فصلِ شوزدَهُم
1 ”اِی چِیزا ره ما دَز شُمو گُفتُم تاکه شُمو از راه بُر نَشُنِید. 2 اُونا شُمو ره از عِبادت خانه بُر مُونه، بَلکِه زمانی مییه که هر کسی که شُمو ره بُکُشه، گُمان مُونه که خُدا ره خِدمت مُوکُنه. 3 و اُونا امی چِیزا ره از خاطری مُونه که نَه آتِه آسمانی ره مِینَخشه و نَه مَره. 4 پس امی چِیزا ره دَز شُمو گُفتُم تا زمانِیکه وخت شی مِیرَسه شُمو دَ یاد خُو بیرِید که ما شُمو ره دَزی باره باخبر کده بُودُم. ما اِی چِیزا ره دَ اوّل قد شُمو نَگُفتُم، چراکه ما قد شُمو بُودُم. 5 مگم آلی طرفِ امزُو مورُم که مَره رَیی کده و یگ شُمو ام از مه نَمُوپُرسِید که ’دَ کُجا موری؟‘ 6 ولے ازی که امی چِیزا ره دَز شُمو گُفتُم، دِل شُمو پُر از غَم شُده. 7 مگم ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که رَفتونِ ازمه دَ فایدِه شُمو اَسته، چُون اگه ما نَرَوُم پُشتِیوان پیش شُمو نَمییه؛ لیکِن اگه بورُم، ما اُو ره پیش شُمو رَیی مُونُم. 8 وختِیکه اُو مییه، اُو گُناه، عدالت و قضاوَتِ دُنیا ره بےپَرده مُونهa: 9 گُناه ره، چراکه اُونا دَز مه ایمان نَمیره؛ 10 عدالت ره، چراکه ما طرفِ آتِه آسمانی مورُم و شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید؛ 11 و قضاوَت ره، چراکه دَ بَلِه حاکِمِ ازی دُنیاb قضاوَت شُده.
12 غَدر چِیزای دِیگه ام دَرُم که دَز شُمو بُگیُم، لیکِن شُمو آلی تابِ شِنِیدون شی ره نَدَرِید. 13 مگم غَیتِیکه روحِ راستی مییه اُو شُمو ره سُون تمامِ حقِیقت_ها هِدایَت مُونه، چراکه اُو از پیشِ خود خُو توره نَمُوگیه، بَلکِه چِیزی ره که مِیشنَوه، امُو ره مُوگیه و از واقِعه_های که اَمدَنی اَسته شُمو ره باخبر مُونه. 14 اُو دَز مه بُزُرگی-و-جلال مِیدیه، چُون چِیزی ره که از مه حاصِل کده، اُو ره دَز شُمو اِعلان مُونه. 15 تمام چِیزای که دَ آتِه آسمانی تعلُق دَره از مه یَه؛ امزی خاطر ما گُفتُم که اُو از چِیزی که دَز مه تعلُق دَره مِیگِیره و دَز شُمو اِعلان مُونه.“
غَمِ یارا دَ خوشی تبدِیل مُوشه
16 ”بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید.“ 17 اوخته بعضی یارای شی قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”مقصدِ مَولا چی اَسته که مُوگه ’بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید؟‘ و ام مُوگه، ’چراکه ما پیشِ آتِه آسمانی مورُم؟‘“ 18 پس اُونا گُفت: ”اُو که «وختِ کم» مُوگه، چی معنیٰ دَره؟ مو نَمُوفامی که دَ بارِه چی توره مُوگیه.“
19 عیسیٰ فامِید که اُونا میخایه ازُو سوال کُنه، پس دَزوا گُفت: ”آیا شُمو دَ بارِه ازی از یگدِیگِه خُو سوال مُونِید که گُفتُم: ’بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید؟‘ 20 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: شُمو چخرا و مَخته مُونِید، ولے دُنیا خوشی مُونه. شُمو دِق-و-غَمگی مُوشِید، مگم غَم شُمو دَ خوشی تَبدِیل مُوشه. 21 یگ خاتُو بخاطری که وختِ زَیدون شی پُوره شُده دَرد مِیکشه، ولے زمانِیکه نِلغه دَ دُنیا اَمَد، دَرد و غَم شی از یادِ ازُو موره، چُون اُو بخاطرِ اَوُردونِ یگ اِنسان دَ دُنیا خوشی مُونه. 22 پس شُمو ام فِعلاً دِق-و-غَمگی اَستِید؛ مگم ما شُمو ره دُوباره مِینگرُم و دِل شُمو خوشی مُونه و خوشی شُمو ره هیچ کس از شُمو نَمِیگِیره.“
دَ بارِه دُعا
23 ”دَمزُو زمانc شُمو از مه هیچ چِیز پُرسان نَمُونِید. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هر چِیزِیکه از آتِه آسمانی دَ نامِ ازمه طلب کُنِید، اُو دَز شُمو مِیدیه. 24 تا آلی ره شُمو هیچ چِیز دَ نامِ ازمه طلب نَکدِید؛ طلب کُنِید و دَز شُمو دَده مُوشه تاکه خوشی شُمو پُوره شُنه.
25 اِی چِیزا ره ما دَز شُمو دَ مَثَل گُفتُم. لیکِن ساعت شی مییه که دِیگه ما دَ مَثَل قد شُمو توره نَمُوگیُم، بَلکِه واضِح دَ بارِه آتِه آسمانی قد شُمو نقل مُونُم. 26 دَ اُو زمانd شُمو دَ نامِ ازمه طلب مُونِید و ما دَز شُمو نَمُوگُم که بَلدِه شُمو از آته طلب مُونُم، 27 چُون آته خود شی شُمو ره دوست دَره، چراکه شُمو مَره دوست دَرِید و ایمان دَرِید که ما از طرفِ آته اَمَدیم. 28 ما از پیشِ آته اَمدُم و دَ دُنیا داخِل شُدُم؛ و آلی اِی دُنیا ره ایله کده پس طرفِ آته مورُم.“
29 یارای شی گُفت: ”اینه، آلی واضِح نقل مُونی و دَ مَثَل توره نَمُوگی. 30 آلی مو مِیدَنی که تُو پگ چِیزا ره مُوفامی و هیچ کس ضرُورَت نَدره که از تُو سوال کُنه. دَ وسِیلِه امزی مو ایمان میری که تُو از طرفِ خُدا اَمدے.“ 31 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”شُمو آلی ایمان اَوُردِید؟ 32 اینه، وختی مییه، بَلکِه امی آلی اَمَده که شُمو تِیت پَرَک مُوشِید، هر کُدَم شُمو سُون جای خود خُو مورِید و مَره تنها میلِید. ولے باوجُودِ ازی ام ما تنها نَمُومنُم، چراکه آتِه آسمانی قد مه اَسته. 33 اینَمی چِیزا ره ما قد شُمو گُفتُم تاکه شُمو دَز مه آرامِش دَشته بَشِید. دَ اِی دُنیا شُمو رَنج و زَحمت مِینگرِید، مگم خاطر جَم بَشِید، چراکه ما دَ سرِ دُنیا پیروز شُدیم.“