یوحَنّا 6

فصلِ شَشُم

نان بَلدِه پَنج هزار نفر

‏1 بعد ازُو عیسیٰ دَ اُو طرفِ دریای جلِیلیه یعنی دریای تِیبِریه رفت. ‏2 غَدر مردُم از پُشت شی مورفت، چُون مُعجزه_های ره که اُو دَ حقِ ناجورا مُوکد، اُونا مِیدِید. ‏3 دَمزُو غَیت عیسیٰ دَ بَلِه کوه رفت و قد یارای خُو دَ اُونجی شِشت. ‏4 عِیدِ پِصَح که عِیدِ یهُودیا اَسته، نزدِیک بُود.

‏5 پس عیسیٰ سر خُو ره باله کد و دِید که جمعیَتِ کٹِه مردُم سُون شی مییه. اوخته اُو دَ فِیلِیپُس گُفت: ”نان از کُجا بِخری تا اِی مردُم بُخوره؟“ ‏6 مگم اِی ره فقط بَلدِه اِمتِحان دَزُو گُفت، چراکه خود شی مُوفامِید که چِیز کار کنه. ‏7 فِیلِیپُس دَ جواب شی گُفت: ”دُو صد دِینار نان امی نفرا ره بَس نَمُوکُنه و بَلدِه هر کُدَم شی یگ لُغمه ام نَمِیرَسه.“ ‏8 یکی از یارای عیسیٰ، اَندریاس بِرارِ شِمعون-پِترُس دَز شی گُفت: ‏9 ”یگ باچه دَ اِینجی اَسته که پَنج دانه نانِ جَو و دُو ماهی دَره؛ مگم اُو دَ اِیقَس نفر چی مُوشه؟“ ‏10 عیسیٰ گُفت: ”مردُم ره تاه بِشَنیِد.“ دَمزُو جای غَدر عَلَف بُود و امُو کسای که دَ اُونجی شِشت، تقرِیباً پَنج هزار مَرد بُود. ‏11 پس عیسیٰ امُو نان_ها ره گِرِفته شُکرگُزاری کد و بَلدِه مردُمی که شِشتُد، هر قدرِ که اُونا خاست بَخش کد. و ماهی ره ام امُو رقم کد. ‏12 وختِیکه اُونا سیر شُد، اُو دَ یارای خُو گُفت: ”ٹوٹه-و-پَرچِه باقی‌مَنده ره جَم کُنِید تاکه هیچ چِیز ضایع نَشُنه.“ ‏13 اوخته اُونا دوازده سَبَد ره از ٹوٹه-و-پَرچِه باقی‌مَندِه امزُو پَنج نانِ جَو جم کده پُر کد. ‏14 وختی مردُم مُعجزِه ره که عیسیٰ انجام دَدُد دِید، اُونا گُفت: ”واقعاً اِی امُو پَیغمبر اَسته که باید دَ دُنیا بییه.“ ‏15 وختی عیسیٰ فامِید که اُونا قَصد دَره اُو ره دَ زور بُرده پادشاه تعیِین کُنه، اُو بسم خود ره خطا دَد و تنهای خُو دَ کوه رفت.

‏16 غَیتِیکه بیگاه شُد، یارای شی سرشیو طرفِ دریا رفت. ‏17 اُونا دَ کِشتی سوار شُده دَ اُو لبِ دریا سُون کَفرناحُوم رَیی شُد. هَوا ترِیک شُدُد و عیسیٰ هنوز ام دَ پیش ازوا نَمَدُد. ‏18 آوِ دریا از خاطرِ بادِ تُند دَ لَپه خوردو شُروع کد. ‏19 وختی یارا تقرِیباً یگ ساعت دَ کِشتی پیش رفتُد، اُونا عیسیٰ ره هُوش کد که دَ بَلِه آو راه موره و طرفِ کِشتی نزدِیک مُوشه و اُونا ترس خورد. ‏20 مگم اُو دَزوا گُفت: ”ما اَستُم، نَترسِید.“ ‏21 وختی اُونا میخاست که اُو ره دَ مَنِه کِشتی بیره، دَمزُو غَیت کِشتی دَ جایی که اُونا رَیی بُود، رسِید.

‏22 روزِ دِیگه شی مردُمی که دَ اُو سُونِ دریا ایسته بُود، دِید که دَ اُونجی تنها یگ کِشتی اَسته و عیسیٰ قد یارای خُو دَمزُو کِشتی نَرفتُد، بَلکِه یارای شی تنها حَرکت کدُد. ‏23 لیکِن دِیگه کِشتی_ها از تِیبِریه دَ نزدِیکِ امزُو جای که مَولا نان_ها ره بَرکت دَدُد و مردُم خوردُد، رسِید. ‏24 وختی مردُم دِید که نَه عیسیٰ دَ اُونجی اَسته و نَه یارای شی، اُونا دَ مَنِه کِشتی_های خُو سوار شُده دَ کَفرناحُوم دَ طلبِ عیسیٰ رفت. ‏25 وختِیکه اُو ره دَ اُو سُونِ دریا پَیدا کد، اُونا دَزُو گُفت: ”اُستاد، دَ اِینجی چی وخت اَمَدی؟“

