فصلِ بِیست و دوّم
دِفاعِ پولُس دَ پیشِ یهُودیا
1 ”اَی آته‌گو و بِرارو، دِفاعِ مَره که امی آلی دَ حُضُورِ شُمو پیش مُونُم، گوش کُنِید.“ 2 وختی اُونا دِید که اُو دَ زِبونِ عِبرانی توره مُوگه، اُونا کَلوتر آرام شُد. اوخته پولُس گُفت: 3 ”ما یگ یهُودی اَستُم که دَ شارِ تارسوسِ قِیلِیقیه دَ دُنیا اَمَدیم، مگم دَ امزی شار تَربیه شُدیم و دَ تَی دِستِ گَمالائیل مُطابِقِ شریعتِ بابه‌کَلونای مو دقِیق تعلِیم دَده شُدیم. ما دَ بارِه خُدا سخت غَیرَت دشتیم، امُو رقم که اِمروز شُمو دَرِید. 4 ما پَیرَوای امزی راه ره تا سرحدِ مَرگ آزار-و-اَذیَت مُوکدُم و اُونا ره گِرِفتار کده ام مَردا و ام خاتُونو ره دَ بَندی‌خانه مِیندَختُم. 5 پیشوای بُزُرگ و تمامِ اَعضای شورای یهُود دَزی باره شاهِد مه اَسته. امچُنان ما ازوا چند خط دَ بَلِه بِرارونِ یهُودی که دَ دَمِشق بُود گِرِفتُم و حَرکت کدُم تا پَیرَوای عیسیٰ ره که دَ اُونجی بُود، دِست بسته بَلدِه جَزا دَدو دَ اورُشَلیم بیرُم. 6 مگم وختِیکه ما دَ راه بُودُم و دَ دَمِشق نزدِیک مُوشُدُم، قرِیبای چاشت اولغَتله یگ نُورِ قَوی از آسمو گِرد مَره روشو کد. 7 ما دَ زمی اُفتَدُم و یگ آواز ره شِنِیدُم که مُوگُفت: ’شائول، اَی شائول، چرا مَره آزار-و-اَذیَت مُوکُنی؟‘ 8 ما پُرسان کدُم: ’صاحِب، تُو کِی اَستی؟‘ اُو دَ جواب مه گُفت: ’ما عیسای ناصِری اَستُم امُو که تُو آزار-و-اَذیَت مُونی.‘ 9 نفرای که قد مه بُود، نُور ره مِیدِید، مگم آوازِ کسی ره که قد مه توره مُوگُفت، نَمِیشِنِید. 10 و ما پُرسان کدُم: ’یا مَولا، ما چی کنُم؟‘ و مَولا عیسیٰ دَز مه گُفت: ’باله شُو، دَ دَمِشق بورُو و دَ اُونجی تمامِ وظِیفِه که بَلدِه تُو سِپُرده شُده، دَز تُو گُفته مُوشه.‘ 11 از خاطرِ بَلَقَسِ امزُو نُور چِیمای مه کور شُد و نفرای که قد مه بُود دِست مَره گِرِفت و مَره کوتَل کده دَ دَمِشق بُرد. 12 دَ دَمِشق یگ آدم دَ نامِ حنانیا زِندگی مُوکد که یگ شخصِ خُدا ترس، تابِع شریعت و دَ بَینِ یهُودیا نیک نام بُود. 13 اُو دَ پیش مه اَمَد و دَ پالُوی مه ایسته شُده گُفت: ’اَی شائول بِرار، بِینا شُو.‘ دَ امزُو لَحظه بِینا شُدُم و سُون ازُو توخ کدُم. 14 حنانیا بسم دَز مه گُفت: ’خُدای بابه‌کَلونای مو تُو ره اِنتِخاب کده تا اِرادِه ازُو ره بِدَنی و شخصِ عادِل، یعنی مَولا عیسیٰ ره بِنگری و آواز شی ره از دانِ خود شی بِشنَوی، 15 چُون تُو شاهِدِ ازُو مُوشی و دَ بارِه چِیزی که دِیدی و شِنِیدی دَ پیشِ پگِ مردُم شاهِدی مِیدی. 16 و آلی چرا معطل اَستی؟ باله شُو، غُسلِ تعمِید بِگِیر و نامِ ازُو ره گِرِفته از گُناه_های خُو پاک شُو.‘ 17 وختِیکه دُوباره دَ اورُشَلیم اَمدُم، یگ روز دَ خانِه خُدا دُعا مُوکدُم که خاو دَ بَلِه مه اَمَد 18 و دَ امزُو حالت مَولا عیسیٰ ره دِیدُم که مُوگُفت: ’زُود باله شُو و اورُشَلیم ره ایله کُو، چراکه مردُمِ ازی شار شاهِدی تُو ره دَ بارِه ازمه قبُول نَمُوکُنه.‘ 19 و ما گُفتُم: ’یا مَولا، امی مردُم مِیدَنه که ما دَ عِبادت خانه_ها مورَفتُم و کسای ره که دَز تُو ایمان اَوُرده بُود، دَ بَندی‌خانه مِیندَختُم و مِیزَدُم. 20 وختِیکه خُونِ شاهِد تُو اِستیفان ریختَنده شُد، ما دَ اُونجی ایسته بُودُم و دَ امزُو کار رضایَت دَدُم و چَپَن_های قاتِلای شی ره نِگاه کدُم.‘ 21 مگم مَولا عیسیٰ دَز مه گُفت: ’حَرکت کُو، ما تُو ره دَ جای دُور دَ پیشِ مردُمِ غَیرِ یهُود رَیی مُونُم.‘“
22 جمعیَتِ مردُم تا اِینجی گپای شی ره گوش کد، ولے بسم دَ آوازِ بِلند چِیغ زَده گُفت: ”اِی رقم نفر ره از رُوی زمی گُم کُنِید! اِی باید زِنده نَمَنه!“ 23 دَمزُو غَیت که مردُم قد چِیغ-و-شورِ کَلو چَپَنای خُو ره شور دَده خاک ره دَ هَوا باد مُوکد، 24 قومَندان اَمر کد که پولُس ره دَ مَنِه قِشله بُبره و قد قَمچی ازُو تحقِیقات کُنه تا معلُوم شُنه که از چی خاطر اِی چِیغ-و-شور دَ ضِدِ ازُو باله شُده. 25 وختِیکه اُو ره بَلدِه قَمچی زَدو بسته مُوکد، پولُس از صاحِب مَنصَبی که دَ اُونجی ایسته بُود، پُرسان کد: ”آیا قانُون دَز شُمو اِجازه مِیدیه که یگ نفرِ رُومی ره بِدُونِ ازی که محکُوم شُده بَشه، قد قَمچی بِزنِید؟“ 26 وختِیکه صاحِب مَنصَب اِی توره ره شِنِید، پیشِ قومَندان رفت و دَزُو گُفت: ”تُو مِیدَنی چی مُونی؟ اِی آدم یگ نفرِ رُومی اَسته.“ 27 قومَندان پیشِ پولُس رفت و از شی پُرسان کد: ”دَز مه بُگی، آیا تُو رُومی اَستی؟“ پولُس گُفت: ”اَرے.“ 28 قومَندان گُفت: ”ما امی حقِ تابعیتِ رُوم ره دَ قِیمَتِ کَلو خرِیدیم.“ پولُس گُفت: ”مگم ما از زمانِ تَوَلُد خُو رُومی بُودیم.“ 29 پس کسای که قرار بُود از پولُس تحقِیق کنه، یگ دَم ازُو دُور شُد و قومَندان وختی فامِید که پولُس رُومی اَسته ترس خورد، چُون اُو اَمر کدُد که پولُس ره بسته کنه.
پولُس دَ حُضُورِ شورای یهُودیا
30 روزِ دِیگِه شی ازی که قومَندان میخاست قِصّه ره خُوب بُفامه که یهُودیا از چی دلِیل دَ سرِ پولُس اِدعا کده، اُو پولُس ره بُرو اَوُرد و اَمر کد که پیشوایونِ عالی مقام و شورای یهُود یگ جلسه تشکِیل بِدیه. اوخته پولُس ره تاه اَوُرد و دَ پیشِ ازوا حاضِر کد.