29
کسی که بعد از سرزنِشِ زیاد، بسم کَلّه شَخی کُنهاولغهتله مَیده مُوشه و دِیگه عِلاج نَدره.
2 وختِیکه آدمای نیک دَ اکثریَت بَشه مردُم خوش اَسته،
مگم آدمِ بَدکار که حُکمرانی کُنه، مردُم ناله مُونه.
3 آدمی که حِکمت ره دوست دَره آتِه خُو ره خوشحال مُونه،
لیکِن کسی که قد خاتُونوی بَدکار دوستی کُنه مال-و-دَولت خُو ره برباد مِیدیه.
4 پادشاهِ عادِل مَملَکَت خُو ره محکم-و-قَوی جور مُونه،
مگم آدمِ رِشوَتخور مُلک خُو ره خراب مُونه.
5 کسی که قد همسایِه خُو چاپلُوسی مُونه،
حَلقِه دام ره دَ پای شی مِیندَزه.
6 آدمِ بَد دَ دامِ گُناهِ خُو گِرِفتار مُوشه،
مگم آدمِ نیک سرُود میخانه و خوشی مُونه.
7 آدمِ نیک حقِ غرِیبا ره دَرک مُونه،
لیکِن آدمِ بَدکار دَ فِکرِ ازوا نِییه.
8 آدمای لَوڈه دَ شار شورِش مِیندَزه،
مگم آدمای دانا قار ره تا مِیشَنّه.
9 اگه آدمِ دانا قد آدمِ جاهِل دعوا دَره،
آدمِ جاهِل یا قار مُوشه و یا رِیشخَندی مُونه، مگم آرام نَمُوشه.
10 آدمای که تُشنِه خُون اَسته، دَ حقِیقت از آدمِ بےگُناه نفرَت دَره،
مگم آدمای راستکار سلامَتی جانِ ازُو ره میخایه.
11 آدمِ بےعقل قار-و-خَشم خُو ره یگره‌یی از خُو بُر مُونه،
مگم آدمِ دانا جِلَوِ قار خُو ره مِیگِیره.
12 اگه حاکِم دَ تورای دروغ کَلو گوش بِدیه،
تمامِ خادِمای شی بَدکار جور مُوشه.
13 آدمِ غرِیب و آدمِ ظالِم یگ رَنگی شی دَزی اَسته
که خُداوند چِیمای هر دُوی شی ره بِینا کده.
14 یگ پادشاه که غرِیبا ره دَ راستی قضاوَت کُنه،
تَختِ پادشاهی شی تا اَبَد پایَدار مُومَنه.
15 چوب زَدو و سرزنِش، حِکمت ره دَ بار میره،
مگم باچِه بےجِلَو آبِه خُو ره شرمِنده مُونه.
16 وختِیکه تعدادِ آدمای بَدکار کَلو شُنه گُناه غَدر مُوشه،
مگم آدمای نیک نابُودی ازوا ره دَ چِیم خُو مِینگره.
17 بچکِیچای خُو ره تَربیه-و-اِصلاح کُو تاکه باعِثِ آرامِش تُو شُنه
و دَ جان تُو خوشی-و-لِذَت بَیره.
18 دَ جایی که پَیغامِ خُدا نِییه، مردُم بےراه مُوشه،
مگم نیک دَ بَختِ کسی که احکامِ خُدا ره پُوره کُنه.
19 خِدمتگار تنها دَ نصِیحَت اِصلاح نَمُوشه،
اگرچِه تورای تُو ره مُوفامه، مگم از اَید تُو نَمُوشه.
20 امُو آدم ره مِینگری که دَ عجَله جواب مِیدیه؟
نِسبَت دَ امزُو آدم بَلدِه آدمِ بےعقل اُمِید کَلوتر اَسته.
21 کسی که نوکر خُو ره از ریزَگی دَ ناز پروَرِش مُونه،
اُو دَ آخِرِکار بَلدِه بادار خُو کوٹیو جور مُوشه.
22 آدمِ بَدقار جنجال پَیدا مُونه
و آدمِ تُند خُوی باعِثِ گُناه های کَلو مُوشه.
23 کِبر-و-غرُورِ اِنسان اُو ره دَ زمی مِیزَنه،
لیکِن فروتنی اِنسان باعِثِ سربِلندی شی مُوشه.
24 کسی که قد دُز شرِیگ اَسته، اُو دُشمونِ جانِ خود خُو یَه،
چراکه اُو دَ محکمه قَسم دَده مُوشه، مگم راستی ره اِقرار نَمُوکُنه.
25 کسی که از اِنسان ترس مُوخوره، دَ دام گِرِفتار مُوشه،
لیکِن آدمی که دَ خُداوند تَوَکُل کُنه محفُوظ مُومَنه.
26 غَدر مردُم از حاکِم اِنتِظارِ لُطف-و-مِهربانی ره دَره،
لیکِن قضاوَت-و-اِنصاف دَ سرِ اِنسان فقط از طرفِ خُداوند اَسته.
27 آدمِ نیک از بَدکارا نفرَت دَره،
و بَدکارا از آدمِ نیک.