فصلِ بِیست و سِوّم
بَرمَلا کدونِ کارای غَلطِ فرِیسیا و عالِمای دِین
1 اوخته عیسیٰ دَ جمعیَتِ مردُم و یارای خُو گُفت: 2 ”عالِمای دِین و فرِیسیا دَ چَوکی مُوسیٰ شِشته، 3 امزی خاطر هر چِیزی که دَز شُمو مُوگیه، دَ جای بیرِید و نِگاه کُنِید؛ مگم دَ مُطابِقِ کِردارِ ازوا رفتار نَکُنِید، چُون چِیزی ره که اُونا مُوگیه، خودون شی انجام نَمِیدیه. 4 اُونا بارای گِرَنگ ره بسته مُونه که بُردون شی سخت اَسته و دَ بَلِه شانِه مردُم میله، مگم خودونِ ازوا نَمیخایه که بَلدِه حَرکت دَدونِ ازوا حتیٰ یگ کِلک خُو ره ام شور بِدیه. 5 تمامِ کارای ره که اُونا انجام مِیدیه بَلدِه ازی اَسته که مردُم اُونا ره بِنگره. چُون اُونا پیشانه‌بَندa خُو ره بَردار جور مُونه و ٹوپَک_های چَپَنb خُو ره دِرازتَر جور مُوکُنه. 6 اُونا خوش دَره که دَ مِهمانی_ها دَ باله-جای بِشِینه و دَ عِبادت خانه_ها چَوکی_های مُهِم ره دَشته بَشه 7 و مردُم دَ کوچه-و-بازار اُونا ره اِحترام کده سلام بِدیه و اُستاد کُوی کُنه.
8 مگم شُمو نَباید اُستاد کُوی شُنِید، چراکه شُمو یگ اُستاد دَرِید و باقی پگ شُمو بِرارو اَستِید. 9 هیچ کس ره دَ رُوی زمی آته نَگِید،c چُون شُمو یگ آته دَرِید، امُو که دَ آسمو اَسته. 10 امچُنان شُمو نَباید پیشوا کُوی شُنِید، چُون شُمو یگ پیشوا دَرِید و اُو مسیح اَسته. 11 کسی که دَ مینکل شُمو بُزُرگتَرِین اَسته اُو خِدمتگار شُمو بَشه. 12 چُون هر کسی که خود ره باله حِساب کُنه، خار-و-ذلِیل مُوشه و هر کسی که خود ره خار-و-ذلِیل حِساب کُنه اُو سربِلند مُوشه.“
13 ”وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چراکه شُمو درگِه پادشاهی آسمو ره دَ رُوی مردُم بسته مُونِید، خودون شُمو داخِل نَمُوشِید و کسای که میخایه داخِل شُنه، اُونا ره نَمیلِید. 14 [وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چُون شُمو خانه_های خاتُونوی بیوه ره قُورت مُونِید و از رُوی ریاکاری نماز خُو ره دِراز مُونِید. امزی خاطر سخت‌تَرِین محکُومیَت ره مِینگرِید.]d
15 وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار! چُون شُمو دَ دریا و خُشکه مِیگردِید تا یگ نفر ره دَ دِین خُو بیرِید و غَیتِیکه اُو اَمَد، اُو ره دُو برابر بَدتَر از خود باچِه دوزَخی جور مُونِید.
16 وای دَ حال شُمو اَی راهنُما_های کور که مُوگِید: ’هر کسی که دَ خانِه خُدا قَسم بُخوره پروا نَدره، ولے هر کسی که دَ طِلّای خانِه خُدا قَسم بُخوره، اُو باید دَ قَسم خُو وَفا کُنه.‘ 17 اَی آدمای نادان و کور! کُدَم شی بُزُرگتَر اَسته: طِلّا یا خانِه خُدا که طِلّا ره مُقَدَّس جور مُونه؟ 18 امچُنان شُمو مُوگِید: ’هر کسی که دَ قُربانگاه قَسم بُخوره پروا نَدره، ولے هر کسی دَ هدیِه که دَ بَلِه قُربانگاه اَسته قَسم بُخوره، اُو باید دَ قَسم خُو وَفا کُنه.‘ 19 اَی آدمای کور! کُدَم شی بُزُرگتَر اَسته: هدیه یا قُربانگاهِ که هدیه ره مُقَدَّس جور مُونه؟ 20 پس هر کسی که دَ قُربانگاه قَسم بُخوره، دَ قُربانگاه و هر چِیزی که دَ بَلِه شی اَسته قَسم خورده؛ 21 و هر کسی که دَ خانِه خُدا قَسم بُخوره، دَ خانِه خُدا و دَ امزُو که دَ مَنِه ازُو ساکِن اَسته قَسم خورده؛ 22 و هر کسی که دَ آسمو قَسم بُخوره، دَ تَختِ خُدا و دَ امزُو که دَ بَلِه شی شِشته قَسم خورده.
