فصلِ هشتُم
جور شُدونِ یگ آدمِ کولی
1 وختِیکه عیسیٰ از کوه تا اَمَد، یگ جمعیَتِ کٹه از پُشتِ ازُو رَیی شُد. 2 دَ امزُو لحظه یگ آدمِ کولی‌گِرِفتهa اَمَد و دَ پیشِ ازُو زانُو زَده گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو بِخاهی، مِیتنی مَره پاک کنی.“ 3 عیسیٰ دِست خُو ره دِراز کد و دَ بَلِه شی ایشته گُفت: ”ما میخایُم، پاک شُو.“ فَوری مَرَضِ کولی ازُو پاک شُد. 4 اوخته عیسیٰ دَزُو گُفت: ”هُوش کُو که دَ کس چِیز نَگی، بَلکِه رفته خود ره دَ پیشوا نِشو بِدی و هدیِه ره که مُوسیٰ اَمر کده، تقدِیم کُو تا بَلدِه ازوا یگ شاهِدی بَشه.“
ایمانِ قومَندانِ رُومی
5 وختی عیسیٰ دَ کَفرناحُوم داخِل شُد، یگ قومَندانِ رُومی پیش شی اَمَد و عُذر-و-زاری کده دَزُو گُفت: 6 ”یا مَولا، خِدمتگار مه شَل شُده دَ خانه اُفتَده و غَدر دَ رَنج-و-عذاب اَسته.“ 7 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما اَمَده اُو ره شفا مِیدیُم.“ 8 مگم قومَندان دَ جواب شی گُفت: ”یا مَولا، ما لایقِ ازی ره نَدرُم که دَ زیرِ چَتِ خانِه مه بییی؛ بَلکِه فقط حُکم کُو و خِدمتگار مه شفا پَیدا مُونه. 9 چُون خود مه آدمِ زیرِ اَمر اَستُم و عسکرا زیرِ اَمرِ ازمه اَسته؛ وختی دَ یگ شی مُوگُم، ’بورُو!‘ اُو موره و دَ دِیگِه شی مُوگُم ’بیه!‘ اُو مییه و دَ غُلام خُو مُوگُم ’اینی کار ره بُکُو!‘ اُو مُوکُنه.“ 10 وختِیکه عیسیٰ اِی تورا ره شِنِید، تعجُب کد و دَ جمعیَتی که از پُشت شی میمَد گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ مینکلِ مردُمِ اِسرائیل امی رقم ایمان پَیدا نَکدیم. 11 ما دَز شُمو مُوگُم که غَدر کسا از شَرق و غَرب مییه و قد اِبراهِیم و اِسحاق و یعقُوب دَ پادشاهی آسمو دَ یگ دِستَرخو مِیشِینه، 12 مگم بچکِیچای امزی پادشاهیb دَ ترِیکی بُرو پورته مُوشه، دَ جایی که چخرا و دَندو-خَیی اَسته.“ 13 اوخته عیسیٰ دَ قومَندانِ رُومی گُفت: ”بورُو، دَ مُطابِقِ ایمان تُو دَز تُو دَده شُنه.“ و دَ امزُو لحظه خِدمتگارِ ازُو شفا پَیدا کد.
عیسیٰ ناجورا ره شفا مِیدیه
14 وختی عیسیٰ دَ خانِه پِترُس رفت، دِید که خُسُرمادر شی تَو کده و دَ جاگه خاو اَسته. 15 عیسیٰ دِست خُو ره دَ بَلِه دِست ازُو ایشت و تَو اُو ره ایله کد و اُو باله شُده دَ خِدمتِ ازوا مَشغُول شُد.
