُوگیه، چُون هیچ کس تورِه شی ره نَمُوفامه، چراکه اُو دَ وسِیلِه روح راز_ها ره دَ زِبو میره. 3 مگم کسی که پیشگویی مُونه، اُو قد مردُم توره مُوگیه بَلدِه آباد کدو، تشوِیق کدو و تَسَلّی ازوا. 4 هر کسی که دَ زِبون غَیر توره مُوگیه، اُو خود خُو ره آباد مُونه، مگم کسی که پیشگویی مُوکُنه، جماعتِ ایماندارا ره آباد مُونه. 5 ما آرزو دَرُم که پگ شُمو دَ زِبونای غَیر توره بُگِید، لیکِن کَلوتر میخایُم که پیشگویی کُنِید؛ چُون کسی که پیشگویی مُونه بُزُرگتَر اَسته نِسبَت دَ کسی که دَ زِبونای غَیر توره مُوگیه، سِوای که کُدَم نفر ترجُمه کُنه تا جماعتِ ایماندارا آباد شُنه.
6 اَی بِرارو، اگه ما دَ پیش شُمو بییُم و دَ زِبونای غَیر توره بُگُم، دَز شُمو چی فایده مِیرسَنُم، اگه بَلدِه شُمو کُدَم وَحی یا عِلم یا پیشگویی یا تعلِیم نَیرُم؟ 7 حتیٰ چِیزای بےجان که آواز مِیدیه مِثلِ تُولّه و بَربط، اگه بطَورِ صَحیح زَده نَشُنه، چِطور فامِیده مُوشه که دَ تُولّه یا دَ بَربط چی زَده شُد؟ 8 امی رقم اگه شیپُورِ جنگ آوازِ نامعلُوم بِدیه، کِی خود ره بَلدِه جنگ آماده مُونه؟ 9 دَ بارِه شُمو ام امی رقم اَسته: اگه شُمو قد زِبون خُو تورِه قابِلِ فهم نَگیِد، چِطور فامِیده شُنه که چِیزخیل گُفته شُد؟ اِی مِثلِ ازی اَسته که شُمو قد هَوا توره بُگِید. 10 بِدُونِ شک دَ دُنیا کَلو زِبونای مُختلِف وجُود دَره و هیچ کُدَم شی بےمعنیٰ نِیَسته. 11 پس اگه معنای یگ زِبو ره نَمِیدَنُم، ما بَلدِه توره‌گوی یگ بیگَنه اَستُم و توره‌گوی بَلدِه ازمه یگ بیگَنه اَسته. 12 دَ بارِه شُمو ام امی رقم اَسته: ازی که شُمو بَلدِه تُحفه_های روحانی شَوق دَرِید، کوشِش کُنِید که بَلدِه آباد کدونِ جماعتِ ایماندارا پیشرَفت کُنِید.
13 امزی خاطر کسی که دَ کُدَم زِبونِ غَیر توره مُوگیه باید دُعا کُنه تا ترجُمه ام بِتنه. 14 چُون اگه دَ زِبونِ غَیر دُعا کنُم، روحِ مه دُعا مُوکُنه، ولے عقل مه بےثَمر مُومنه. 15 پس چِیز کار کنُم؟ ما قد روحِ خُو دُعا مُونُم، ولے قد عقل خُو ام دُعا مُونُم؛ ما قد روحِ خُو سرُود میخانُم، ولے قد عقل خُو ام سرُود میخانُم. 16 دَ غَیرِ ازُو، اگه قد روحِ خُو حمد-و-ثنا مُوگی، اُو کسی که مِثلِ یگ شخصِ کم معلُومات اَسته، چِطور مِیتنه دَ شُکرگُزاری تُو «آمین» بُگیه دَ حالِیکه نَمُوفامه تُو چِیزخیل مُوگی؟ 17 اَلبَته تُو خُوب شُکرگُزاری مُوکُنی، لیکِن امُو نفرِ دِیگه آباد نَمُوشه. 18 خُدا ره شُکر مُونُم که ما از پگ شُمو کده کَلوتر دَ زِبونای غَیر توره مُوگیُم؛ 19 مگم دَ مینکلِ جماعتِ ایماندارا خوش دَرُم که پَنج کلِمِه قابِل فهم از عقل خُو بُگیُم تا دَ دِیگرو ام تعلِیم بِدیُم، دَ جای ازی که هزاران کلِمه دَ زِبونِ غَیر بُگیُم.
