فصلِ بِیست و یکُم
داخِل شُدونِ پیروزمَندانِه عیسیٰ دَ اورُشَلیم
1 وختی اُونا دَ اورُشَلیم نزدِیک شُد و دَ بَیت فاجی دَ کوهِ زَیتُون رسِید، عیسیٰ دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کده 2 دَزوا گُفت: ”دَ آغِیلی که پیشِ رُوی شُمو اَسته بورِید و دَ اُونجی دِستی یگ اُلاغ ره پَیدا مُونِید که قد کُرِه خُو بسته یَه. اُونا ره واز کُنِید و دَ پیشِ ازمه بیرِید. 3 اگه یَگو کس دَز شُمو کُدَم چِیز گُفت، بُگِید که ’مَولای مو اَمیا ره لازِم دَره؛‘ و اُو اُونا ره فَوری قد شُمو رَیی مُونه.“ 4 اِی کار شُد تا تورِه که دَ وسِیلِه پَیغمبر گُفته شُدُد، پُوره شُنه، چُون پَیغمبر گُفتُد:
5 ”دَ دُخترِ صَهیونa بُگِید:
اونه، پادشاهِ تُو دَ پیش تُو مییه،
اُو فروتن اَسته، سوار دَ بَلِه اُلاغ،
دَ بَلِه یگ کُره، چُوچِه حَیوانِ بارکَش.“
6 پس امُو دُو یار رفت و چِیزی ره که عیسیٰ دَزوا اَمر کدُد، دَ جای اَوُرد. 7 اُونا اُلاغ ره قد کُرِه شی اَوُرد و چَپَن_های خُو ره دَ پُشت ازوا اَندخت و عیسیٰ دَ بَلِه چَپَن_ها شِشت. 8 جمعیَتِ کٹِه مردُم چَپَن_های خُو ره دَ سرِ راه اَوار کد و یگ تعدادِ دِیگه شاخچه_های دِرخت ره بُرِیده دَ راه فرش کد. 9 جمعیَتِ مردُم که پیشلونِ ازُو مورفت و از پُشتِ ازُو میمَد، چِیغ زَده مُوگُفت:
”هوشیعاناb دَ باچِه داوُود!
مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه!
هوشیعانا دَ بِلندترِین جای عالمِ باله!“
10 وختِیکه عیسیٰ دَ اورُشَلیم داخِل شُد تمامِ شار دَ شور اَمَدُد و مُوگُفت: ”اِی کِی اَسته؟“ 11 جمعیَتِ مردُم مُوگُفت: ”اِی عیسیٰ پَیغمبر اَسته از ناصِرِه جلِیلیه.“
عیسیٰ دَ خانِه خُدا
12 اوخته عیسیٰ دَ حَولی خانِه خُدا داخِل شُد و تمامِ کسای ره که دَ خانِه خُدا خرِید و فروش مُوکد، بُرو بُر کد و میزای صرافا و چَوکی_های کَوتر فروشا ره ام سرچپه کده 13 دَزوا گُفت: ”نوِشته شُده که
’خانِه مه جای عِبادت گُفته مُوشه،
مگم شُمو اِی ره غارِ دُزا جور کدید.‘“
14 اوخته کورا و شَل_ها دَ خانِه خُدا دَ پیشِ ازُو اَمَد و اُو اُونا ره شفا دَد. 15 مگم وختی پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین چِیزای عجِیب ره که عیسیٰ انجام دَد، دِید و شِنِید که بچکِیچای ریزه دَ خانِه خُدا چِیغ زَده مُوگیه: ”هوشیعانا دَ باچِه داوُود،“ اُونا قار شُد 16 و دَزُو گُفت: ”آیا مِیشنَوی که اَمیا چِیزخیل مُوگیه؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَرے، مِیشنَوُم! آیا شُمو هرگِز نَخاندید که،
’اَی خُداوند، از دانِ نِلغه‌گو و شِیرخورا
حمد-و-ثنا ره بَلدِه خُو جاری کدی؟‘“
17 اوخته عیسیٰ اُونا ره ایله کد و از شار بُر شُده دَ بَیت عنیا رفت و شاو ره دَ اُونجی تیر کد.
عیسیٰ دِرختِ انجِیر ره لعنت مُوکُنه
18 صَباح‌گاه وختِیکه پس سُون شار میمَد، اُو گُشنه شُد. 19 اوخته اُو دَ بَغَلِ راه یگ دِرختِ انجِیر ره دِید و نزدِیک شی رفت، مگم بغَیر از بلگ دَزُو هیچ چِیز پَیدا نَکد. اوخته دَ دِرخت گُفت: ”بعد ازی دِیگه هرگِز دَز تُو میوه بُر نَشُنه.“ و امُو دِرختِ انجِیر فَوری خُشک شُد.