16 وختِیکه شام شُد، غَدر جِندی_ها ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد و اُو قد گُفتونِ یگ کلِمه اَرواحِ ناپاک ره بُر کد و تمامِ ناجورا ره شفا دَد. 17 دَ امزی رقم چِیزی که دَ وسِیلِه اِشَعیای نَبی گُفته شُدُد پُوره شُد:
”اُو رَنج_های مو ره گِرِفت
و ناجوری_های مو ره دُور کد.“
قِیمَتِ پَیرَوی کدو از عیسیٰ مسیح
18 وختِیکه عیسیٰ جمعیَتِ کٹه ره دَ گِرد خُو دِید، اَمر کد که دَ اُو لبِ دریا تیر شُنه. 19 دَمزُو غَیت یگ عالِمِ دِین پیش اَمَده گُفت: ”اَی اُستاد، هر جای که بوری ما از پُشت تُو مییُم.“ 20 ولے عیسیٰ دَزُو گُفت: ”روباه_ها غار دَره و مُرغَکوی آسمو وور، مگم «باچِه اِنسان»c جای سر ایشتو ام نَدره.“ 21 یگِ دِیگه از جَمِ یارای شی دَزُو گُفت: ”یا مَولا، بیل که اوّل رفته آتِه خُو ره دَفن کنُم.“ 22 لیکِن عیسیٰ دَزُو گُفت: ”از پُشتِ ازمه بیه و بیل که مُرده_ها، مُرده_های خُو ره دَفن کُنه.“
عیسیٰ طوفان ره آرام مُونه
23 بعد ازُو عیسیٰ دَ کِشتی سوار شُد و یارای شی از پُشتِ ازُو رفت. 24 بےبلغه یگ طوفانِ شَدِید دَ دریا پَیدا شُد، دَ اندازِه که جلپه_های دریا کِشتی ره مُوپوشَند. مگم عیسیٰ خاو بُود. 25 اوخته، یارا رفته عیسیٰ ره بیدار کد و گُفت: ”یا مَولا، مو ره نِجات بِدی! مو نابُود مُوشی!“ 26 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اَی کم ایمانا، چرا اِیقَس ترس خوردید؟“ اوخته اُو باله شُد و دَ بَلِه باد و دریا هَیبَت کد و آرامِشِ کامِل برقرار شُد. 27 و اُونا حَیرَت کده قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی چی رقم آدم اَسته که حتیٰ باد و دریا از اَید شی مُوشه!“
شفای دُو آدمِ جِندی
28 وختِیکه عیسیٰ دَ اُو طرفِ دریا دَ سرزمِینِ جَدَریاd رسِید، دُو آدمِ جِندی از قدِ قَبرا بُر شُده قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد. اُونا اُوقَس خطرناک بُود که هیچ کس نَمِیتنِست ازُو راه تیر شُنه. 29 اوخته امُو جِندیا چِیغ زَده گُفت: ”تُو دَز مو چی غَرَض دَری، اَی باچِه خُدا؟ آیا تُو دَ اِینجی اَمَدے که پیش از وخت مو ره عذاب کُنی؟“ 30 کم وَری دُورتَر ازوا یگ گَلِه کٹِه خُوک مِیچَرِید. 31 اوخته جِنیات دَ پیشِ عیسیٰ عُذر-و-زاری کده گُفت: ”اگه مو ره بُر مُونی، مو ره دَ داخِلِ گَلِه خُوک رَیی کُو.“ 32 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”بورِید!“ اوخته اُونا بُر شُده دَ پوستِ خُوک_ها داخِل شُد و فَوراً تمامِ گلّه از دامَنِه تِپه دَ مَنِه دریا هُجُوم بُرد و دَ مَنِه آو غَرق شُده مُرد. 33 چوپونوی خُوک_ها دُوتا کده دَ شار رفت و تمامِ امزُو واقِعه و قِصِّه جِندیا ره بَلدِه مردُم نقل کد. 34 اوخته تمامِ مردُمِ شار بُرو اَمَد تا عیسیٰ ره بِنگره. و غَیتِیکه اُو ره دِید، دَزُو عُذر کد که از منطقِه ازوا بوره.