فصلِ بِیستُم
مَثلِ کارگرای باغِ انگُور
1 ”چُون پادشاهی آسمو رقمِ یگ صاحِبِ زمی اَسته که صَباح‌گاه بُرو رفت تا بَلدِه باغِ انگُور خُو کارگر بِگِیره. 2 اُو قد کارگرا روزِ یگ دِینار قرارداد کد و اُونا ره دَ باغِ انگُور خُو رَیی کد. 3 قرِیبِ ساعتِ سِوّمa اُو بسم بُرو رفت و بعضی کسای دِیگه ره دِید که دَ بازار بیکار ایسته یَه. 4 اُو دَزوا گُفت: ’شُمو ام دَ باغِ انگُور بورِید و هر چِیقس که حق شُمو شُد بَلدِه شُمو مِیدُم.‘ پس اُونا ام رفت. 5 قرِیبِ ساعتِ شَشُم و ساعتِ نُهمb اُو بسم بُرو رفت و عَینِ کار ره کد. 6 قرِیبِ ساعتِ یازدَهُمc اُو بسم بُرو رفت و چند نفرِ دِیگه ره دِید که بیکار ایسته یَه. ازوا پُرسان کده گُفت: ’چرا تمامِ روز دَ اِینجی بیکار ایسته شُدِید؟‘ 7 اُونا دَزشی گُفت: ’بخاطری که هیچ کس مو ره دَ کار نَگِرِفت.‘ اُو دَزوا گُفت: ’شُمو ام دَ باغِ انگُور بورِید.‘
8 وختِیکه شام شُد، صاحِبِ باغِ انگُور دَ ناظِر خُو گُفت: ’کارگرا ره طلب کُو و از کارگرِ آخِر گِرِفته تا کارگرِ اوّل مُزدِ ازوا ره بِدی.‘ 9 اوخته کارگرای که قرِیبِ ساعتِ یازدَهُم دَ کار اَمدُد، هر کُدَم شی پیش اَمَد و یگ دِینار گِرِفت. 10 وختی کسای که اوّل دَ کار اَمَدُد پیش اَمَد، اُونا دَزی فِکر بُود که کَلوتر مِیگِیره، مگم بَلدِه هر کُدَمِ ازوا ام یگ دِینار دَده شُد. 11 امی که اُونا مُزد خُو ره گِرِفت، دَ صاحِبِ زمی شِکایت کده گُفت: 12 ’امی کسای که آخِر اَمَد تنها یگ ساعت کار کد و تُو اُونا ره قد ازمو برابر حِساب کدی، دَ حالِیکه سختی و گرمی روز ره مو تَحَمُل کدی.‘ 13 لیکِن اُو دَ جوابِ یکی ازوا گُفت: ’اَی رفِیق، ما دَ حقِ ازتُو کُدَم ظُلم نَکدیم. آیا خود تُو دَ یگ دِینار قد ازمه جور نَمَدی؟ 14 حق خُو ره بِگِیر و بورُو. ما میخایُم دَ امزی کارگرِ آخِری ام دَ اندازِه ازتُو مُزد بِدیُم. 15 آیا حق نَدرُم قد دارایی خُو هر چِیزی که میخایُم انجام بِدُم؟ یا ازی که دِستِ واز دَرُم دِیدِه تُو نَمییه؟‘ 16 پس آخِر اوّل مُوشه و اوّل آخِر.“d
سِوّمنه پیشگویی عیسیٰ دَ بارِه مَرگ شی
17 وختِیکه عیسیٰ سُون اورُشَلیم مورفت، دَ بَینِ راه دوازده یار خُو ره دَ یگ گوشه بُرد و دَزوا گُفت: 18 ”اینه، مو دَ اورُشَلیم موری و «باچِه اِنسان» دَ دِستِ پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین تسلِیم مُوشه و اُونا اُو ره محکُوم دَ مَرگ مُونه؛ 19 و اُو ره دَ دِستِ مردُمای غَیرِ یهُود تسلِیم مُونه تا اُونا اُو ره رِیشخَند کده قَمچی بِزنه و دَ صلِیب میخکوب کُنه، ولے اُو دَ روزِ سِوّم دُوباره زِنده مُوشه.“
