فصلِ دوّم
1 اَی بِرارو، وختِیکه ما دَ پیش شُمو اَمدُم، ما قد توره_های فَوق‌اُلعاده یا حِکمت نَمَدُم که رازِ خُدا ره بَلدِه شُمو اِعلان کنُم. 2 چُون ما تصمِیم گِرِفته بُودُم که دَ مینکل شُمو هیچ چِیزی ره نَدَنُم بغَیر از عیسیٰ مسیح و اِی که مسیح دَ رُوی صلِیب میخکوب شُد. 3 ما قد ضَعف و قد ترس و لرزِ کَلو دَ پیش شُمو اَمدُم 4 و پَیغام و موعِظِه مه قد تورای قانِع کُنِنده و پُر حِکمت قَتی نَبُود، بَلکِه قد اِظهارِ روح اُلقُدس و قُدرت شی بیان شُد 5 تا ایمان شُمو دَ بَلِه حِکمتِ اِنسان اُستوار نَبَشه، بَلکِه دَ بَلِه قُدرتِ خُدا.
6 دَ عَینِ حال، مو دَ مینکلِ ایماندارای بالِغ از حِکمت توره مُوگی، مگم نَه از حِکمتِ امزی عالم یا از حُکمرانای امزی عالم که نابُود شُدَنی اَسته، 7 بَلکِه مو از حِکمتِ خُدا توره مُوگی که یگ رازِ تاشه اَسته که خُدا اُو ره پیش از شُروعِ عالم_ها بَلدِه شِکوه-و-جلالِ از مو مُقرَر کده. 8 هیچ کُدَم از حُکمرانای امزی عالم اِی حِکمت ره نَفامِید، چُون اگه مُوفامِید، مَولای بُزُرگی-و-جلال ره دَ صلِیب میخکوب نَمُوکد. 9 مگم امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته یَه:
”چِیزی ره که هیچ چِیم نَدِیده و هیچ گوش نَشِنِیده
و دَ فِکرِ اِنسان نَگشته،
امُو چِیز ره خُدا بَلدِه دوستدارای خُو مُهَیا کده.“
10 خُدا امی چِیزا ره دَ وسِیلِه روح اُلقُدس بَلدِه ازمو بَرمَلا کده، چُون روح اُلقُدس تمامِ چِیزا ره کُنج-و-کاو مُونه، حتیٰ غَوُجی_های رازِ خُدا ره. 11 چُون دَ مینکلِ اِنسان_ها کِی مِیتنه فِکرای اِنسان ره بِدَنه بغَیر از روحِ اِنسان که دَ وجُود شی اَسته؟ امی رقم فِکرای خُدا ره ام هیچ کس نَمِیدَنه بغَیر از روحِ خُدا. 12 مو ام روحِ دُنیا ره از خود نَکدے، بَلکِه روحی ره از خود کدے که از خُدا اَسته تا چِیزای ره که خُدا دَز مو بخشِیده بِدَنی. 13 و مو دَ بارِه امزی چِیزا قد کلِمه_های توره مُوگی که دَ وسِیلِه حِکمتِ اِنسان تعلِیم دَده نَشُده، بَلکِه دَ وسِیلِه روح اُلقُدس تعلِیم دَده شُده؛ مو حقِیقتای روحانی ره قد کلِمه_های روحانی بیان مُوکُنی. 14 مگم اِنسانِ نَفسانی حقِیقتای روحِ خُدا ره قبُول نَمُونه، چُون بَلدِه ازُو لَوڈگی اَسته و اُو نَمِیتنه که اُونا ره پَی بُبره، چراکه اُونا دَ وسِیلِه روح تَشخِیص مُوشه. 15 لیکِن شخصِ روحانی مِیتَنه پگِ چِیزا ره تشخِیص کُنه، ولے خودِ ازُو دَ وسِیلِه هیچ کس دَ آزمایش قرار نَمِیگِیره. 16 چُون نوِشته یَه:
”کِی اَسته که فِکرِ خُداوند ره فامِیده بَشه
تا اُو ره هِدایَت بِدیه؟“ هیچ کس.
مگم مو فِکرِ مسیح ره دَری.