فصلِ دوازدَهُم
سوال دَ بارِه روزِ آرام
1 دَ امزُو زمان عیسیٰ دَ روزِ آرام از مَنِه کِشت_های گندُم تیر مُوشُد و یارای شی ازی که گُشنه بُود، شُروع دَ کَندو و خوردونِ خوشه_های گندُم کد. 2 مگم وختِیکه فرِیسیا اِی کار ره هُوش کد، اُونا دَزُو گُفت: ”اونه، یارای تُو کاری ره انجام مِیدیه که دَ روزِ آرام رَوا نِیَسته.“ 3 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو نَخاندید که داوُود چِیز کار کد وختِیکه خود شی و رفِیقای شی گُشنه بُود؟ 4 اُو دَ خانِه خُدا داخِل شُده نانِ تقدِیم شُده ره خوردa که خوردون شی بَلدِه ازُو و رفِیقای شی رَوا نَبُود، بَلکِه تنها بَلدِه پیشوایو رَوا بُود. 5 یا دَ تَورات نَخاندِید که دَ روزِ آرام پیشوایو دَ خانِه خُدا حُرمَتِ روزِ آرام ره نِگاه نَمُوکُنه، ولے باز ام بےگُناه اَسته؟ 6 مگم ما دَز شُمو مُوگُم، یَگو کس بُزُرگتَر از خانِه خُدا دَ اِینجی اَسته. 7 اگه معنای امزی توره ره پَی مُوبُردِید: ’ما رَحمت میخایُم، نَه قُربانی،‘ شُمو نفرای بیگُناه ره محکُوم نَمُوکدِید، 8 چُون «باچِه اِنسان» صاحِبِ روزِ آرام اَسته.“
9 عیسیٰ ازُونجی رفت و دَ عِبادت خانِه ازوا داخِل شُده 10 یگ آدم ره دِید که یگ دِست شی خُشک شُدُد. و اُونا از عیسیٰ پُرسان کده گُفت: ”آیا شفا دَدو دَ روزِ آرام رَوا اَسته یا نَه؟“ اُونا اِی ره گُفت تا اُو ره ملامَت کُنه. 11 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه کُدَمِ ازشُمو یگ گوسپو دَشته بَشِید و اُو دَ روزِ آرام دَ یگ چُقُوری بُفته، آیا اُو ره گِرِفته ازُونجی بُر نَمُوکُنِید؟ 12 پس اِنسان از گوسپو کده چِیقَس بااَرزِشتَر اَسته؛ اُو باید کومَک شُنه. امزی خاطر انجام دَدونِ کارای نیک دَ روزِ آرام رَوا اَسته.“ 13 اوخته دَ امزُو آدم گُفت: ”دِست خُو ره دِراز کُو.“ اُو دِراز کد و دِست شی رقمِ دِستِ دِیگِه شی وَری جور شُد. 14 مگم فرِیسیا بُرو رفت و دَ ضِدِ ازُو نقشه کشِید که چی رقم اُو ره نابُود کُنه.
خِدمتگارِ اِنتِخاب شُدِه خُدا
15 وختی عیسیٰ امزی نقشه خبر شُد، اُو ازُونجی رفت. مگم یگ جمعیَتِ کٹه از پُشتِ ازُو رَیی شُد و اُو پگِ ازوا ره شفا دَد 16 و دَزوا اَمر کد که اُو ره بَرمَلا نَکُنه 17 تا چِیزی که دَ وسِیلِه اِشَعیای نَبی گُفته شُدُد، پُوره شُنه:
18 ”اینَمی خِدمتگار مه اَسته که اُو ره اِنتِخاب کدیم
و دوست دَشتنی مه که جان مه از شی خوش-و-راضی اَسته.
ما روح خُو ره دَ بَلِه ازُو قرار مِیدیُم
و اُو عدالت ره دَ مِلَّت_های غَیرِ یهُود اِعلان مُوکُنه.
