فصلِ بِیست و چارُم
خرابی خانِه خُدا و بَلا_های آخِر زمان
1 وختِیکه عیسیٰ از خانِه خُدا بُر مُوشُد و مورفت، یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَد تا تَوَجُه شی ره سُون ساختُمانِ خانِه خُدا جَلب کُنه. 2 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا تمامِ امزی چِیزا ره مِینگرِید؟ ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که دَ اِینجی یگ سنگ ام دَ بَلِه سنگِ دِیگه باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
3 وختِیکه عیسیٰ دَ سرِ کوهِ زَیتُون شِشته بُود، یارای شی تاشَکی دَ پیشِ ازُو اَمَد و گُفت: ”دَز مو بُگی که امی واقِعه چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی اَمَدونِ ازتُو و آخِر زمان چی اَسته؟“
4 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. 5 چُون غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه که ’ما مسیح اَستُم،‘ و غَدر کسا ره گُمراه مُوکُنه. 6 شُمو دَ بارِه جنگ_ها و خبرِ جنگ_ها مِیشنَوِید؛ بِنگرِید که وَرخطا نَشُنِید، چُون اِی واقِعه_ها باید رُخ بِدیه، لیکِن آخِر هنوز نَرسِیده. 7 چُون یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه و قحطی_ها و زِلزِله_ها دَ جای_های مُختلِف رُخ مِیدیه. 8 ولے پگِ امزیا شُروعِ دَردِ زَیدو اَسته.
9 دَ اُو زمان شُمو ره تسلِیم مُونه تا شِکنجه شُنِید و کُشته شُنِید و تمامِ مِلَّت_ها بخاطرِ نامِ ازمه از شُمو بَد مُوبَره. 10 اوخته غَدر کسا از ایمان خُو مِیگرده و یگدِیگِه خُو ره دَ گِیر مِیدیه و از یگدِیگِه خُو بَد مُوبَره. 11 و غَدر پَیغمبرای دروغی بُر شُده غَدر کسا ره گُمراه مُونه. 12 از خاطرِ کَلو شُدونِ گُناه مُحَبَتِ غَدر کسا سَرد مُوشه. 13 مگم هر کسی که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه. 14 و امی خوشخبری پادشاهی آسمو دَ سراسرِ دُنیا اِعلان مُوشه تا بَلدِه تمامِ مِلَّت_ها یگ شاهِدی بَشه؛ و اوخته آخِر مِیرَسه.“
15 ”پس وختِیکه امُو زِشتِ بیروکارa ره که دانیال پَیغمبر دَ بارِه شی گُفته، دَ جایگاهِ مُقَدَّس ایسته مِینگرِید -- خانِنده پَی بُبره -- 16 اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته باید دَ کوه_ها دُوتا کُنه؛ 17 و هر کسی که دَ بَلِه بامِ خانه اَسته، باید بَلدِه گِرِفتونِ کُدَم چِیز دَ خانه تاه نَشُنه؛ 18 و هر کسی که دَ سرِ کِشت اَسته، باید بَلدِه گِرِفتونِ کالای خُو پس نَرَوه. 19 وای دَ حالِ خاتُونوی که دَ امزُو روزا شِکامتُو بَشه و یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه!“
20 ”پس دُعا کُنِید که روزِ دُوتای شُمو دَ زِمِستو یا دَ روزِ آرام رُخ نَدیه، 21 چُون دَ اُو زمان مُصِیبتِ غَدر سخت مییه دَ اندازِه که از شُروعِ دُنیا تا آلی ره نَمَده و بعد ازُو هرگِز نَمییه. 22 اگه اُو روزا کوتاه نَمُوشُد، هیچ بَشر نِجات پَیدا نَمُوکد، لیکِن بخاطرِ اِنتِخاب شُده_ها امُو روزا کوتاه مُوشه.“
23 ”دَ امزُو زمان اگه کُدَم کس دَز شُمو مُوگیه: ’اینه، مسیح دَ اِینجی اَسته!‘ یا ’اونه، مسیح دَ اُونجی یَه!‘ باوَر نَکُنِید؛ 24 چراکه مسیح_های دروغی و پَیغمبرای دروغی بُر مُوشه و مُعجزه_ها و چِیزای عجِیب انجام مِیدیه تا اگه اِمکان دَشته بَشه، حتیٰ اِنتِخاب شُده_ها ره گُمراه کُنه. 25 اینه، ما شُمو ره پیش از پیش خبر کدُم. 26 پس اگه دَز شُمو مُوگیه، ’اونه، اُو دَ بیابو اَسته،‘ شُمو دَ اُونجی نَرَوِید؛ و اگه مُوگیه، ’اونه، اُو دَ پس‌خانه اَسته،‘ باوَر نَکُنِید. 27 چُون رقمی که آتِشَک از شَرق مییه و تا غَرب روشنی شی معلُوم مُوشه، اَمَدونِ «باچِه اِنسان» ام امُو رقم اَسته. 28 دَ هر جای که لاش بَشه لاشخورا ام دَ امُونجی جم مُوشه.
