فصلِ پوزدَهُم
دَ بارِه پاکی و ناپاکی
1 دَ امزُو غَیت بعضی از فرِیسیا و عالِمای دِین از اورُشَلیم دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: 2 ”چرا یارای تُو از رسم-و-رَواجِ بابه‌کَلونا سرکشی مُونه؟ چُون اُونا پیش از نان خوردو دِستای خُو ره نَمُوشُیه؟“ 3 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”چرا شُمو بخاطری رسم-و-رَواج خُو از حُکمِ خُدا سرکشی مُونِید؟ 4 چُون خُدا اَمر کده که، ’آته و آبِه خُو ره اِحترام کُو و هر کسی که دَ آته یا آبِه خُو دَو-و-دشنام بِدیه، باید کُشته شُنه.‘ 5 مگم شُمو مُوگِید: ’اگه یگ نفر دَ آته یا آبِه خُو بُگیه، ”امُو کومَک که از دِستِ ازمه دَز شُمو مِیرَسِید، دَ خُدا وَقف شُد.“ 6 اوخته اُو نفر باید دَ آته و آبِه خُو اِحترام نَکُنه.‘ دَ امزی رقم شُمو بخاطرِ رسم-و-رَواج خُو حُکمِ خُدا ره تَی پای مُونِید. 7 اَی ریاکارا! اِشَعیای نَبی دَ باره شُمو خُوب پیشگویی کد، وختِیکه گُفت:
8 ’اِی مردُم قد لَبای خُو دَز مه اِحترام مُونه،
مگم دِل_های شی از مه دُور اَسته.
9 اُونا بےفایده مَره پرستِش مُونه،
چُون اُونا رسم-و-رَواجی ره تعلِیم مِیدیه که اصُولِ اِنسانی اَسته.‘“
10 اوخته عیسیٰ جمعیَتِ مردُم ره کُوی کده دَزوا گُفت: ”بِشنَوِید و بُفامِید: 11 چِیزی که دَ دان موره اِنسان ره نَجِس نَمُونه، بَلکِه چِیزی که از دان بُر مُوشه، اُو اِنسان ره نَجِس مُوکُنه.“
12 دَ امزُو غَیت یارای شی اَمَد و دَزُو گُفت: ”آیا مِیدَنی که فرِیسیا از شِنِیدونِ امزی تورِه تُو رَنجِید؟“ 13 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هر نِهالی ره که آتِه آسمانی مه نَشَنده بَشه، از رِیشه کَنده مُوشه. 14 اُونا ره دَ حال شی ایله کُنِید؛ اُونا کورای اَسته که راهنُمای کورا یَه. هر وختِیکه یگ کور راهنُمای کورِ دِیگه شُنه، هر دُوی شی دَ چاه موفته.“
15 مگم پِترُس دَزشی گُفت: ”معنای امزی مَثَل ره دَز مو تشریح کُو.“ 16 اوخته عیسیٰ پُرسِید: ”آیا شُمو ام هنوز پَی نَمُوبرِید؟ 17 آیا نَمُوفامِید که هر چِیزی که دَ دان داخِل مُوشه دَ مِعده موره و بعد ازُو بُر شُده دَ کِنارآب پورته مُوشه؟ 18 مگم چِیزای که از دان بُر مُوشه از دِل سرچشمه مِیگِیره و امی چِیزا اَسته که اِنسان ره نَجِس مُونه. 19 چُون از دِلِ اِنسان اَسته که اینی چِیزا سرچشمه مِیگِیره: فِکر_های خراب، قتل، زِنا، فِسادِ اخلاقی، دُزی، شاهِدی دروغ و تُهمَت. 20 اینَمی چِیزای اَسته که اِنسان ره نَجِس مُوکُنه، ولے نان خوردو قد دِستای ناشُشته اِنسان ره نَجِس نَمُوکُنه.“
