متیٰ 22

فصلِ بِیست و دوّم

مَثَلِ توی

‏1 عیسیٰ بسم دَ مَثَل قد ازوا گپ زَده گُفت: ‏2 ”پادشاهی آسمو رقمِ یگ پادشاه اَسته که بَلدِه باچِه خُو توی گِرِفت. ‏3 اُو غُلامای خُو ره رَیی کد تا کسای ره که دَ توی دعوَت شُدُد کُوی کُنه، لیکِن اُونا نَخاست که بییه. ‏4 اُو بسم غُلامای دِیگه ره رَیی کد و دَزوا گُفت: ’دَ کسای که دعوَت شُده بُگِید: ”اینه، ما نان خُو ره تَیار کدیم، گاو_ها و گوسَله_های چاغی مه حلال شُده و تمامِ چِیز آماده اَسته؛ دَ توی بیِید.“‘ ‏5 مگم اُونا خیال خُو ره ام نَوُرد و هر کس دَ راهِ خُو رفت، یگ شی دَ بَلِه زمِینای خُو، دِیگِه شی دَ کاروبار خُو ‏6 و باقی‌مَنده_های شی غُلامای ازُو ره گِرِفته دَو-و-دشنام دَد و کُشت. ‏7 اوخته پادشاه غَدر قار شُد و عسکرای خُو ره رَیی کده امُو قاتِلا ره از بَین بُرد و شارِ ازوا ره سوختَند. ‏8 اوخته اُو دَ غُلامای خُو گُفت: ’جشنِ توی آماده اَسته، مگم کسای که دعوَت شُدُد لایق شی ره نَدَشت. ‏9 آلی دَ کوچه-و-بازار بورِید و هر کسی ره که پَیدا کدِید دَ توی دعوَت کُنِید.‘ ‏10 پس غُلاما دَ کوچه-و-بازار رفت و هر کسی ره که پَیدا کد چی خُوب و چی بَد گِرِفته اَوُرد، دَ اندازِه که توی‌خانه از مِهمونا پُر شُد. ‏11 مگم وختی پادشاه اَمَد که مِهمونا ره بِنگره، یگ آدم ره دَ اُونجی دِید که کالای توی دَ جان شی نَبُود. ‏12 پادشاه ازُو پُرسان کد: ’رفِیق، بِدُونِ کالای توی چِطور دَ اِینجی اَمَدی؟‘ اُو بےجواب مَند. ‏13 اوخته پادشاه دَ حاضِرباشای خُو گُفت: ’دِست و پای ازُو ره بسته کُنِید و اُو ره دَ ترِیکی بُرو پورته کُنِید، دَ جایی که چخرا و دَندو-خَیی اَسته.‘ ‏14 چُون کسای که دعوَت شُده کَلو یَه، مگم کسای که اِنتِخاب شُده کم اَسته.“

سوال دَ بارِه مالیات

‏15 اوخته فرِیسیا رفت و جلسه کد که چی رقم عیسیٰ ره قد تورای خود شی دَ دام پورته کُنه. ‏16 اُونا پَیرَوای خُو ره قد طرفدارای هیرودیس قَتی دَ پیشِ عیسیٰ رَیی کد و گُفت: ”اُستاد، مو مِیدَنی که تُو آدمِ صادِق اَستی و راهِ خُدا ره دَ راستی تعلِیم مِیدی و دَ غَمِ کس نِیَستی که چی مُوگیه، چُون تُو دَ ظاهِرِ اِنسان توخ نَمُونی. ‏17 پس دَز مو بُگی که نظر تُو دَزی باره چی اَسته؟ آیا مالیه دَدو دَ قَیصر رَوا اَسته یا نَه؟“ ‏18 مگم عیسیٰ مقصدِ شرِیرانِه ازوا ره فامِید و گُفت: ”اَی ریاکارا، چرا مَره آزمایش مُونِید؟ ‏19 سِکِه ره که بَلدِه مالیه مِیدِید دَز مه نِشو بِدِید.“ اُونا یگ سِکِه یگ دِیناری دَزُو اَوُرد. ‏20 اوخته اُو ازوا پُرسان کد: ”امی عکس و نشان از کِی اَسته؟“ ‏21 اُونا دَ جواب شی گُفت: ”از قَیصر.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”پس چِیزی ره که از قَیصر اَسته دَ قَیصر بِدِید و چِیزی ره که از خُدا اَسته دَ خُدا.“ ‏22 وختی اُونا امی جواب ره شِنِید، حَیرو مَند و اُو ره ایله کده رفت.

