فصلِ پنجُم
فِسق-و-فِساد ره از بَین خُو دُور کُنِید!
1 دَ حقِیقت خبر رَسِیده که دَ مینکل شُمو فِسادِ اخلاقی وجُود دَره و اُو ام رقمی که حتیٰ دَ مینکلِ بُت‌پرَستا وجُود نَدره؛ چُون شِنِیدیم که یگ نفر قد خاتُونِ آتِه خُو خاو مُونه. 2 و شُمو ام دَ اِی باره اِفتخار مُوکُنِید. آیا شُمو نَباید ماتم بِگِیرِید و کسی ره که امی کار ره کده از مینکل خُو بُر کُنِید؟ 3 چُون اگرچِه ما دَ جِسم دَ اُونجی حاضِر نِیَستُم، مگم دَ روح قد شُمو حاضِر اَستُم و رقمِ شخصِ حاضِر دَ بارِه کسی که امی کار ره کده حُکم خُو ره 4 دَ نامِ مَولای مو عیسیٰ صادِر کدیم. پس وختِیکه شُمو جم مُوشِید و روح مه قد قُدرتِ مَولای مو عیسیٰ دَ اُونجی حاضِر مُوشه، 5 اوخته امی آدم بَلدِه نابُود شُدونِ نَفس خُو دَ شَیطو تسلِیم شُنه تا روح شی دَ روزِ مَولا عیسیٰ نِجات پَیدا کُنه. 6 اِفتخار کدون شُمو خُوب نِیَسته. آیا نَمِیدنِید که کم وَری خمِیرمایهa تمامِ خمِیر ره مِیرسَنه؟ 7 پس خود ره از خمِیرمایِه کُهنه پاک کُنِید تا خمِیرِ تازه بَشِید، امُو رقم که شُمو واقعاً بِدُونِ خمِیرمایه اَستِید؛ چُون مسیح بارِه عِیدِ پِصَحِ مو قُربانی شُده. 8 امزی خاطر بیِید که عِید ره جشن بِگِیری، مگم نَه قد خمِیرمایه کُهنه که خمِیرمایِه بَدی و شرارَت اَسته، بَلکِه قد نانِ بِدُونِ خمِیرمایه که صداقت و راستی اَسته. 9 ما دَ یگ خط خُو بَلدِه شُمو نوِشته کدُم که قد مردُمای فاسِق شِشت-و-بَرخاست نَکُنِید. 10 ولے مقصد مه هرگِز اِی نَبُود که قد مردُمِ فاسِق امزی دُنیا یا طمعکارا یا زورگِیرا و یا بُت‌پرَستا شِشت-و-بَرخاست نَکُنِید، چُون دَزی حِساب شُمو باید ازی دُنیا بُر شُنِید. 11 مگم آلی بَلدِه شُمو نوِشته مُونُم که هر کسی که خود ره بِرارِ ایماندار مُوگیه، ولے فاسِق، طَمعکار، بُت‌پرَست، بَد زِبو، شرابخور یا دُز اَسته، قد شی شِشت-و-بَرخاست نَکُنِید؛ قد امزی رقم آدم حتیٰ نان ام نَخورِید. 12 چُون دَز مه چی غَرَض که دَ بارِه کسای که از جماعتِ ایماندارا بُرو اَسته قضاوَت کنُم؟ آیا شُمو نَباید دَ بارِه کسای که داخِلِ جماعتِ ایماندارا اَسته، قضاوَت کُنِید؟ 13 ولے دَ بارِه کسای که از جماعتِ ایماندارا بُرو اَسته، خُدا قضاوَت مُوکُنه. پس امُو آدمِ شرِیر ره از مینکل خُو بُر کُنِید.