فصلِ سِوّم
خِدمتگارای خُدا
‏1 اَی بِرارو، ما نَتنِستُم قد شُمو رقمی توره بُگیُم که قد مردُمای روحانی توره مُوگیُم، بَلکِه قد شُمو رقمِ مردُمای نَفسانی توره گُفتُم، رقمِ کسای که دَ ایمان خُو دَ مسیح نِلغه اَسته. ‏2 ما دَز شُمو شِیر دَدُم، نَه خوراکِ سخت، چُون شُمو تَوان شی ره نَدَشتِید و فِعلاً هنوز ام تَوان شی ره نَدَرِید، ‏3 چراکه شُمو هنوز ام نَفسانی اَستِید. تا وختِیکه حسادت و جنجال دَ بَین شُمو اَسته، آیا شُمو نَفسانی نِیَستِید و دَ مُطابِقِ رسم-و-راهِ اِنسانa رفتار نَمُوکُنِید؟ ‏4 چُون وختِیکه یگ مُوگیه: ”ما از جمِ پولُس اَستُم.“ و دِیگه مُوگیه: ”ما از جمِ اَپولُس اَستُم.“ آیا شُمو اِنسان_های نَفسانی نِیَستِید؟ ‏5 آخِر اَپولُس کِی اَسته؟ و پولُس کِی اَسته؟ اُونا فقط خِدمتگارای اَسته که دَ وسِیلِه ازوا شُمو ایمان اَوُردِید، امُو رقم که مَولا بَلدِه هر کس یگ وظِیفه دَده. ‏6 ما کِشت کدُم و اَپولُس آو دَد، لیکِن خُدا اَسته که رُشد مِیدیه. ‏7 پس نَه کِشت کُنِنده کُدَم چِیزی اَسته و نَه ام آو دِهِنده، بَلکِه تنها خُدای که رُشد مِیدیه. ‏8 کسی که کِشت مُونه و کسی که آو مِیدیه هر دُوی شی یگ مقصد دَره و هر کُدَم شی دَ مُطابِقِ زَحمت خُو اَجر دَ دِست میره. ‏9 چُون مو دَ خِدمتِ خُدا همکارا اَستی و شُمو کِشت و آبادی خُدا اَستِید. ‏10 مُطابِقِ فَیضی که خُدا دَز مه دَده، ما بحَیثِ یگ اُستاکارِ قابِل تادَو ره ایشتُم و یَگو کسِ دِیگه دَ بَلِه شی آباد مُونه. مگم هر کس باید فِکر خُو ره بِگِیره که چی رقم دَ بَلِه ازُو آباد کُنه. ‏11 چُون هیچ کس نَمِیتنه که تادَوِ دِیگه بیله بغَیر از تادَوی که ایشته شُده؛ و اُو تادَو، عیسیٰ مسیح اَسته. ‏12 اگه کس دَ بَلِه امزی تادَو قد طِلّا، نُقره و سنگای قِیمَتی آباد مُونه یا قد چیو، خَشپَش و کاه، ‏13 کارِ هر کس بَرمَلا مُوشه، چُون امُو «روز»b کارِ هر کس ره بَرمَلا مُونه، چراکه امُو روز قد آتِش ظاهِر مُوشه و آتِش کارِ هر کس ره آزمایش مُونه که چی رقم اَسته. ‏14 اگه چِیزی که دَ بَلِه تادَو آباد شُده، باقی بُمَنه، آباد کُنِنده اَجر دَ دِست میره. ‏15 ولے اگه کارِ آباد کُنِنده بُسوزه، ضرَر مُونه، مگم خودِ ازُو نِجات پَیدا مُونه، اَلبَته رقمِ کسی که از مینکلِ آتِش تیر شُده بَشه. ‏16 آیا نَمِیدنِید که شُمو خانِه خُدا اَستِید و روحِ خُدا دَ وجُود شُمو بُود-و-باش دَره؟ ‏17 اگه کسی خانِه خُدا ره خراب کُنه، خُدا اُو ره نابُود مُونه؛ چُون خانِه خُدا مُقَدَّس اَسته و امُو خانه شُمو اَستِید.
‏18 هیچ کس خود خُو ره بازی نَدیه. اگه کُدَم کس از مینکل شُمو خود ره دَ امزی عالم دانا فِکر مُونه، اُو باید خود ره لَوڈه قرار بِدیه تا دانا شُنه. ‏19 چُون حِکمتِ ازی دُنیا دَ پیشِ خُدا لَوڈگی اَسته. امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده: ”خُدا آدمای دانا ره دَ چالاکی ازوا گِرِفتار مُونه.“ ‏20 و بسم مُوگیه: ”خُداوند مِیدَنه که فِکرای دانایو پُوچ-و-بےفایده اَسته.“ ‏21 پس هیچ کس دَ بَلِه اِنسان_ها اِفتخار نَکُنه، چُون پگِ چِیزا از شُمو اَسته. ‏22 چی پولُس، چی اَپولُس، چی کیفا،c چی دُنیا، چی زِندگی، چی مَرگ، چی حاضِر و چی آینده، پگ شی از شُمو اَسته، ‏23 و شُمو از مسیح و مسیح از خُدا.