فصلِ نوزدَهُم
دَ بارِه طلاق
1 وختِیکه عیسیٰ از گُفتونِ امزی تورا خلاص شُد، اُو جلِیلیه ره ایله کده دَ منطقِه یهُودیه دَ اُو طرفِ دریای اُردُن رفت. 2 یگ جمعیَتِ کٹه از پُشتِ شی اَمَد و اُو اُونا ره دَ اُونجی شفا دَد.
3 دَمزُو غَیت بعضی فرِیسیا دَ پیشِ ازُو اَمَد تا اُو ره آزمایش کُنه و ازُو پُرسان کده گُفت: ”آیا بَلدِه یگ مرد رَوا اَسته که خاتُون خُو ره دَ هر عِلَّتی که بَشه طلاق بِدیه؟“ 4 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آیا شُمو نَخاندید که خالِقِ ازوا دَ شُروع اُونا ره مَرد و زَن خَلق کد 5 و گُفت، ’امزی خاطر مرد آته و آبِه خُو ره ایله کده قد خاتُون خُو یگجای مُوشه و هر دُوی شی یگ جِسم مُوشه؟‘ 6 دَمزی صُورت اُونا دِیگه دُو جِسم نِییه، بَلکِه یگ جِسم اَسته. پس چِیزی ره که خُدا یگجای کده اِنسان نَباید جدا کُنه.“ 7 اُونا دَزُو گُفت: ”پس چرا مُوسیٰ اَمر کد که دَ خاتُون خُو طلاق‌نامه بِدی و اُو ره ایله کُو؟“ 8 اُو دَزوا گُفت: ”مُوسیٰ بخاطرِ سنگدِلی شُمو اِجازه دَد که شُمو خاتُون خُو ره طلاق بِدِید. لیکِن از اوّل اِی رقم نَبُود. 9 و ما دَز شُمو مُوگُم، هر کسی که خاتُون خُو ره بغَیر از عِلَّتِ زِنا طلاق بِدیه و قد دِیگه خاتُو توی کُنه، اُو زِنا مُونه.“a
10 یارای شی دَزُو گُفت: ”اگه وضعیَتِ مرد دَ برابرِ خاتُون شی امی رقم بَشه، پس توی نَکدو بِهتر اَسته.“ 11 لیکِن اُو دَزوا گُفت: ”هر کس نَمِیتنه اِی توره ره قبُول کُنه، بَلکِه تنها اُو کسای قبُول مُوکُنه که بَلدِه ازوا عطا شُده. 12 چُون بعضی کسا اَسته که خُنثیٰb دَ دُنیا اَمَده؛ بعضی کسا دَ وسِیلِه مردُم خُنثیٰ شُده و کسای ام اَسته که از خاطرِ پادشاهی آسمو خودون خُو ره خُنثیٰ کده. کسی که مِیتنه اِی ره قبُول کُنه، بیلِید که قبُول کُنه.“
13 اوخته بچکِیچای ریزه دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرده شُد تا اُو دِست خُو ره دَ سرِ ازوا بیله و دُعا کُنه. مگم یارای شی کسای ره که بچکِیچا ره اَوُرده بُود، سرزَنِش کد. 14 ولے عیسیٰ گُفت: ”بیلِید که بچکِیچای ریزه پیشِ ازمه بییه و اُونا ره از اَمَدو دَ پیشِ ازمه مَنع نَکُنِید، چراکه پادشاهی آسمو دَمزی رقم کسا تعلُق دَره.“ 15 اوخته دِستای خُو ره دَ سرِ ازوا ایشت و ازُونجی رفت.
جوانِ دَولتمَند
16 دَ امزُو زمان یگ آدم دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: ”اُستاد، ما چی کارِ نیک انجام بِدُم تا زِندگی اَبَدی ره دَ دِست بیرُم؟“ 17 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”چرا دَ بارِه کارِ نیک از مه پُرسان مُونی؟ تنها یگ وجُود دَره که نیک اَسته و بَس. لیکِن اگه تُو میخاهی دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی، احکام ره دَ جای بیَر.“ 18 اُو آدم پُرسان کد: ”کُدَم احکام ره؟“ عیسیٰ گُفت: ”قتل نَکُو، زِنا نَکُو، دُزی نَکُو، شاهِدی دروغ نَدی، 19 دَ آته و آبِه خُو اِحترام کُو و همسایِه خُو ره رقمِ خود خُو اَلّی دوست دَشته بَش.“ 20 امُو آدمِ جوان دَزُو گُفت: ”ما پگِ امزیا رهc دَ جای اَوُردیم. دِیگه چی کمبُود دَرُم؟“ 21 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اگه میخاهی که کامِل شُنی، بورُو، دارایی خُو ره سَودا کُو و پَیسِه شی ره دَ غرِیبا بِدی؛ اوخته تُو دَ عالمِ باله صاحِبِ یگ گنج مُوشی. بعد ازُو بیه و از مه پَیرَوی کُو.“ 22 وختِیکه امُو آدمِ جوان اِی توره ره شِنِید، غَمگی شُد و ازُونجی رفت، چراکه اُو مال-و-دَولتِ کَلو دَشت.
23 اوخته عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، بَلدِه آدمِ دَولتمَند غَدر سخت اَسته که دَ پادشاهی آسمو داخِل شُنه. 24 بسم دَز شُمو مُوگُم که تیر شُدونِ اُشتُر از نیفِه سِیزو آسوتر اَسته نِسبَت دَ داخِل شُدونِ آدمِ دَولتمَند دَ پادشاهی خُدا.“ 25 وختی یارا امی توره ره شِنِید، اُونا غَدر حَیرو شُد و گُفت: ”پس کِی مِیتنه نِجات پَیدا کُنه؟“ 26 عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”بَلدِه اِنسان اِی کار نامُمکِن اَسته، لیکِن بَلدِه خُدا پگِ چِیزا مُمکِن اَسته.“
27 اوخته پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”اینه، مو تمامِ چِیز خُو ره ایله کدے و از تُو پَیرَوی مُونی. پس دَز مو چِیزخیل مِیرَسه؟“ 28 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، وختِیکه تمامِ چِیزا از نَو جور مُوشه و «باچِه اِنسان» دَ تَختِ بُزُرگی-و-جلال خُو مِیشِینه، شُمو کسای که از مه پَیرَوی کدِید ام دَ دوازده تَخت شِشته دَ بَلِه دوازده طایفِه اِسرائیل قضاوَت مُوکُنِید. 29 و هر کسی که خانه_ها یا بِرارو یا خوارو یا آته و آبه یا خاتُو یا بچکِیچا یا زمِینای خُو ره بخاطرِ نامِ ازمه ایله کده بَشه، صد برابر شی ره دَ دِست میره و وارِثِ زِندگی اَبَدی ام مُوشه. 30 مگم غَدر کسای که اوّل اَسته آخِر مُوشه و آخِرها اوّل.“