20 اَی بِرارو، دَ فِکر کدو بچکِیچه نَبَشِید؛ برعکس، دَ بَدی کدو نِلغه بَشِید، ولے دَ فِکر کدو آدمای کٹه. 21 دَ شریعت نوِشته شُده:
”خُداوند مُوگیه:
’دَ وسِیلِه زِبونای غَیر و لَبای بیگَنه
ما قد امزی قَوم توره مُوگُم،
ولے باوجُودِ ازی ام اُونا دَز مه گوش نَمِیدیه.‘“
22 امزی خاطر زِبونا یگ نشانی اَسته، نَه بَلدِه ایماندارا، بَلکِه بَلدِه بےایمانا؛ مگم پیشگویی بَلدِه ایماندارا اَسته، نَه بَلدِه بےایمانا. 23 پس اگه تمامِ جماعتِ ایماندارا جم شُنه و پگ شی دَ زِبونای غَیر توره بُگیه و دَ امزُو وخت نفرای کم‌معلُومات یا بےایمان داخِل بییه، آیا اُونا نَمُوگیه که شُمو دیونه اَستِید؟ 24 لیکِن اگه پگ پیشگویی کُنه و کُدَم شخصِ بےایمان یا کم‌معلُومات داخِل بییه، اُو دَ وسِیلِه پگ ملامَت مُوشه و دَ وسِیلِه پگ قضاوَت مُوشه 25 و راز_های دِل شی بَرمَلا مُوشه. اوخته اُو رُوی دَ خاک اُفتده خُدا ره عِبادت مُونه و اِقرار مُونه که، ”خُدا واقعاً دَ مینکل شُمو اَسته.“
نَظم و ترتِیب دَ جماعتِ ایماندارا
26 پس مقصد مه چی اَسته، اَی بِرارو؟ وختِیکه شُمو جم مُوشِید، هر کس یگ سرُود، یگ تعلِیم، یگ وَحی، یگ توره دَ زِبونِ غَیر یا ترجمِه زِبونِ غَیر ره دَره. تمامِ امزیا باید بَلدِه آباد کدو انجام دَده شُنه. 27 اگه کُدَم کس دَ زِبونِ غَیر توره مُوگیه، باید از دُو یا سِه نفر کَلوتر نَبَشه و هر کُدَم شی دَ نوبَت توره بُگیه و یَگو کس دِیگه ترجُمه کُنه. 28 لیکِن اگه کُدَم ترجُمان نَبَشه، اُونا دَ مینکلِ جماعتِ ایماندارا چُپ-و-آرام بِشِینه و قد خود خُو و قد خُدا توره بُگیه؛ 29 و از اَنبیا دُو یا سِه نفر توره بُگیه و دِیگرو بِسَنجه که چی گُفته شُد. 30 لیکِن اگه کُدَم وَحی بَلدِه کسِ دِیگِه که دَ اُونجی شِشته مییه، نفرِ اوّل چُپ شُنه تا اُو توره بُگیه. 31 چُون دَزی رقم، پگ شُمو مِیتنِید دَ نوبَت پیشگویی کُنِید تا پگ تعلِیم بِگِیره و پگ تشوِیق شُنه. 32 روحِ اَنبیا تابِع اَنبیا اَسته، 33 چُون خُدا، خُدای بےنَظمی نِیَسته، بَلکِه خُدای نَظم-و-آرامِش اَسته.
امُو رقم که دَ تمامِ جماعت_های مُقَدَّسِین اَسته، 34 خاتُونو باید دَ جماعت_های ایماندارا چُپ بِشِینه، چراکه بَلدِه ازوا اِجازه نِییه که توره بُگیه، بَلکِه امُو رقم که شریعت مُوگیه، تابِع بَشه. 35 اگه اُونا میخایه کُدَم چِیز ره بُفامه، دَ خانه از شُویون خُو پُرسان کُنه، چُون بَلدِه خاتُونو شَرم اَسته که دَ جماعتِ ایماندارا توره بُگیه. 36 آیا کلامِ خُدا از شُمو سرچشمه گِرِفته؟ یا شُمو تنها کسای اَستِید که کلامِ خُدا دَز شُمو رسِیده؟
37 اگه کُدَم کس خود ره نَبی یا یگ شخصِ روحانی فِکر مُوکُنه، اُو باید امی چِیز ره که دَز شُمو نوِشته مُونُم تصدِیق کُنه که حُکمِ مَولا اَسته. 38 هر کسی که اِی ره تصدِیق نَکُنه، خودِ ازُو ام تَصدِیق نَمُوشه. 39 پس اَی بِرارو، کَلو شَوق دَشته بَشِید که پیشگویی کُنِید و توره گُفتو دَ زِبونای غَیر ره مَنع نَکُنِید؛ 40 مگم تمامِ چِیزا باید بطَورِ مُناسِب و دَ ترِتیب انجام دَده شُنه.