بَحث دَ بارِه قیامت

‏23 دَ امزُو روز صَدُوقیا که مُوگُفت قیامت وجُود نَدره دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و ازُو سوال کده گُفت: ‏24 ”اُستاد، مُوسیٰ گُفته که اگه یگ مرد بےاَولاد بُمُره، بِرار شی باید قد خاتُون ازُو توی کُنه تا بَلدِه بِرار خُو اَولاد پَیدا کُنه. ‏25 یگ زمان دَ مینکل از مو هفت بِرار بُود. اوّلنِه شی خاتُو گِرِفت و مُرد و ازی که اَولاد نَدَشت، خاتُونِ ازُو دَ بِرار شی مَند. ‏26 دوّمنه و سِوّمنه ام امی رقم کد تا بِرارِ هفتُم. ‏27 و دَ آخِر امُو خاتُو ام مُرد. ‏28 پس دَ روزِ قیامت اُو خاتُونِ کُدَمِ امزُو هفت بِرار مُوشه، چُون پگِ ازوا قد ازُو توی کده بُود؟“ ‏29 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”شُمو گُمراه اَستِید، چراکه نَه دَ بارِه کِتابِ مُقَدَّس مِیدَنِید و نَه دَ بارِه قُدرتِ خُدا. ‏30 چُون دَ روزِ قیامت نَه کسی خاتُو مِیگِیره و نَه شُوی مُونه، بَلکِه رقمِ ملایکه_ها دَ عالمِ باله اَسته. ‏31 مگم دَ بارِه قیامتِ مُرده_ها، آیا نَخاندِید که خُدا دَز شُمو چی گُفته؟ اُو گُفته: ‏32 ’ما خُدای اِبراهِیم، خُدای اِسحاق و خُدای یعقُوب اَستُم.‘ خُدا، خُدای مُرده_ها نِییه، بَلکِه خُدای زِنده_ها اَسته.“ ‏33 وختی جمعیَتِ مردُم امی جواب ره شِنِید، از تعلِیم ازُو حَیرو مَند.

بُزُرگتَرِین حُکمِ خُدا

‏34 وختی فرِیسیا شِنِید که عیسیٰ دانِ صَدُوقیا ره بَند کده، اُونا یگجای جَم شُد. ‏35 و یکی ازوا که عالِمِ شریعت بُود، بَلدِه آزمایش از عیسیٰ سوال کده گُفت: ‏36 ”اُستاد، کُدَم حُکم دَ شریعت بُزُرگتَرِین اَسته؟“ ‏37 عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”خُداوند، خُدای خُو ره قد تمامِ دِل و تمامِ جان و تمامِ عقل خُو مُحَبَت کُو. ‏38 اِی اوّلِین و بُزُرگتَرِین حُکم اَسته. ‏39 و دوّمی ام رقمِ اوّلی اَسته: همسایِه خُو ره رقمِ خود خُو اَلّی دوست دَشته بَش. ‏40 تمامِ تَورات و نوِشته_های اَنبیا دَ امزی دُو حُکم بَستَگی دَره.“

مسیح کِی اَسته

‏41 وختِیکه فرِیسیا یگجای جم شُدُد، عیسیٰ ازوا پُرسان کده ‏42 گُفت: ”دَ بارِه مسیح چی فِکر دَرِید؟ اُو باچِه کِی اَسته؟“ اُونا دَزُو گُفت: ”باچِه داوُود.“

‏43 اُو دَزوا گُفت: ”پس چِطور داوُود دَ هِدایتِ روح اُلقُدس اُو ره مَولا مُوگیه؟ چُون اُو مُوگیه که

‏44 ’خُداوند دَ مَولای مه گُفت:

”دَ دِستِ راست مه بِشی

تا دُشمَنای تُو ره دَ تَی پای تُو بِندَزُم.“‘

‏45 پس اگه داوُود مسیح ره مَولا مُوگیه، چِطور مِیتنه که باچِه شی بَشه؟“ ‏46 هیچ کس نَتنِست که دَزُو یگ جواب بُگیه و ام بعد امزُو روز کس دِیگه جُراَت نَکد که ازُو سوال کُنه.