‏26 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: شُمو مَره مُوپالِید، لیکِن نَه بخاطرِ ازی که مُعجزه_ها دِیدِید، بَلکِه بخاطرِ نان_های که خوردِید و سیر شُدِید. ‏27 بَلدِه خوراکی که از بَین موره زَحمت نَکشِید، بَلکِه بَلدِه خوراکی زَحمت بِکشِید که تا زِندگی اَبَدی باقی مُومنه، و امُو زِندگی اَبَدی ره «باچِه اِنسان» دَز شُمو مُوبَخشه؛ چُون آتِه مو خُدا، مُهرِ تأیید خُو ره دَ بَلِه ازُو زَده.“ ‏28 پس اُونا دَزشی گُفت: ”مو باید چی کار کُنی تا کارای ره که خُدا میخایه انجام بِدی؟“ ‏29 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”کار و رضای خُدا اینی اَسته که شُمو دَمزُو کس که خُدا رَیی کده، ایمان بیرِید.“

‏30 اوخته اُونا دَزُو گُفت: ”پس تُو چی مُعجزه مُونی که مو اُو ره دِیده دَز تُو ایمان بیری؟ تُو چِیز کار بَلدِه مو انجام مِیدی؟ ‏31 بابه‌کَلونای مو دَ بیابو «مَن» ره خورد، امُو رقم که نوِشته شُده، ’اُو از آسمو دَزوا نان دَد تاکه بُخوره.‘“ ‏32 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اُو مُوسیٰ نَبُود که از آسمو دَز شُمو نان دَد، بَلکِه آتِه مه اَسته که نانِ حقِیقی ره از عالمِ باله دَز شُمو مِیدیه. ‏33 چُون نانِ خُدا امی اَسته که از عالمِ باله نازِل مُوشه و دَ دُنیا زِندگی مِیدیه.“ ‏34 اُونا دَزُو گُفت: ”مَولا، ازی نان همیشه دَز مو بِدی.“ ‏35 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما نانِ زِندگی اَستُم؛ هر کسی که دَ دِیرِ ازمه بییه هرگِز گُشنه نَمُوشه و هر کسی که دَز مه ایمان بیره هرگِز تُشنه نَمُوشه.

‏36 مگم امُو رقم که دَز شُمو گُفتُم، اگرچِه شُمو مَره دِیدِید، ولے ایمان نَمیرِید. ‏37 کسای ره که آتِه آسمانی دَز مه مِیدیه، اُونا طرفِ ازمه مییه و کسای که طرفِ ازمه مییه، ما هرگِز اُونا ره رَد نَمُونُم. ‏38 ما از عالمِ باله نازِل شُدُم، لیکِن نَه بَلدِه ازی که خاست-و-اِرادِه خود ره دَ جای بَیرُم، بَلکِه خاست-و-اِرادِه امزُو ره که مَره رَیی کده. ‏39 و خاست-و-اِرادِه امزُو که مَره رَیی کده اینی اَسته که تمامِ کسای ره که اُو دَز مه دَده، ما باید هیچ کُدَمِ ازوا ره گُم نَکنُم، بَلکِه دَ روزِ آخِرَت اُونا ره زِنده کنُم. ‏40 چُون اِرادِه آتِه مه امی اَسته که هر کسی که سُونِ باچه توخ کنه و دَزشی ایمان بیره، اُو صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنه، و ما اُو ره دَ روزِ آخِرَت زِنده مُونُم.“

‏41 اوخته یهُودیا مَنِه خُو دَ بارِه ازُو زُنگ زُنگ کد، چُون اُو گُفتُد: ”ما نانی اَستُم که از عالمِ باله نازِل شُده.“ ‏42 و اُونا گُفت: ”آیا امی عیسیٰ باچِه یوسُف نِییه که مو آته و آبِه شی ره مینَخشی؟ آلی اُو چِطور مُوگه که ’ما از عالمِ باله اَمَدیم؟‘“ ‏43 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”قد یگدِیگِه خُو زُنگ زُنگ نَکُنِید. ‏44 هیچ کس دَ دِیرِ ازمه اَمَده نَمِیتنه، سِوای که آتِه آسمانی که مَره رَیی کده، اُو ره سُون مه کش کنه و ما اُو ره دَ روزِ آخِرَت زِنده مُونُم. ‏45 دَ کِتابای اَنبیا نوِشته یَه که ’اُونا پگ شی دَ وسِیلِه خُدا تعلِیم دَده مُوشه.‘