تقاضای یگ آبه
20 اوخته آبِه باچه_های زِبدی قد بچکِیچای خُو دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و زانُو زَده ازُو خاهِش کد که دَزُو یگ لُطف کُنه. 21 عیسیٰ پُرسان کد: ”چی میخاهی؟“ اُو گُفت: ”بُگی امی دُو باچِه مه دَ پادشاهی تُو یگ شی دَ دِستِ راست تُو و دِیگِه شی دَ دِستِ چَپ تُو بِشِینه.“ 22 عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”شُمو نَمِیدنِید که چِیزخیل طلب مُونِید. آیا مِیتنِید از جامی وُچی کُنِید که ما وُچی کدَنی اَستُم؟“ اُونا دَ جواب شی گُفت: ”اَرے، مِیتنی.“ 23 اُو دَزوا گُفت: ”دُرُست اَسته که شُمو از جامِ ازمه وُچی مُونِید، لیکِن اِی که دَ دِستِ راست مه بِشِینِید و دَ دِستِ چَپ مه، اِی دَ اِختیارِ ازمه نِییه که دَز شُمو بِدیُم، بَلکِه بَلدِه کسای اَسته که دَ وسِیلِه آتِه مه بَلدِه ازوا آماده شُده.“
24 وختی دَه یارِ دِیگه اِی توره ره شِنِید، اُونا دَ بَلِه امزُو دُو بِرار قار شُد. 25 لیکِن عیسیٰ اُونا ره کُوی کد و گُفت: ”شُمو مِیدَنِید که حُکمرانای مردُمای غَیرِ یهُود دَ بَلِه ازوا باداری مُونه و کٹه‌کَلونا دَ بَلِه ازوا جَبر-و-سِتَم مُوکُنه. 26 مگم دَ بَینِ ازشُمو باید اِی رقم نَبَشه، بَلکِه هر کسی که دَ مینکل شُمو میخایه کٹه بَشه، باید خِدمتگار شُمو بَشه. 27 و هر کسی که دَ مینکل شُمو میخایه پیش قَدم بَشه، باید غُلام شُمو بَشه. 28 امُو رقم که «باچِه اِنسان» نَمَده تا خِدمت شُنه، بَلکِه تا خِدمت کُنه و جان خُو ره دَ راهِ غَدر کسا فِدا کُنه.“
شفای دُو آدمِ کور
29 وختِیکه عیسیٰ و یارای شی از شارِ اَریحا بُرو میمَد، جمعیَتِ کٹِه مردُم از پُشتِ ازوا رَیی شُد. 30 دَ امزُو غَیت دُو آدمِ کور دَ بغلِ راه شِشتُد. اُونا وختی شِنِید که عیسیٰ ازُونجی تیر مُوشه، چِیغ زَده گُفت: ”یا مَولا، باچِه داوُود، دَ بَلِه ازمو رَحم کُو!“ 31 جمعیَتِ مردُم اُونا ره سرزَنِش مُوکد که چُپ شُنه، مگم اُونا کَلوتر چِیغ مِیزَد و مُوگُفت: ”یا مَولا، باچِه داوُود، دَ بَلِه ازمو رَحم کُو!“ 32 اوخته عیسیٰ ایسته شُد و دَ آوازِ بِلند گُفت: ”چی میخاهِید که ما بَلدِه شُمو انجام بِدُم؟“ 33 اُونا گُفت: ”یا مَولا، مو میخاهی که چِیمای مو واز شُنه.“ 34 دِلِ عیسیٰ سوخت و اُو دَ بَلِه چِیمای ازوا دِست کشِید؛ فَوری چِیمای ازوا بِینا شُد و اُونا از پُشتِ ازُو رَیی شُد.