فصلِ پنجُم
عیسیٰ یگ آدمِ شَل ره دَ روزِ عِید شفا مِیدیه
1 بعد ازی چِیزا یگ عِیدِ یهُودیا اَمَد و عیسیٰ دَ اورُشَلیم رفت.
2 دَ اورُشَلیم نزدِیکِ درگِه گوسپندو یگ حَوض بُود که دَ زِبونِ عِبرانی اُو ره «بَیتِ حِسدا»a مُوگُفت. دَ گِردِ امزُو حَوض پَنج بَرَنده بُود. 3 دَمزُو بَرَنده_ها غَدر آدمای ناجور، کور، لَنگ و فَلج خاو مُوکد [و معطلِ شور خوردونِ آوِ حَوض مِیشِشت، 4 چُون دَ وختای مُعیَن یگ ملایکِه خُداوند تاه میمَد و آو ره شور مِیدَد. هر نفری که بعد از شور خوردونِ آو اوّل دَ مَنِه حَوض مورفت، از هر ناجوری که دَشت شَفا پَیدا مُوکد.]b 5 دَ اُونجی یگ آدم مَوجُود بُود که سی و هشت سال مُوشُد مرِیض بُود. 6 وختی عیسیٰ اُو ره دِید که دَ اُونجی خاو اَسته و پَی بُرد که از غَدر دیر ناجور اَسته، دَزُو گُفت: ”میخاهی که جور شُنی؟“ 7 آدمِ ناجور دَ جواب شی گُفت: ”صاحِب، کسی ره نَدرُم که دَ وختِ شور خوردونِ آو مَره دَ مَنِه حَوض بِندَزه؛ امی که ما حَرکت مُونُم، یَگو کسِ دِیگه از مه پیش دَ مَنِه آو مِیرَسه.“ 8 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”باله شُو، جاگِه خُو ره جَم کُو و بورُو.“ 9 امُو آدم فَوراً جور شُد و جاگِه خُو ره جَم کده رَیی شُد.
امُو روز، روزِ آرامc بُود. 10 پس یهُودیا دَمزُو آدم که جور شُدُد گُفت: ”اِمروز، روزِ آرام اَسته و دَمزی روز بَلدِه تُو رَوا نِییه که بِسترِه خُو ره گِرِفته بُبری!“ 11 مگم اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”امُو کس که مَره شفا دَد، دَز مه گُفت، ’بِسترِه خُو ره جَم کده بورُو.‘“ 12 اُونا از شی پُرسان کد: ”کِی اَسته امُو نفر که دَز تُو گُفته، ’بِسترِه خُو ره جَم کده بورُو؟‘“ 13 مگم اُو آدمِ که شَفا پَیدا کدُد، نَمِیدَنِست که اُو کِی بُود، چُون دَ اُونجی مردُم غَدر بُود و عیسیٰ دَ بَینِ ازوا گُم شُدُد. 14 بعد ازُو عیسیٰ اُو ره دَ خانِه خُدا پَیدا کد و دَزشی گُفت: ”اینه، تُو جور شُدے؛ دِیگه گُناه نَکُو تاکه گِرِفتارِ چِیزِ بَدتَر ازی نَشُنی.“ 15 اوخته امُو آدم رفته دَ یهُودیا خبر دَده گُفت: ”کسی که مَره شفا دَد، عیسیٰ یَه.“ 16 امزی خاطر کٹه‌کَلونای یهُودی عیسیٰ ره آزار-و-اَذیَت مُوکد، چراکه امی چِیزا ره اُو دَ روزِ آرام انجام مِیدَد.
17 مگم عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”رقمِیکه آتِهd مه تا هنوز کار مُونه، ما ام کار مُونُم.“ 18 دَمزی دَلِیل یهُودیا کَلوتر دَ قَصدِ کُشتونِ ازُو بُر شُد، چراکه اُو نَه تنها روزِ آرام ره نادِیده مِیگِرِفت، بَلکِه خُدا ره ام آتِه خُو مُوگُفت و امی رقم خود خُو ره برابرِ خُدا جور مُوکد.
مقام و اِختیاراتِ عیسیٰ مسیح
19 پس عیسیٰ دَ جوابِ یهُودیا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، باچه از پیشِ خود خُو هیچ کار نَمِیتنه، بَلکِه امُو کارا ره مُونه که از آتِه خُو مِینگره. هر کاری که آته مُوکُنه، باچه ام رقمِ ازُو وَری مُونه. 20 چُون آته باچِه خُو ره دوست دَره و هر کاری که مُونه دَ باچِه خُو نِشو مِیدیه و ازی کده کارای بُزُرگتَر ام دَزُو نِشو مِیدیه تاکه شُمو حَیرو بُمَنِید. 21 چُون امُو رقمِیکه آتِه آسمانی مُرده_ها ره از قبر باله کده زِنده مُونه، باچِه شی ام امُو رقم دَ هر کسی که دِل شی شُنه، زِندگی مِیدیه. 22 امچُنان، آتِه آسمانی هیچ کس ره قضاوَت نَمُونه، بَلکِه اِختیارِ قضاوَت کدو ره دَ دِست باچِه خُو دَده، 23 تا پگِ مردُم باچه ره اِحترام کُنه، امُو رقم که اُونا دَ آتِه آسمانی اِحترام مُونه. کسی که دَ باچه بےاِحتِرامی کُنه، اُو دَ آتِه که اُو ره رَیی کده، ام بےاِحتِرامی مُونه.
