فصلِ شوزدَهُم
طلبِ مُعجزه
1 اوخته فرِیسیا و صدُوقیا دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و از رُوی آزمایش ازُو تقاضا کد که بَلدِه ازوا یگ مُعجزِه آسمانی نِشو بِدیه. 2 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَ وختِ آفتَو شِشتو شُمو مُوگِید که ’هَوا خُوب مُوشه، چراکه آسمو سُرخدیل اَسته.‘ 3 و دَ وختِ صُبح مُوگِید که ’اِمروز هَوا بَد مُوشه، چراکه آسمو سُرخ و گِرِفته اَسته.‘ شُمو مِیدَنِید که رنگِ آسمو ره چی رقم پیش‌بِینی کُنِید، مگم علامَت_های زمان_ها ره پیش‌بِینی کده نَمیتنِید. 4 اِی قَومِ شرِیر و زِناکار مُعجزه طلب مُونه، مگم هیچ مُعجزه دَزوا نِشو دَده نَمُوشه بغَیر از مُعجزِه یونُس پَیغمبر.“ بعد ازُو عیسیٰ اُونا ره ایله کده رفت.
خمِیرمایِه فرِیسیا و صدُوقیا
5 وختی یارای شی دَ اُو طرفِ دریا مورفت، از یادِ ازوا رفتُد که قد خُو نان بُبره. 6 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”باخبر بَشِید که از خمِیرمایِه فرِیسیا و صدُوقیا اِحتیاط کُنِید.“ 7 اوخته اُونا دَ بَین خُو توره‌گویی کده گُفت: ”اِی ره از خاطری گُفت که مو نان قد خُو نَوُردے.“ 8 عیسیٰ اِی ره پَی بُرده گُفت: ”اَی کم ایمانا، چرا دَ بارِه ازی که نان نَدَرِید دَ بَین خُو توره مُوگِید؟ 9 آیا هنوز ام نَمُوفامِید؟ امُو پَنج نان و پَنج هزار مرد دَ یاد شُمو نِییه؟ و اِی که چند سَبَد جم کدِید؟ 10 و یا امُو هفت نان و چار هزار مرد و اِی که چند سَبَد جم کدِید؟ 11 پس چِطور پَی نَمُوبرِید که ما دَ بارِه نان قد شُمو توره نَگُفتُم، بَلکِه گُفتُم که از خمِیرمایِه فرِیسیا و صدُوقیا اِحتیاط کُنِید.“ 12 اوخته اُونا پَی بُرد که اُو دَزوا نَگُفتُد که از خمِیرمایِه نان اِحتیاط کُنه، بَلکِه از تعلِیمِ فرِیسیا و صدُوقیا.
اِقرار کدونِ پِترُس دَ بارِه مسیح
13 وختِیکه عیسیٰ دَ منطقِه قَیصَریِه فِیلِیپُس اَمَد، اُو از یارای خُو پُرسان کده گُفت: ”مردُم «باچِه اِنسان» ره کِی مِیدَنه؟“ 14 اُونا گُفت: ”یگ تعداد یَحیای تعمِید دِهِنده؛ یگ تعدادِ دِیگه اِلیاسa پَیغمبر و یگ تعدادِ دِیگه ام اِرمیا و یا یکی از پَیغمبرای دِیگه.“ 15 عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”شُمو مَره کِی مِیدَنِید؟“ 16 شِمعون پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”تُو مسیح اَستی، باچِه خُدای زِنده.“ 17 اوخته عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”نیک دَ بَخت تُو، اَی شِمعون باچِه یونا، چُون جِسم و خُونb اِی ره دَز تُو معلُومدار نَکده، بَلکِه آتِه مه که دَ آسمو اَسته، معلُومدار کده.“ 18 و ما ام دَز تُو مُوگُم که تُو پِترُسc اَستی و ما دَ رُوی امزی قاده جماعتِ ایماندارای خُو ره آباد مُونُم و درگه_های دوزَخ دَ سرِ ازُو زور نَمُوشه. 19 ما کِلی_های پادشاهی آسمو ره دَز تُو مِیدیُم و هر چِیزی ره که دَ زمی بَند کُنی دَ آسمو ام بَند مُوشه و هر چِیزی ره که دَ زمی واز کُنی، دَ آسمو ام واز مُوشه. 20 اوخته اُو دَ یارای خُو اَمر کد که دَ هیچ کس نَگیه که اُو مسیح اَسته.
عیسیٰ دَ بارِه مَرگ خُو پیشگویی مُونه
21 بعد امزُو زمان عیسیٰ شُروع کد که دَ یارای خُو معلُومدار کُنه که اُو باید دَ اورُشَلیم بوره و از دِستِ رِیش سفیدا، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین رَنج-و-عذابِ کَلو بِنگره و کُشته شُنه و دَ روزِ سِوّم دُوباره زِنده شُنه. 22 پِترُس عیسیٰ ره دَ یگ گوشه بُرد و شُروع کد که اُو ره مَنِع کُنه و گُفت: ”یا مَولا، خُدا نَکُنه که هرگِز قد ازتُو اِی رقم یگ واقِعه رُخ بِدیه.“ 23 مگم اُو دَور خورده دَ پِترُس گُفت: ”از مه دُور شُو، اَی شَیطو! چُون تُو مانِع راهِ مه اَستی، چراکه فِکر تُو دَ چِیزای اِلٰهی نِییه، بَلکِه دَ چِیزای اِنسانی اَسته.“
24 اوخته عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”اگه کسی میخایه که از مه پَیرَوی کُنه، اُو باید خود خُو ره اِنکار کُنه و صلِیب خُو ره باله کده از پُشتِ ازمه بییه. 25 چُون هر کسی که بِخایه جان خُو ره نِجات بِدیه، اُو ره از دِست مِیدیه، مگم هر کسی که بخاطرِ ازمه جان خُو ره از دِست بِدیه اُو ره دَ دِست میره. 26 بَلدِه اِنسان چی فایده دَره که تمامِ دُنیا ره دَ دِست بیره، مگم جان خُو ره از دِست بِدیه؟ یا اِنسان دَ عِوَضِ جان خُو چِیزخیل دَده مِیتنه؟ 27 چراکه «باچِه اِنسان» دَ بُزُرگی-و-جلالِ آتِه خُو قد ملایکه_های خُو مییه و اوخته هر کس ره دَ مُطابِقِ اعمال شی اَجر یا جَزا مِیدیه. 28 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، بعضی کسای که دَ اِینجی ایسته یَه مَزِه مَرگ ره نَمِیچَشه تا اَمَدونِ «باچِه اِنسان» ره دَ پادشاهی شی نَنگره.“