23 وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چُون شُمو از نعناع و شِبِت و زِیره دَه-یگ مِیدِید، مگم چِیزای مُهِمتَرِ شریعت ره که عدالت و رَحمت و صداقت اَسته، نادِیده مِیگِیرِید. اینَمیا ره شُمو باید انجام مِیدَدِید بِدُونِ که دِیگای شی ره نادِیده مِیگِرِفتِید. 24 اَی راهنُما_های کور، شُمو آو خُو ره از یگ پاشه صاف مُونِید، ولے اُشتُر ره قُورت مُوکُنِید.“
25 ”وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چُون شُمو بُرونِ پیله و مِشقاب ره پاک مُونِید، ولے داخِلِ ازوا پُر از حِرص و خودخاهی اَسته. 26 اَی فرِیسی کور! اوّل داخِلِ پیله و مِشقاب ره پاک کُو، اوخته بُرون شی ام پاک مُوشه.“
27 ”وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چُون شُمو رقمِ قبر_های سفید شُدِه اَستِید که از بُرو خُوبشی معلُوم مُوشه، مگم داخِلِ ازوا پُر از استُغونای مُرده_ها و دِیگه نَجِسی_ها اَسته. 28 امی رقم شُمو ام دَ ظاهِر بَلدِه مردُم عادِل معلُوم مُوشِید، ولے باطِن شُمو پُر از ریاکاری و شرارَت اَسته.“
29 ”وای دَ حال شُمو اَی عالِمای دِین و فرِیسیای ریاکار، چُون شُمو قبر_های پَیغمبرا ره آباد مُونِید و قبر_های مردُمای عادِل ره نَقش-و-نِگار مُونِید 30 و مُوگِید: ’اگه مو دَ زمانِ بابه‌کَلونای خُو زِنده مُوبُودی، دَ ریختَندونِ خُونِ پَیغمبرا قد ازوا شرِیک نَمُوشُدی.‘ 31 دَ امزی رقم شُمو دَ ضِدِ خودون خُو شاهِدی مِیدِید که اَولادِه کسای اَستِید که پَیغمبرا ره دَ قتل رَسَنده. 32 پس بورِید و کارِ ناتکمِیلِ بابه‌کَلونای خُو ره پُوره کُنِید.e 33 اَی مار_ها و اَی اَولادای تِیرمار! شُمو چِطور مِیتنِید که از جَزای دوزَخ دُوتا کُنِید؟
34 امزی خاطر ما پَیغمبرا، مردُمای دانا و عالِمای دِین ره دَ پیش شُمو رَیی مُونُم و شُمو بعضی ازوا ره مُوکُشِید و دَ صلِیب میخکوب مُونِید و بعضی_های شی ره دَ عِبادت خانه_های خُو قَمچی مِیزَنِید و شار دَ شار پُشتِ ازوا مِیگردِید 35 تا خُونِ تمامِ مردُمای عادِل که دَ رُوی زمی ریختَنده شُده دَ گردونِ ازشُمو شُنه؛ از خُونِ هابِیلِ عادِل گِرِفته تا خُونِ زِکریا باچِه بِرِخیا که اُو ره دَ بَینِ خانِه خُدا و قُربانگاه کُشتِید. 36 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تمامِ امزی چِیزا دَ بَلِه امزی نسل مییه.“
37 ”اَی اورُشَلیم، اَی اورُشَلیم که پَیغمبرا ره مُوکُشی و رسُولای ره که دَ پیش تُو رَیی مُوشه سنگسار مُونی! چندِین دفعه خاستُم که بچکِیچای تُو ره یگجای جم کنُم، رقمِیکه یگ مُرغ چُوچه_های خُو ره زیرِ بال خُو جم مُونه، مگم تُو نَخاستی. 38 اینه، خانِه شُمو بَلدِه شُمو بیرو باقی مُومَنه، 39 چُون ما دَز شُمو مُوگیُم، ازی بعد دِیگه مَره نَمِینگرِید تا وختِیکه بُگِید: مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه.“