فصلِ ھفدَهُم
تبدِیلی شکلِ عیسیٰ
1 بعد از شَش روز عیسیٰ پِترُس، یعقُوب و بِرار شی یوحَنّا ره جدا کده قد خُو دَ سرِ یگ کوهِ قِیل بُرد. 2 دَ اُونجی شکلِ عیسیٰ دَ پیشِ رُوی ازوا تَبدِیل شُد و چِهرِه شی رقمِ آفتَو اَلّی روشنَی دَد و کالای شی رقمِ نُور سفید شُد. 3 بےبلغه مُوسیٰ و اِلیاس دَزوا ظاهِر شُد و قد عیسیٰ دَ توره گُفتو شُد. 4 اوخته پِترُس دَ عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، کَلو خُوب اَسته که مو دَ اِینجی اَستی. اگه بِخاهی ما سِه سایَبان دَ اِینجی جور مُونُم: یگ بَلدِه ازتُو، یگ بَلدِه مُوسیٰ و یگ ام بَلدِه اِلیاس.“ 5 دَ حالِیکه هنوز توره مُوگُفت، بےبلغه یگ آوُرِ نُورانی دَ بَلِه ازوا سایه کد و از آوُر یگ آواز اَمَده گُفت: ”اینَمی باچِه دوست دَشتنی مه یَه که از شی خوش-و-راضی اَستُم. از اَید شی شُنِید.“ 6 وختی یارا امی آواز ره شِنید، اُونا رُوی دَ خاک اُفتَده غَدر ترس خورد. 7 لیکِن عیسیٰ نزدِیک اَمَده دَ بَلِه ازوا دِست ایشت و گُفت: ”باله شُنِید، ترس نَخورِید.“ 8 وختِیکه اُونا چِیمای خُو ره واز کد هیچ کس ره نَدِید بغَیر از عیسیٰ که تنها بُود.
9 دَ حالِیکه اُونا از کوه تاه میمَد، عیسیٰ دَزوا اَمر کده گُفت: ”دَ بارِه چِیزی که دِیدِید دَ هیچ کس نقل نَکُنِید تا زمانی که «باچِه اِنسان» از مُرده_ها دُوباره زِنده نَشُده.“ 10 یارای شی ازُو پُرسان کده گُفت: ”پس چرا عالِمای دِین مُوگیه که اِلیاس باید اوّل بییه؟“ 11 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دُرُست اَسته که اِلیاس مییه و تمامِ چِیزا ره اِصلاح مُونه. 12 مگم ما دَز شُمو مُوگُم که اِلیاس گاه اَمَده، ولے اُونا اُو ره نَشِنخت و هرچِیزی که خاست دَ حقِ ازُو کد. دَ امزُو رقم «باچِه اِنسان» ام از دِستِ ازوا رَنج-و-عذاب مِینگره.“ 13 اوخته یارا فامِید که دَ بارِه یَحیای تعمِید دِهِنده قد ازوا توره مُوگیه.
شفا دَدونِ باچِه مِرگی
14 وختی اُونا دَ پیشِ جمعیَتِ مردُم رسِید، یگ آدم دَ دِیرِ ازُو اَمَد و دَ پیشِ رُوی شی زانُو زَده گُفت: 15 ”یا مَولا، دَ حالِ باچِه مه رَحم کُو، چُون اُو مِرگی دَره و سخت رَنج-و-عذاب مِینگره؛ اُو بارها دَ آتِش اُفتَده و بارها دَ مَنِه آو. 16 اُو ره دَ پیشِ یارای تُو اَوُردُم، مگم اُونا نَتنِست که اُو ره شفا بِدیه.“ 17 عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اَی نسلِ بےایمان و گُمراه، تا کَی قد شُمو بَشُم؟ و تا چی وخت شُمو ره تَحَمُل کنُم؟ اُو ره پیشِ ازمه بیرِید.“ 18 پس عیسیٰ دَ سرِ جِن هَیبَت کد و جِن ازُو بُر شُد و امُو باچه دَ امزُو لحظه شفا پَیدا کد.
19 اوخته یارا دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و دَ تنهایی ازُو پُرسان کد: ”چرا مو نَتنِستی که امُو جِن ره بُر کُنی؟“ 20 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”بخاطری که ایمان شُمو کم اَسته. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اگه شُمو دَ اندازِه یگ تُخمِ شَرشَم ایمان دَشته بَشِید، مِیتنِید دَ امزی کوه بُگِید، ’حَرکت کُو، ازِینجی دَ اُونجی بورُو،‘ و اُو حَرکت مُونه؛ اوخته هیچ چِیز نِییه که بَلدِه شُمو نامُمکِن بَشه.“ 21 [لیکِن اِی رقم جِنیات جُز دَ وسِیلِه دُعا و روزه دِیگه رقم بُر نَمُوشه.]a
22 وختِیکه اُونا دَ جلِیلیه جم شُد، عیسیٰ دَزوا گُفت: ”«باچِه اِنسان» دَ دِستِ مردُم تسلِیم مُوشه 23 و اُونا اُو ره مُوکُشه و اُو دَ روزِ سِوّم دُوباره زِنده مُوشه.“ پس اُونا غَدر کوٹیوبار شُد.
مالیه بَلدِه خانِه خُدا
24 وختِیکه اُونا دَ کَفرناحُوم رسِید، کسای که مالیِه دُو دِرهَمb ره جم مُوکد دَ پیشِ پِترُس اَمَده گُفت: ”آیا اُستاد شُمو مالیِه دُو دِرهَم ره نَمِیدیه؟“ 25 پِترُس گُفت: ”مِیدیه.“ وختِیکه پِترُس دَ خانه داخِل شُد، عیسیٰ ازُو کده پیش دَ توره گُفتو شُد و پُرسِید: ”اَی شِمعون چی فِکر مُونی، پادشایونِ دُنیا از کُدَم کسا مالیه و جَزیه مِیگِیره؟ از بچکِیچایc خُو یا از بیگَنه‌گو؟“ 26 پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”از بیگَنه‌گو.“ عیسیٰ دَزُو گُفت: ”پس بچکِیچا معاف اَسته. 27 مگم بخاطری که مو اُونا ره آزُرده نَکُنی، دَ لبِ دریا بورُو و چنگَکِ ماهی‌گِیری ره دَ دریا پورته کُو؛ اوّلِین ماهی ره که گِرِفتی دان شی ره واز کُو و یگ سِکِه چار دِرهَمی پَیدا مُوکُنی. اُو ره بِگِیر و بَلدِه مالیِه خود خُو و ازمه دَزوا بِدی.“