پس هر کسی که از آتِه آسمانی مِیشنَوه و یاد مِیگِیره سُون ازمه مییه. ‏46 هیچ کس آتِه آسمانی ره نَدِیده، بَغَیر از کسی که از طرفِ خُدا اَسته؛ اُو آته ره دِیده. ‏47 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: هر کسی که دَز مه ایمان بیره، زِندگی اَبَدی نصِیب شی مُوشه. ‏48 ما نانِ زِندگی اَستُم. ‏49 بابه‌کَلونای شُمو «مَن» ره دَ بیابو خورد، ولے مُرد. ‏50 لیکِن نانی که دَ اِینجی اَسته از عالمِ باله نازِل شُده و هر کسی که ازی بُخوره نَمُومره. ‏51 ما امُو نانِ زِنده اَستُم که از عالمِ باله نازِل شُد؛ هر کسی که ازی نان بُخوره همیشه زِنده مُومنه و نانی ره که ما بَلدِه زِندگی مردُمِ دُنیا مِیدُم، جِسم مه اَسته.“

‏52 پس یهُودیا قد یگدِیگِه خُو جنجال ره شُروع کده گُفت: ”چی رقم اِی آدم مِیتنه که جِسم خُو ره دَز مو بِدیه تا مو بُخوری؟“ ‏53 مگم عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا وختِیکه شُمو از جِسمِ «باچِه اِنسان» نَخورِید و از خُون شی وُچی نَکنِید دَ وجُود خُو زِندگی نَدَرِید. ‏54 هر کسی که جِسم مَره مُوخوره و خُون مَره وُچی مُونه، اُو زِندگی اَبَدی دَره و ما اُو ره دَ روزِ آخِرَت زِنده مُونُم، ‏55 چراکه جِسم مه نانِ حقِیقی و خُون مه وُچی کدنی حقِیقی اَسته. ‏56 هر کسی که جِسم مَره مُوخوره و خُون مَره وُچی مُونه، اُو دَز مه مُومنه و ما دَزُو. ‏57 امُو رقم که آتِه زِنده مَره رَیی کده و ما دَ وسِیلِه آته زِنده اَستُم، دَمزی رقم هر کسی که جِسم مَره بُخوره اُو ام دَ وسِیلِه ازمه زِنده مُومنه. ‏58 اینَمی نانی اَسته که از عالمِ باله نازِل شُده و رقمِ نانی نِییه که بابه‌کَلونای شُمو خورد، ولے مُرد. هر کسی که اِی نان ره بُخوره، اُو همیشه زِنده مُومنه.“

‏59 اِی چِیزا ره عیسیٰ دَ کَفرناحُوم وختِیکه دَ عِبادت‌خانه تعلِیم مِیدَد، گُفت.

‏60 پس غَدرِ پَیرَوای شی وختی اِی توره ره شِنِید، گُفت: ”اِی گب کَلو سخت اَسته؛ کِی مِیتنه که اِی ره گوش کنه؟“ ‏61 مگم وختی عیسیٰ احساس کد که پَیرَوای شی دَ بارِه ازی توره زُنگ زُنگ مُونه، اُو دَزوا گُفت: ”آیا اِی توره باعِثِ رَنجِش شُمو شُده؟ ‏62 پس اگه «باچِه اِنسان» ره بِنگرِید که دَ جای سابِقِه خُو باله موره، چی مُونِید؟ ‏63 روح اَسته که زِندگی مِیدیه، جِسم کُدَم فایده نَدره. تورای که ما قد شُمو گُفتیم روح و زِندگی یَه. ‏64 مگم بعضی ازشُمو اَسته که ایمان نَمیره.“ چُون عیسیٰ از اوّل مِیدَنِست که کُدَم کسا ایمان نَمیره و کِی اُو ره دَ گِیر مِیدیه. ‏65 اوخته اُو گُفت: ”امزی خاطر ما دَز شُمو گُفتدُم که هیچ کس دَ دِیرِ ازمه اَمَده نَمِیتنه سِوای که آتِه آسمانی امُو تَوانایی ره دَزُو بِدیه.“

‏66 بعد ازُو غَدر پَیرَوای شی پس دَور خورد و دِیگه از دُمبالِ ازُو نَرفت. ‏67 اوخته عیسیٰ دَمزُو دوازده یار گُفت: ”نَه که شُمو ام میخاهِید بورِید، یا نَمورِید؟“ ‏68 شِمعون پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”یا مَولا، مو پیشِ کِی بوری؟ تنها تُو توره_های زِندگی اَبَدی دَری، ‏69 و مو ایمان اَوُردی و شِنَختے که تُو امُو مُقَدَّسِ خُدا اَستی.“ ‏70 عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”آیا ما شُمو دوازده نفر ره اِنتِخاب نَکدیم؟ دَ حالِیکه یکی ازشُمو شَیطو اَسته.“ ‏71 اِی ره دَ بارِه یهُودا باچِه شِمعون اِسخَریوطی گُفت، چُون اُو یکی امزُو دوازده یارا و کسی بُود که عیسیٰ ره دَ آینده دَ گِیر مِیدَد.