21 بعد ازُو عیسیٰ اُونجی ره ایله کده دَ منطقه_های صُور و صَیدون رفت. 22 اوخته یگ خاتُونِ کِنعانی امزُو جای دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و چِیغ زَده گُفت: ”یا مَولا، باچِه داوُود، دَز مه رَحم کُو، چراکه دُختر مه سخت گِرِفتارِ جِنیات اَسته.“ 23 مگم عیسیٰ دَزُو هیچ جواب نَدَد تا اِی که یارای شی اَمَد و ازُو خاهِش کده گُفت: ”اُو ره رَیی کُو، چُون اُو از پُشت مو چِیغ-و-شور کده مییه.“ 24 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما فقط بَلدِه گوسپندوی گُمشُدِه خانَوارِ اِسرائیل رَیی شُدیم.“ 25 لیکِن امُو خاتُو اَمَده پیشِ پای شی اُفتَد و گُفت: ”یا مَولا، دَز مه کومَک کُو!“ 26 اُو دَ جواب شی گُفت: ”خُوب نِییه که نانِ بچکِیچا ره بِگِیری و دَ پیشِ سَگا پورته کُنی.“ 27 لیکِن امُو خاتُو گُفت: ”اَرے مَولا، قبُول دَرُم، مگم سَگا ام از مَیدگی_های که از دِسترخونِ بادار شی موفته مُوخوره.“ 28 اوخته عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اَی خاتُو، ایمان تُو قَوی اَسته! خاهِش تُو پُوره شُنه.“ و دَ امزُو لحظه دُختر شی شفا پَیدا کد.
عیسیٰ چار هزار نفر ره نان مِیدیه
29 عیسیٰ از اُونجی حَرکت کد و از لب لبِ دریای جلِیلیه اَمَده دَ بَلِه یگ کوه بُر شُد و دَ امُونجی شِشت. 30 اوخته یگ جمعیَتِ کٹِه مردُم دَ پیش شی اَمَد و آدمای لَنگ، کور، شَل، گُنگه و غَدر ناجورای دِیگه ره قد خُو گِرِفته اَوُرد و دَ پیشِ پایای ازُو ایشت و اُو اُونا ره شفا دَد. 31 مردُم وختی دِید که گُنگه_ها توره مُوگه، آدمای شَل جور مُوشه، لَنگا راه موره و کورا مِینگره، حَیرو مَند و خُدای اِسرائیل ره حمد-و-ثنا گُفت.
32 عیسیٰ یارای خُو ره کُوی کده گُفت: ”دِل مه دَ حالِ امزی جمعیَت مُوسوزه، چُون سِه روز شُده که قد ازمه اَسته و هیچ چِیز بَلدِه خوردو نَدره. ما نَمیخایُم که اُونا ره گُشنه رَیی کنُم، چُون اِمکان دَره که دَ بَینِ راه از حال بوره.“ 33 یارای شی دَزُو گُفت: ”دَ اِی بیابو از کُجا اُوقَس نانِ کَلو پَیدا مِیتنی که اِیطور یگ جمعیَتِ کٹه ره سیر کُنی؟“ 34 عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”چند نان دَرِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت نان و چند ماهی ریزگگ.“ 35 پس دَ جمعیَتِ مردُم اَمر کد که دَ رُوی زمی بِشِینه. 36 اوخته امُو هفت نان و ماهیا ره گِرِفته شُکرگُزاری کد و ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد و یارا دَ جمعیَتِ مردُم بَخش کد. 37 پگِ ازوا خورده سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پرچِه باقی‌مَنده ره که جم کد، هفت سَبَد پُر شُد. 38 کسای که نان خورد بغَیر از خاتُونو و بچکِیچا چار هزار مَرد بُود.
39 بعد از رُخصَت کدونِ مردُم عیسیٰ دَ یگ کِشتی سوار شُد و دَ منطقِه مَجدَلa رفت.