19 اُو جنجال نَمُونه و نَه ام شَر-و-شور مُوکُنه،
و نَه ام آوازِ ازُو ره کس دَ کوچه_ها مِیشنَوه.
20 اُو نَی جَغزی شُده ره مَیده نَمُونه
و نَه ام پلتِه نِیم‌سوخته ره گُل مُوکُنه
تا وختِیکه عدالت ره دَ پیروزی بِرسَنه.
21 و دَ نامِ ازُو مِلَّت_های غَیرِ یهُود اُمِیدوار اَسته.“
عیسیٰ و بَعلزِبُول یعنی رئیسِ جِنیات
22 اوخته اُونا یگ آدمِ جِندی ره دَ پیشِ ازُو اَوُرد که کور و گُنگه بُود و عیسیٰ اُو ره شفا دَد، بطَوری که امُو گُنگه تَنِست توره بُگیه و بِنگره. 23 و تمامِ مردُم حَیرو مَنده گُفت: ”آیا امی آدم باچِه داوُود نِییه؟“ 24 مگم وختِیکه فرِیسیا اِی توره ره شِنِید، اُونا گُفت: ”اِی نفر جِنیات ره بُر کده نَمِیتنه اگه دَ کومَکِ بعلزِبُول سردِستِه جِنیات نَبَشه.“ 25 عیسیٰ فِکرای ازوا ره پَی بُرد و دَزوا گُفت: ”هر مَملَکَت که دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، بیرو مُوشه و هر شار یا خانِه که دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُستوار نَمُومَنه. 26 اگه شَیطو، شَیطو ره بُر کُنه، اُو دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُده؛ پس پادشاهی شی چِطور برقرار مُومَنه؟ 27 و اگه ما دَ وسِیلِه بعلزِبُول جِنیات ره بُر مُونُم، پَیرَوایb ازشُمو دَ وسِیلِه چِیزخیل اُونا ره بُر مُونه؟ امزی خاطر، اُونا دَ بَلِه شُمو قضاوَت مُوکُنه. 28 لیکِن اگه ما دَ وسِیلِه خُدا جِنیات ره بُر مُونُم، بِدَنِید که پادشاهی خُدا دَ بَین شُمو اَمَده. 29 یا چِطور یگ نفر مِیتنه که دَ خانِه یگ آدمِ زورتُو داخِل شُنه و مال_های شی ره غارَت کُنه، بِدُونِ ازی که اوّل امُو آدمِ زورتُو ره بسته کُنه؟ ولے بعد ازُو مِیتنه خانِه شی ره غارَت کُنه. 30 هر کسی که قد ازمه نِییه، دَ ضِد مه اَسته و هر کسی که قد ازمه جم نَمُوکُنه، اُو تِیت‌پَرَک مُونه.
31 امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم، اِنسان هر رقم گُناه و کُفرگویی که کُنه، مِیتنه بخشِیده شُنه، مگم کُفرگویی دَ ضِدِ روح اُلقُدس بخشِیده نَمُوشه. 32 و هر کسی که دَ ضِدِ «باچِه اِنسان» توره بُگیه، بخشِیده مُوشه، مگم کسی که دَ ضِدِ روح اُلقُدس توره بُگیه، اُو بخشِیده نَمُوشه، نَه دَ اِی دُنیا و نَه دَ دُنیای که اَمدَنی یَه.
