فصلِ بِیستُم
1 دَ روزِ یگشَمبِه مریَمِ مَجدَلیه صَباح‌گاه که هنوز هَوا ترِیک بُود، دَ سرِ قبر اَمَد و دِید که سنگ از دانِ قبر پس شُده. 2 پس اُو دَوِیده پیشِ شِمعون پِترُس و امُو یارِ دِیگه که عیسیٰ اُو ره دوست دَشت اَمَد و دَزوا گُفت: ”اُونا مَولا ره از قبر بُرده و مو خبر نَدَرے که اُو ره دَ کُجا ایشته.“ 3 اوخته پِترُس و امُو یارِ دِیگه بُر شُده سُون قبر رَیی شُد. 4 اُونا هر دُوی شی قَتی مُودَوِید، لیکِن امُو یارِ دِیگه از پِترُس کده پیش شُد و اوّل دَ سرِ قبر رسِید 5 و خود ره خَم کده دِید که کفن دَ مَنِه قبر اَسته، ولے اُو داخِل نَرفت. 6 شِمعون پِترُس از پُشتِ ازُو اَمَد و مَنِه قبر داخِل شُد و دِید که کفن دَ اُونجی ایشته بُود، 7 ولے دِستمالی که دَ سرِ عیسیٰ بُود قد کفن ایشته نَبُود، بَلکِه جدا پیچَنده شُده دَ یگ جای ایشته بُود. 8 پس یارِ دِیگِه که اوّل دَ سرِ قبر اَمدُد، ام داخِل رفت و دِید و ایمان اَوُرد. 9 اُونا تا هنوز نوِشته_های کِتابِ مُقَدَّس ره نَفامِیدُد که اُو از مُرده_ها باید دُوباره زِنده شُنه. 10 پس یارا تاو خورده دَ خانه_های خُو رفت.
11 مگم مریَم دَ بُرونِ قبر ایسته بُود و چخرا مُوکد. دَ حالِیکه دَرَو چخرا مُوکد، اُو خود ره خَم کده مَنِه قبر ره توخ کد 12 و دُو ملایکِه سفید پوش ره دَ امزُو جای که جَسَدِ عیسیٰ ایشته شُدُد، دِید. یگ شی طرفِ سر شی و دِیگِه شی طرفِ پای شی شِشتُد. 13 و اُونا دَز شی گُفت: ”اَی خاتُو، چرا چخرا مُونی؟“ اُو دَزوا گُفت: ”اُونا مَولای مَره گِرِفته بُرده و ما خبر نَدرُم که اُو ره دَ کُجا ایشته.“ 14 وختِیکه مریَم امی چِیزا ره گُفت، پس دَور خورد و عیسیٰ ره ایسته دِید، مگم نَفامِید که اُو عیسیٰ اَسته. 15 عیسیٰ دَزشی گُفت: ”اَی خاتُو، چرا چخرا مُونی؟ کِی ره مُوپالی؟“ مریَم دَ گُمانِ ازی که اُو باغوان اَسته، دَزشی گُفت: ”صاحِب، اگه تُو اُو ره بُردے دَز مه بُگی که اُو ره دَ کُجا ایشتے تا ما اُو ره بُبرُم.“ 16 عیسیٰ دَزشی گُفت: ”مریَم.“ مریَم دَور خورد و دَ عِبرانی دَز شی گُفت: ”رَبّونی،“ یعنی اُستاد. 17 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دَز مه دِست نَزو، چراکه ما تا هنوز پیشِ آتِه خُو نَرفتیم؛ بَلکِه پیشِ بِرارای مه بورُو و دَزوا بُگی که ’ما پیشِ آتِه ازخُو و آتِه ازشُموa و خُدای ازخُو و خُدای ازشُمو باله مورُم.‘“ 18 اوخته مریَمِ مَجدَلیه پیشِ یارا اَمَد و دَزوا اِعلان کده گُفت: ”ما مَولا ره دِیدُم!“ و امُو چِیزای ره که عیسیٰ دَز شی گُفتُد، دَزوا نقل کد.
عیسیٰ دَ یارای خُو ظاهِر مُوشه
19 شامِ امزُو روزِ اوّلِ هفته وختِیکه یارا دَ یگ جای جَم بُود و از ترسِ یهُودیا درگه_های امزُو جای ره کیپ کدُد، بےبلغه عیسیٰ اَمَد و دَ مینکل جای ایسته شُده دَزوا گُفت: ”سلام علَیکُم.“ 20 وختِیکه امی ره گُفت، اُو دِستا و بغل خُو ره دَزوا نِشو دَد و یارا از دِیدونِ مَولا کَلو خوشحال شُد. 21 اوخته عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”سلام دَز شُمو. امُو رقم که آتِه آسمانی مَره رَیی کده، ما ام شُمو ره رَیی مُونُم.“ 22 بعد از گُفتونِ امزی توره اُو دَ سرِ ازوا دَم کده گُفت: ”روح اُلقُدس ره حاصِل کُنِید. 23 اگه شُمو گُناه_های کسی ره بُبخشِید، اُونا بخشِیده مُوشه و اگه نَبخشِید، اُونا بخشِیده نَمُوشه.“
24 مگم توما، یکی امزُو دوازده یارای عیسیٰ که معنای نام شی «دُوگنی» اَسته، وختِیکه عیسیٰ اَمَد قد ازوا نَبُود. 25 پس دِیگه یارا دَز شی گُفت: ”مو مَولا ره دِیدی.“ مگم اُو دَزوا گُفت: ”تاکه جای میخا ره دَ دِستای شی نَنگرُم و کِلک خُو ره دَ جای میخا و دِست خُو ره دَ بغل شی نَه ایلُم، ایمان نَمیرُم.“ 26 هشت روز بعد یارای عیسیٰ بسم داخِلِ امزُو خانه بُود و توما ام قد ازوا قَتی بُود. دَ حالِیکه درگه_ها کیپ بُود، عیسیٰ اَمَد و دَ مینکلِ ازوا ایسته شُده گُفت: ”سلام دَز شُمو.“ 27 بعد ازُو دَ توما گُفت: ”کِلک خُو ره اِینجی بیل و دِستای مَره بِنگر؛ دِستای خُو ره ام بیَر و دَ بَغل مه بیل و بےایمان نَبَش، بَلکِه ایمان دَشته بَش.“ 28 توما دَ جواب شی گُفت: ”یا مَولای مه و خُدای مه!“ 29 عیسیٰ دَزشی گُفت: ”آیا بخاطری که مَره دِیدی، ایمان اَوُردی؟ نیک دَ بَختِ امزُو کسای که مَره نَدِیده، ولے باز ام ایمان میره.“