29 فَوری بعد از رَنج-و-مُصِیبتِ امزُو روزا
آفتَو ترِیک مُوشه
و ماه روشَنی خُو ره نَمِیدیه؛
سِتاره_ها از آسمو تاه موفته
و قُدرت_های آسمونا تکان مُوخوره.“b
30 ”اوخته علامَتِ «باچِه اِنسان» دَ آسمو ظاهِر مُوشه و دَ امزُو غَیت تمامِ طایفه_های دُنیا ماتم مِیگِیره و «باچِه اِنسان» ره مِینگره که دَ بَلِه آوُر_های آسمو خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ مییه. 31 و اُو ملایکه_های خُو ره قد آوازِ بِلندِ شیپُور رَیی مُونه و اُونا اِنتِخاب شُده_های ازُو ره از چار گوشِه دُنیا،c از سر تا آخِرِ آسمو جَم مُوکُنه.
32 آلی از دِرختِ انجِیر یگ درس یاد بِگِیرِید: امی که شاخه_های شی تازه شُده بلگ مُونه، شُمو مُوفامِید که تایستو نزدِیک اَسته. 33 امی رقم شُمو ام وختِیکه تمامِ امزی چِیزا ره مِینگرِید، بُفامِید که اُو نزدِیک اَسته، بَلکِه دَ دانِ درگه رسِیده. 34 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. 35 آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
اِنتِظار بَلدِه پس اَمَدونِ مسیح
36 دَ بارِه امزُو روز و ساعت هیچ کس نَمِیدَنه، نَه ملایکه_های آسمو و نَه ام باچه، بَلکِه فقط آتِه آسمانی مِیدَنه و بس. 37 چُون امُو رقم که روزای نوح بُود، ظهُورِ «باچِه اِنسان» ام امُو رقم اَسته. 38 اَرے، دَ روزای پیش از طوفان تا وختِ داخِل شُدونِ نوح دَ کِشتی، مردُم مُوخورد و وُچی مُوکد، خاتُو مِیگِرِفت و شُوی مُوکد؛ 39 اُونا نَمُوفامِید که چی مُوشه تا اِی که طوفان اَمَد و پگِ ازوا ره بُرد. ظهُورِ «باچِه اِنسان» ام امی رقم مُوشه. 40 اوخته دُو نفرِ که دَ سرِ کِشت بَشه، یگ شی بُرده مُوشه و یگ شی مُومنه. 41 و دُو خاتُو که دِستاس مُونه، یگ شی بُرده مُوشه و یگ شی مُومنه.
42 پس بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که مَولای شُمو دَ کُدَم ساعت مییه. 43 مگم اِی ره بِدَنِید که اگه صاحِبِ خانه مِیدَنِست که دُز دَ کُدَم وختِ شاو مییه، اُو بیدار مِیشِشت و نَمی‌ایشت که دُز دَ خانِه شی داخِل شُنه. 44 امزی خاطر شُمو ام آماده بَشِید، چُون «باچِه اِنسان» دَ ساعتی مییه که شُمو اِنتِظار شی ره نَدرِید.
45 پس کِی اَسته امُو غُلامِ صادِق و دانا که بادار شی اُو ره دَ سرپرَستی خانِه خُو مُقرَر کده تا بَلدِه دِیگه غُلاما دَ سرِ وخت خوراک بِدیه؟ 46 نیک دَ بَختِ امزُو غُلام که وختی بادار شی مییه، اُو ره سرِ کار مِینگره. 47 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگیُم، بادار شی اُو ره سرپرَستِ تمامِ دارایی خُو مُقرَر مُونه. 48 لیکِن اگه اُو یگ غُلامِ شرِیر بَشه و قد خود خُو بُگیه، ’بادار مه طال خورده،‘ 49 و شُروع دَ لَت-و-کوبِ غُلامای کُنه که همکار شی اَسته و قد شرابخورا مصرُوفِ خوردو و وُچی کدو شُنه، 50 بادارِ امزُو غُلام مییه، ولے دَ روزی که اُو هیچ اِنتِظار شی ره نَدره و دَ ساعتی که اُو هیچ خبر نَدره؛ 51 اوخته بادار شی اُو ره تِکه تِکه کده قد ریاکارا دَ یگ جای پورته مُونه، دَ جایی که چخرا و دَندو-خَیی اَسته.