33 اگه دِرخت ره خُوب کاله کُنِید، اُو میوِه خُوب مِیدیه و اگه دِرخت ره خراب کاله کُنِید، اُو میوِه خراب مِیدیه، چُون دِرخت از میوِه خُو شِنَخته مُوشه. 34 اَی اَولادای تِیرمار، چِطور مِیتنِید چِیزای خُوب بُگِید، دَ حالِیکه شرِیر اَستِید؟ چُون دانِ اِنسان از چِیزی که دَ دِلِ اِنسان پِرَیمو اَسته، توره مُوگیه. 35 آدمِ خُوب از خزانِه خُوبِ دِل خُو چِیزای خُوب بُر مُونه و آدمِ شرِیر از خزانِه بَد خُو چِیزای بَد بُر مُونه. 36 مگم ما دَز شُمو مُوگُم که مردُم بَلدِه هر تورِه پُوچ-و-ناسَنجِیده که مُوگیه، دَ روزِ قضاوَت باید حِساب بِدیه؛ 37 چُون از خاطرِ تورای خُو عادِل حِساب مُوشی و از خاطرِ تورای خُو محکُوم مُوشی.“
عالِمای یهُود و فرِیسیا مُعجزه طلب مُونه
38 اوخته یگ تعداد از عالِمای دِین و فرِیسیا دَزُو گُفت: ”اَی اُستاد، مو میخاهی که از تُو یگ مُعجزه بِنگری.“ 39 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”نسلِ شرِیر و زِناکار مُعجزه طلب مُونه! مگم هیچ مُعجزه دَزوا نِشو دَده نَمُوشه بغَیر از مُعجزِه یونُس پَیغمبر. 40 چُون امُو رقم که یونُس سِه شاو و سِه روز دَ کَورِه ماهی مَند، «باچِه اِنسان» ام سِه شاو و سِه روز دَ کَورِه زمی مُومَنه. 41 دَ روزِ قضاوَت مردُمِ نینوا قد امزی نسل ایسته مُوشه و اِی نسل ره محکُوم مُونه، چراکه مردُمِ اُو زمان بخاطرِ موعِظِه یونُس توبه کد. و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از یونُس دَ اِینجی اَسته. 42 ملِکِه جنُوب دَ روزِ قضاوَت قد امزی نسل باله مُوشهc و امیا ره محکُوم مُونه، چُون اُو از دُورتَرِین منطقِه دُنیا اَمَد تا حِکمتِ سُلَیمان ره گوش بِگِیره، و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از سُلَیمان دَ اِینجی اَسته.
43 وختِیکه روحِ ناپاک از یگ آدم بُر مُوشه بَلدِه آرام گِرِفتو دَ جای_های خُشک موره، مگم پَیدا نَمِیتنه. 44 اوخته اُو مُوگیه، ’پس دَ خانِه خُو مورُم، امزُو جای که اَمدُم.‘ وختِیکه پس مییه، اُو امُو خانه ره خالی، جارُو شُده و مُنَظَم مِینگره. 45 اوخته اُو رفته هفت روحِ دِیگه ره قد خُو میره که بَدتَر از خود شی یَه و اُونا دَ اُونجی داخِل شُده جای-دَ-جای مُوشه؛ و آخِرِکار حالتِ امزُو نفر بَدتَر از اوّل شی مُوشه. عَینِ چِیز قد امزی نسلِ شرِیر ام مُوشه.“
آبه و بِرارونِ عیسیٰ
46 دَ حالِیکه عیسیٰ هنوز قد امزُو جمعیَت توره مُوگُفت، آبِه شی و بِرارون شی دَ بُرو ایسته بُود و میخاست که قد شی توره بُگیه. 47 یگ نفر اَمَده دَزشی گُفت: ”اونه، آبِه تُو و بِرارون تُو دَ بُرو ایسته یَه و میخایه که قد تُو توره بُگیه.“ 48 مگم کسی که امی ره گُفتُد عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”آبِه مه کِی اَسته و بِرارون مه کِی یَه؟“ 49 و دِست خُو ره سُون یارای خُو دِراز کده گُفت: ”اینیا آبِه مه و بِرارون مه اَسته. 50 چُون هر کسی که خاست-و-اِرادِه آتِه مَره که دَ آسمو اَسته دَ جای بیره، اونَمُو بِرار و خوار و آبِه مه اَسته.“