فصلِ پوزدَهُم
تاگِ حقِیقی
1 ”ما تاگِ حقِیقی اَستُم و آتِه مه باغوان اَسته. 2 هر شاخِه مه که بار نَگِیره اُو ره قَیچی کده پورته مُونه و هر شاخِه که بار بِگِیره اُو ره پاک مُونه تاکه کَلوتر حاصِل بِدیه. 3 شُمو امی آلی بخاطرِ کلامی که ما قد شُمو گُفتیم پاک اَستِید. 4 شُمو دَز مه بُمَنِید و ما دَز شُمو مُومنُم. هیچ شاخه دَ تنهایی خُو ثَمر دَده نَمِیتنه سِوای که دَ تاگ بُمَنه. امی رقم شُمو ام نَمِیتَنِید ثَمر بِدِید، سِوای که دَز مه بُمَنِید. 5 ما تاگ اَستُم و شُمو شاخه_ها. کسی که دَز مه مُومنه و ما دَزُو، اُو ثَمرِ کَلو مِیدیه، چُون جدا از مه شُمو هیچ کار نَمِیتَنِید. 6 کسی که دَز مه نَمَنه، اُو مِثلِ یگ شاخه وَری دُور پورته شُده خُشک مُوشه و مردُم اُو شاخه_ها ره جَم کده دَ مَنِه آتِش مِیندَزه تاکه دَر بِگِیره. 7 اگه شُمو دَز مه بُمَنِید و تورای مه دَز شُمو بُمَنه، هر چِیزی که میخاهِید طلب کُنِید و امُو رقم بَلدِه شُمو مُوشه. 8 آتِه مه دَمزی طرِیق بُزُرگی-و-جلال پَیدا مُونه که شُمو کَلو ثَمر بِدِید و یارای مه بَشِید.
9 امُو رقم که آتِه آسمانی مَره دوست دَره، ما ام شُمو ره دوست دَرُم. پس دَ مُحَبَت مه بُمَنِید. 10 اگه از احکام مه اِطاعَت کنِید، دَ مُحَبَت مه مُومَنِید، امُو رقمِیکه ما از احکامِ آتِه خُو اِطاعَت کدُم و دَ مُحَبَتِ ازُو مُومنُم. 11 اِی چِیزا ره ما دَز شُمو گُفتُم تاکه خوشی مه دَز شُمو وجُود دَشته بَشه و خوشی شُمو کامِل شُنه. 12 حُکمِ ازمه اینَمی اَسته که شُمو یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید، امُو رقم که ما شُمو ره دوست دَرُم. 13 ازی کده مُحَبَتِ بُزُرگتَر وجُود نَدره که یَگو کس جان خُو ره بَلدِه دوستای خُو بِدیه. 14 شُمو دوستای مه اَستِید، اگه احکام مَره دَ جای بیرِید. 15 ما دِیگه شُمو ره غُلام نَمُوگُم، چُون غُلام نَمِیدَنه که صاحِب شی چِیز کار مُونه؛ بَلکِه ما شُمو ره دوست مُوگُم، چُون تمام چِیزای ره که ما از آتِه خُو شِنِیدُم دَز شُمو معلُومدار کدُم. 16 شُمو مَره اِنتِخاب نَکدِید، بَلکِه ما شُمو ره اِنتِخاب کدُم و ما شُمو ره مُقَرر کدُم تاکه بورِید و ثَمر بِدِید و ثَمر شُمو بُمَنه، تا هر چِیزی که از آتِه آسمانی دَ نامِ ازمه طلب کُنِید، اُو دَز شُمو بِدیه. 17 اینَمی حُکم ره ما دَز شُمو مِیدُم که شُمو یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید.
دُنیا از یارای مسیح نفرَت دَره
18 اگه دُنیا از شُمو بَد مُوبَره، بِدَنِید که از شُمو کده پیشتَر از مه بَد مُوبُرده. 19 اگه شُمو دَزی دُنیا تعلُق مِیدَشتِید، دُنیا شُمو ره مِثلِ کسی خود خُو دوست مِیدَشت. لیکِن ازی که شُمو دَزی دُنیا تعلُق نَدَرِید و ما شُمو ره ازی دُنیا اِنتِخاب کدیم، امزی خاطر دُنیا از شُمو بَد مُوبَره. 20 کلامی ره که ما قد شُمو گُفتُم دَ یاد خُو بیرِید: ’یگ غُلام از بادار خُو کده بُزُرگتَر نِییه.‘ اگه مردُم مَره آزار-و-اَذیَت کده، اُونا شُمو ره ام آزار-و-اَذیَت مُونه. اگه اُونا از کلامِ ازمه اِطاعَت کده، از تورِه شُمو ام اِطاعَت مُونه. 21 مگم پگِ امزی چِیزا ره اُونا از خاطرِ نامِ ازمه دَ حق شُمو مُونه، چُون امُو که مَره رَیی کده اُونا اُو ره نَمِینَخشه. 22 اگه ما نَمیمَدُم و دَزوا نقل نَمُوکدُم، اُونا گُناه نَمِیدَشت؛ لیکِن آلی اُونا بَلدِه گُناهِ خُو کُدَم بانه نَدره. 23 کسی که از مه بَد مُوبَره، از آتِه مه ام بَد مُوبَره. 24 ما دَ بَینِ ازوا کارای ره کدُم که هیچ کسِ دِیگه نَکده. اگه ما امی کارا ره نَمُوکدُم، اُونا گُناه نَمِیدَشت؛ مگم آلی اُونا امی کارا ره دِیده و هنوز ام از مه و از آتِه مه بَد مُوبَره. 25 لیکِن امی چِیزا واقِع شُده رَیی یَه تا کلامی که دَ شریعتِ ازوا نوِشته یَه، پُوره شُنه که مُوگیه: ’اُونا بِدُونِ کُدَم دلِیل از مه بَد بُرد.‘