24 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: کسی که دَ کلامِ ازمه گوش بِدیه و دَ امزُو که مَره رَیی کده ایمان بیره، زِندگی اَبَدی نصِیب شی مُوشه. اُو ملامَت-و-محکُوم نَمُوشه، بَلکِه از مَرگ نِجات پَیدا کده دَ زِندگی اَبَدی مِیرَسه. 25 ما دَز شُمو راست مُوگُم: یگ زمان مییه، بَلکِه اُو زمان امی آلی رسِیده که مُرده_ها آوازِ باچِه خُدا ره مِیشنَوه و اُونای که قبُول کنه، زِنده مُوشه. 26 چُون امُو رقم که آتِه آسمانی سرچشمِه زِندگی یَه، امُو رقم اُو دَ باچِه خُو ام قُدرت دَده تا سرچشمِه زِندگی بَشه 27 و دَزُو اِختیار دَده که قضاوَت کنه، چراکه اُو «باچِه اِنسان»e اَسته. 28 دَزی تورا تعجُب نَکُنِید؛ زمانی مییه که پگِ مُرده_ها دَ قبرِستو آوازِ «باچِه اِنسان» ره مِیشنَوه 29 و از قبر بُر مُوشه: اُونای که نیکُوکار بُوده بَلدِه زِندگی اَبَدی بَرخاست مُونه و آدمای بَدکار بَرخاست مُونه تاکه دَ جَزای خُدا گِرِفتار شُنه.
30 ما از پیشِ خود خُو هیچ کار نَمیتَنُم، بَلکِه امُو رقم که مِیشنَوُم، امُو رقم قضاوَت مُونُم و قضاوَت مه عادِلانه اَسته، چراکه ما دَ فِکرِ رِضایَتِ خود خُو نِییُم، بَلکِه دَ فِکرِ رِضایَتِ امزُو اَستُم که مَره رَیی کده.
31 اگه ما دَ بارِه خود خُو شاهِدی بِدُم، شاهِدی مه راست نِییه. 32 لیکِن یَگو کسِ دِیگه اَسته که دَ بارِه ازمه شاهِدی مِیدیه، و ما مِیدَنُم شاهِدی که اُو دَ بارِه ازمه مِیدیه، راس اَسته. 33 شُمو نفرا ره دَ پیشِ یحییٰ رَیی کدِید و اُو دَ بارِه حقِیقت شاهِدی دَد. 34 اِیطور نِییه که ما دَ شاهِدی یَگو اِنسان ضرُورَت دَرُم؛ بَلکِه اِی توره ره بَلدِه ازی مُوگیُم تاکه شُمو نِجات پَیدا کنِید. 35 یحییٰ رقمِ یگ چِراغ اَلّی بُود که مُوسوخت و روشنی مِیدَد و شُمو خاستِید که چند وخت ره دَ نُورِ ازُو خوش تیر کنِید.
36 مگم شاهِدی که ما مِیدُم از شاهِدی یحییٰ کده بُزُرگتَر اَسته، چُون کارای ره که آتِه آسمانی دَ گَردون مه ایشته تا تَکمِیل کنُم، امُو کارا ره که انجام مِیدیُم خودون شی دَ بارِه مه شاهِدی مِیدیه که مَره آتِه آسمانی رَیی کده. 37 و آتِه آسمانی که مَره رَیی کده، خود شی دَ بارِه ازمه شاهِدی دَده. شُمو هرگِز نَه آواز شی ره شِنِیدید و نَه شکل شی ره دِیدید 38 و نَه ام کلامِ ازُو دَ دِل شُمو جای مِیگِیره، چُون امُو کس ره که آتِه آسمانی رَیی کده شُمو دَزشی ایمان نَمیرِید. 39 شُمو نوِشته_های مُقَدَّس ره خُوب مُطالِعه مُونِید، چُون فِکر مُونِید که دَ وسِیلِه ازوا شُمو مِیتنِید زِندگی اَبَدی پَیدا کُنِید، دَ حالِیکه امُو نوِشته_ها دَ بارِه ازمه شاهِدی مِیدیه. 40 باوجُودِ ازی ام شُمو نَمیخاهِید که پیشِ ازمه بیِید تا زِندگی اَبَدی ره پَیدا کُنِید.
41 ما دَ فِکرِ پَیدا کدونِ عِزَت-و-اِحترام از مردُم نِییُم. 42 علاوِه ازی، ما شُمو ره مینَخشُم و مِیدَنُم که مُحَبَتِ خُدا دَ دِل شُمو نِییه. 43 ما که دَ نامِ آتِه خُو اَمَدیم، شُمو مَره قبُول نَمُونِید؛ لیکِن اگه یَگو آدمِ دِیگه دَ نامِ خود خُو بییه، شُمو اُو ره قبُول مُونِید. 44 چِطور شُمو مِیتنِید که ایمان بیرِید دَ حالِیکه از یگدِیگِه خُو عِزَت-و-اِحترام میخاهِید، ولے دَ طلبِ عِزَت-و-اِحترامی که از خُدای یکتا مییه نِیَستِید.
45 فِکر نَکُنِید که ما شُمو ره پیشِ آتِه آسمانی ملامَت مُونُم؛ ملامَت کُنِندِه شُمو مُوسیٰ یَه، کسی که شُمو اُمِید خُو ره دَزُو بسته کدِید. 46 اگه شُمو دَ مُوسیٰ ایمان مِیدَشتِید، دَز مه ام ایمان میوُردِید، چراکه اُو دَ بارِه ازمه نوِشته کده. 47 لیکِن اگه شُمو دَ نوِشته_های ازُو باوَر نَدَشته بَشِید، دَ تورای ازمه چِطور باوَر مُونِید؟“