فصلِ یازدَهُم
سوالِ یحییٰ از عیسیٰ
1 وختِیکه عیسیٰ از هِدایَت دَدو دَ دوازده یار خُو خلاص شُد، اُو از اُونجی رَیی شُد تا دَ شارای ازواa تعلِیم بِدیه و موعِظه کُنه.
2 وختی یحییٰ دَ بَندی‌خانه دَ بارِه کارای مسیح شِنِید، اُو دُو نفر از پَیرَوای خُو ره رَیی کد 3 تا ازُو پُرسان کُنه، ”آیا تُو امُو کس اَستی که اَمدَنی یَه، یا مو چِیم دَ راهِ کُدَم کسِ دِیگه بَشی؟“ 4 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”بورِید، چِیزای ره که مِیشنَوِید و مِینگرِید دَ یحییٰ خبر بِدِید؛ دَزُو بُگِید که 5 کورا بِینا مُوشه، لَنگا راه موره و کولی‌گِرِفته_ها پاک مُوشه، کَر_ها شِنَوا مُوشه، مُرده_ها دُوباره زِنده مُوشه و دَ غرِیبا خوشخبری دَده مُوشه. 6 نیک دَ بَختِ کسی که از مه دِلخور نَشُنه.“
7 وختِیکه پَیرَوای یحییٰ مورفت، عیسیٰ قد جمعیَتِ مردُم دَ بارِه یحییٰ دَ گپ زَدو شُد و گُفت: ”بَلدِه توخ کدونِ چِیزخیل دَ بیابو رفتِید؟ بَلدِه توخ کدونِ یگ نَی که از باد مِیلَرزه؟ 8 خَی بَلدِه توخ کدونِ چِیزخیل رفتِید؟ بَلدِه دِیدونِ آدمی که کالای اَبریشُمی دَ جان شی اَسته؟ اونه، کسای که کالای اَبریشُمی مُوپوشه جای شی دَ قصر_های پادشایو اَسته. 9 پس بَلدِه دِیدونِ چِیزخیل بُرو رفتِید؟ بَلدِه دِیدونِ یگ پَیغمبر؟ اَرے، ما دَز شُمو مُوگُم که یحییٰ از پَیغمبر کده بُزُرگتَر اَسته. 10 یحییٰ امُو کس اَسته که دَ بارِه شی نوِشته شُده:
’اینه، ما رسُول خُو ره پیشلون تُو رَیی مُونُم
تا راهِ تُو ره پیشِ رُوی تُو آماده کُنه.‘
11 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: دَ مینکلِ کسای که از خاتُونو زَیده شُده، هیچ کس از یحیای تعمِید دِهِنده کده بُزُرگتَر نَمَده؛ ولے ریزه‌تَرِین شخص دَ پادشاهی آسمو ازُو کده بُزُرگتَر اَسته. 12 از زمانِ یحیای تعمِید دِهِنده تا آلی ره پادشاهی آسمو از جَبر-و-سِتَم رَنج بُرده و مردُمای زورآوَر کوشِش مُونه که دَ زور دَزُو دِسترَسی پَیدا کُنه. 13 چُون تمامِ اَنبیا و تَورات تا ظهُورِ یحییٰ پیشگویی کده 14 و اگه شُمو میخاهِید قبُول کُنِید، یحییٰ امُو اِلیاس اَسته که اَمدَنی بُود. 15 هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره گوش بِگِیره.
16 اِی نسل ره قد چِیزخیل برابر کنُم؟ امیا رقمِ بچکِیچای اَسته که دَ بازار_ها شِشته و یگدِیگِه خُو ره کُوی کده 17 مُوگیه:
’بَلدِه شُمو سُرنَی زَدی، شُمو بازی نَکدِید
و نَوحه خاندی، شُمو ماتم نَکدِید.‘
18 چُون یحییٰ که اَمَده، اُو نَه مُوخوره و نَه وُچی مُونه، اُونا مُوگیه که ’اُو جِن دَره.‘ 19 «باچِه اِنسان» که اَمَده، ام مُوخوره و ام وُچی مُونه؛ مردُم مُوگیه: ’اونه، اُو آدمِ پُرخور و شرابی و رفِیقِ مالیه‌گِیرا و گُناهکارا اَسته!‘ ولے حِکمت دَ وسِیله اعمال خُو حق ثابِت مُوشه.“
وای دَ حالِ شارای که توبه نَمُونه
20 اوخته عیسیٰ شُروع دَ ملامَت کدونِ شارای کد که کَلونی مُعجزای شی دَ امزُو شارا ظاهِر شُدُد، چراکه اُونا توبه نَکدُد. 21 اُو گُفت: ”وای دَ حال تُو، اَی خورَزِین! و وای دَ حال تُو، اَی بَیت صَیدا! چُون مُعجزای که دَ مَنِه ازشُمو ظاهِر شُد، اگه دَ صُور و صَیدون ظاهِر مُوشُد، اُونا غَدر وخت پیش پلاس مُوپوشِید و دَ خگِشتر شِشته توبه مُوکد. 22 مگم ما دَز شُمو مُوگُم، دَ روزِ قضاوَت بَلدِه صُور و صَیدون مَجازات سُبُکتَر مُوشه نِسبَت دَز شُمو. 23 و تُو، اَی کَفرناحُوم، آیا تا آسمو سر تُو بِلند مُوشه؟ نَه، تُو دَ قارِ عالمِ مُرده_ها سرنِگون مُوشی، چُون مُعجزای که دَ مَنِه ازتُو ظاهِر شُد، اگه دَ سَدُوم ظاهِر مُوشُد، امُو شار تا اِمروز باقی مُومَند. 24 مگم ما دَز تُو مُوگُم، دَ روزِ قضاوَت بَلدِه سرزمِینِ سَدُوم مَجازات سُبُکتَر مُوشه نِسبَت دَز تُو.“
آسُودگی از زیرِ بار و زَحمت‌کشی
25 دَ امزُو غَیت عیسیٰ دُعا کده گُفت: ”اَی آته، صاحِبِ آسمو و زمی، از تُو شُکرگُزاری مُونُم که اِی چِیزا ره از آدمای دانا و هُوشیار تاشه کدے و بَلدِه بچکِیچای ریزه بَرمَلا کدے. 26 اَرے، اَی آته، چُون خاست-و-اِرادِه ازتُو امی بُود.
27 آتِه مه تمامِ چِیزا ره دَز مه تسلِیم کده؛ هیچ کس باچه ره نَمِینَخشه بَغَیر از آته و امی رقم آته ره ام هیچ کس نَمِینَخشه بَغَیر از باچه و کسای که باچه بِخایه دَزوا بَرمَلا کُنه. 28 اَی تمامِ کسای که دَ زَحمت و زیرِ بارِ گِرَنگ اَستِید، پیشِ ازمه بیِید و ما دَز شُمو آرامِش مِیدُم. 29 یُوغِ ازمه ره دَ گردون خُو بیلِید و از مه تعلِیم بِگِیرِید، چراکه ما حلِیم و نَرمدِل اَستُم و شُمو دَ جان_های خُو آرامِش پَیدا مُونِید، 30 چراکه بُردونِ یُوغِ ازمه آسو و بارِ ازمه سُبُک اَسته.“