20 وختی یارا اِی کار ره دِید، حَیرو شُده گُفت: ”چِطور اِی دِرختِ انجِیر اِیقَس زُود خُشک شُد؟“ 21 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اگه ایمان مِیدَشتِید و شک نَمُوکدِید، نَه فقط امی کار ره که قد دِرختِ انجِیر شُد انجام دَده مِیتنِستِید، بَلکِه اگه دَ امزی کوه ام مُوگُفتِید که ’کنده شُو و دَ دریا پورته شُو،‘ امُو رقم مُوشُد. 22 هر چِیزی ره که قد ایمان دَ دُعای خُو طلب کُنِید، دَ دِست میرِید.“
سوال دَ بارِه اِختیارِ عیسیٰ
23 عیسیٰ دَ خانِه خُدا داخِل شُد و دَ حالِیکه تعلِیم مِیدَد، پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدای قَوم دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”تُو قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی و کِی اِی اِختیار ره دَز تُو دَده؟“ 24 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم. اگه شُمو جواب مَره بِدِید، ما ام دَز شُمو مُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدُم: 25 غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از کُجا بُود؟ از عالمِ باله یا از اِنسان؟“ اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ 26 و اگه بُگی که از اِنسان بُود، از مردُم مِیترسی که موره نَکُشه، چُون پگ یحییٰ ره پَیغمبر مِیدَنه.“ 27 پس اُونا دَ جوابِ عیسیٰ گُفت: ”مو نَمِیدَنی.“ اُو دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.
مَثَلِ دُو باچه
28 دَزی باره شُمو چی فِکر مُونِید؟ یگ آدم دُو باچه دَشت. اُو دَ پیشِ اَوّلنه رفت و دَزُو گُفت: ’باچِه مه، اِمروز دَ باغِ انگُور بورُو و دَ اُونجی کار کُو.‘ 29 اُو دَ جواب شی گُفت: ’ما نَمورُم،‘ مگم پسانتَر پشَیمو شُد و رفت. 30 بعد ازُو آته دَ پیشِ باچِه دوّمی رفت و دَزُو ام امُو رقم گُفت. اُو دَ جواب شی گُفت: ’مورُم صاحِب.‘ ولے نَرفت. 31 کُدَمِ امزُو دُو نفر خاهِشِ آتِه خُو ره دَ جای اَوُرد؟“ اُونا گُفت: ”اَوّلنه.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، مالیه‌گِیرا و فایشه_ها از شُمو کده پیشتَر دَ پادشاهی خُدا داخِل مُوشه، 32 چراکه یحییٰ اَمَد تا راهِ عدالت ره دَز شُمو نِشو بِدیهc و شُمو دَ تورِه ازُو باوَر نَکدِید، مگم مالیه‌گِیرا و فایشه_ها دَ تورِه ازُو باوَر کد. و حتیٰ بعد از دِیدونِ امزی ام شُمو پشَیمو نَشُدِید و دَ تورِه ازُو باوَر نَکدِید.“
مَثَلِ باغوانای ظالِم
33 ”یگ مَثَلِ دِیگه ره گوش کُنِید: یگ صاحِبِ زمی یگ باغِ انگُور جور کد و دَ گِرداگِرد شی دیوال باله کد، یگ چرخُشتd دَ مَنِه شی جور کد و یگ بُرجِ پَیره‌داری ام بَلدِه شی آباد کد. اوخته اُو ره دَ باغوانا اِجاره دَد و خود شی دَ سَفر رفت. 34 وختِیکه فصلِ میوه نزدِیک شُد، اُو غُلامای خُو ره دَ پیشِ باغوانا رَیی کد تا اُونا حقِ میوِه شی ره بِگِیره؛ 35 مگم باغوانا غُلامای ازُو ره گِرِفته یَگون شی ره لَت-و-کوب کد، یَگون شی ره کُشت و یَگون شی ره سنگسار کد. 36 اُو بسم غُلامای دِیگه ره رَیی کد که کَلوتر از دفعِه اوّل بُود. و باغوانا قد ازوا ام امُو رقم رفتار کد. 37 آخِرِکار، اُو باچِه خُو ره دَ پیشِ ازوا رَیی کده گُفت: ’اُونا دَ باچِه مه اِحترام مُونه.‘ 38 مگم وختی باغوانا باچه ره دِید، اُونا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ’اینَمی وارِث اَسته. بیِید که اِی ره بُکُشی و میراث شی ره بِگِیری.‘ 39 پس اُو ره گِرِفته از باغِ انگُور بُرو پورته کد و کُشت. 40 دَ امزی حالت وختِیکه صاحِبِ باغ بییه، اُو قد باغوانا چِیز کار مُونه؟“ 41 اُونا دَ جواب شی گُفت: ”اُو امُو آدمای شرِیر ره عذاب-کُش مُونه و باغِ انگُور ره تسلِیمِ دِیگه باغوانا مُونه که میوِه شی ره دَ فصل شی دَزُو بِدیه.“
42 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو هرگِز دَ کِتابِ مُقَدَّس نَخاندید که:
’سنگی ره که اُستاکارا رَد کد، سنگِ مُهِمِ تادَو شُده؟
اِی کار ره خُداوند کده
و دَ نظرِ ازمو عجِیب اَسته.‘“
43 ”امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم که پادشاهی خُدا از شُمو گِرِفته مُوشه و دَ قَومی دَده مُوشه که ثَمر شی ره بیره. 44 هر کسی که دَ بَلِه امزُو سنگ بُفته تِکه-و-پرچه مُوشه و اگه امُو سنگ دَ بَلِه کُدَم کس بُفته اُو ره جَو جَو مُونه.“