فصلِ دوّم
مُعجزه دَ شارِ قانا
1 دَ روزِ سِوّم، دَ شارِ قانای جلِیلیه یگ توی بُود و آبِه عیسیٰ ام دَ اُونجی بُود. 2 عیسیٰ و یارای شی ام دَمزُو توی دعوَت شُده بُود. 3 وختِیکه شرابِ انگُور تامو شُد، آبِه عیسیٰ دَزُو گُفت: ”شرابِ ازوا تامو شُده.“ 4 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اَی خاتُو، دَز مه و ازتُو چی غَرَض؟ تا آلی ره وخت مه نَرسِیده.“ 5 آبِه شی دَ خِدمتگارا گُفت: ”هر چِیزی که شُمو ره مُوگه، امُو رقم بُکُنِید.“
6 دَ اُونجی شَش کُوزِه سنگی بَلدِه طهارَت مُطابِق رَواجِ یهُودیا ایشته بُود، هر کُدَم شی پَنج یا شَش سَطلa آو مِیگِرِفت. 7 عیسیٰ دَ خِدمتگارا گُفت: ”کُوزه_ها ره از آو پُر کُنِید.“ و اُونا کُوزه_ها ره تا دان از آو پُر کد. 8 اُو دَزوا گُفت: ”آلی یگ کَمَک وَری کشِیده دَ پیشِ کٹِه مجلِس بُبرِید.“ و اُونا بُرد. 9 وختی کٹِه مجلِس آوی ره که شرابِ انگُور جور شُدُد مَزه کد، نَفامِید که از کُجا اَوُرده شُده، مگم خِدمتگارای که آو ره از چاه کشِیدُد، خبر دَشت. اوخته کٹِه مجلِس داماد ره کُوی کد 10 و دَزُو گُفت: ”پگِ مردُم همیشه شرابِ خُوب ره دَ اوّل میره و غَیتِیکه مِهمونا نشه شُد، پس ازُو شرابِ اَرزو بَی ره میره؛ مگم تُو شرابِ خُوب ره تا آلی ره نِگاه کدُدی.“ 11 امی مُعجزِه اوّل ره عیسیٰ دَ شارِ قانای جلِیلیه انجام دَد و جلال-و-بُزُرگی خُو ره ظاهِر کد و یارای شی دَزُو ایمان اَوُرد.
12 بعد ازُو اُو قد آبه، بِرارو و یارای خُو دَ شارِ کَفرناحُوم رفت و دَ اُونجی چند روز مَند.
عیسیٰ دَ خانِه خُدا
13 عِیدِ پِصَحb از یهُودیا نزدِیک شُدُد و عیسیٰ دَ شارِ اورُشَلیم رفت. 14 اُو دَ خانِه خُدا مردُم ره دِید که گاو، گوسپو و کَوتر سَودا مُونه و صرافا دَ پُشتِ میزای خُو شِشته یَه. 15 پس عیسیٰ از ریسپو یگ قَمچی جور کد و پگِ ازوا ره قد گاو و گوسپون شی از خانِه خُدا رُفَنده بُر کد و پَیسه_های صرافا ره تِیت کده میزای شی ره چَپه کد 16 و دَ کسای که کَوتر سَودا مُوکد، گُفت: ”امیا ره ازِینجی گُم کُنِید! خانِه آتِه مَره جای خرِید-و-فروش جور نَکُنِید!“ 17 اوخته دَ یادِ یارای شی اَمَد که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده: ”چُون غَیرَتی که دَ بارِه خانِه تُو دَرُم دَ وجُود مه شُعله‌وَر اَسته.“
18 دَمزُو غَیت یهُودیا دَزُو گُفت: ”چی مُعجزه-و-نشانی دَز مو نِشو مِیدی تا ثابِت شُنه که تُو اِختیارِ ازی کارا ره دَری؟“ 19 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اِی خانِه خُدا ره خراب کُنِید و ما دَ مَنِه سِه روز اِی ره دُوباره آباد مُونُم.“ 20 پس یهُودیا گُفت: ”آباد کدونِ امزی خانِه خُدا چِل و شَش سال ره دَربَر گِرِفت. آکُو تُو اِی ره دَ مَنِه سِه روز آباد مُونی؟“ 21 مگم مقصدِ عیسیٰ از خانِه خُدا جِسمِ خود شی بُود. 22 و غَیتِیکه عیسیٰ بعد از مَرگ دُوباره زِنده شُد، دَ یادِ یارای شی اَمَد که اُو امی توره ره دَزوا گُفتُد. پس اُونا دَ نوِشته_های مُقَدَّس و دَ تورای که عیسیٰ گُفتُد، باوَر کد.
23 وختِیکه اُو دَ عِیدِ پِصَح دَ اورُشَلیم بُود، غَدر نفرای که مُعجزه_های ازُو ره دِید، دَ نامِ ازُو ایمان اَوُرد. 24 لیکِن عیسیٰ خود شی دَزوا اِعتبار نَکد، چراکه تمامِ مردُم ره خُوب مِینَخشِید 25 و لازِم نَبُود که کس دَ بارِه اِنسان یَگو چِیز دَزُو بُگیه، چُون اُو خود شی مُوفامِید که دَ دِل اِنسان چی اَسته.