فصلِ بِیست و هفتُم
‏1 دَ بارِه صَباحِ خُو پُف-و-پَٹاق نَکُو،
چراکه نَمِیدَنی صَباح چی واقِعه مُوشه.
‏2 بیل که نفرِ دِیگه از تُو تعرِیف کُنه، نَه که دانِ خود تُو،
و یَگو شخصِ دِیگه تُو ره خُوب بُگه، نَه که زِبونِ خود تُو.
‏3 سنگ گِرَنگ اَسته و ریگ وَزندار،
مگم تَحَمُلِ آدمِ جاهِل که دِیگرو ره تُش مُوکُنه از هر دُو کده سخت‌تَره.
‏4 قار پُر از ظُلم اَسته و غَضَب مِثلِ سیل،
مگم کِی مِیتنه دَ برابرِ همچِشمی ایسته شُنه؟
‏5 سرزنِشِ علَنی
از مُحَبَتِ تاشَکی بِهتر اَسته.
‏6 زَخمای که از طرفِ دوست دَ وجُود مییه از وفاداری شی اَسته،
مگم ماخ های کَلونِ دُشمو، از دُشمَنی شی.
‏7 کَورِه سیر حتیٰ از عسَل ام بَد شی مییه،
مگم بَلدِه آدمِ گُشنه هر چِیزی تَلخ ام شِیرِینه.
‏8 آدمِ که از خانِه خُو دُور و سرگردو مُوشه،
رقمِ مُرغاک اَلّی اَسته که از وار خُو دُور شُده بَشه.
‏9 روغو و عَطر دِل ره خوش مُونه،
و مشوَرِه که از تَی دِلِ دوست بَشه، شِیرِینه.
‏10 دوستِ خود خُو ره و دوستِ آتِه خُو ره هیچ غَیت ایله نَکُو،
و دَ وختِ مُصِیبت دَ خانِه بِرار خُو نَرو.
همسایِه نزدِیک از بِرارِ دُور کده بِهتر اَسته.
‏11 باچِه مه، دانایی ره یاد بِگِیر و دِل مَره خوش کُو،
تا کسای که میخایه مَره ملامَت کُنه، جواب شی ره بِدیُم.
‏12 آدمِ هُوشیار بَلا ره مِینگره و خود ره تاشه مُونه،
مگم آدمِ نادو پیش موره و خود ره گِرِفتار مُونه.
‏13 کسی که ضامِنِ شخصِ بیگَنه شُده، کالای شی ره گِرَو بِگِیر
و امُو چِیز شی ره مِثلِ گِرَو نِگاه کُو، چراکه اُو ضامِنِ خاتُونِ بیگَنه شُده.
‏14 کسی که صَباح‌گاه باله شُده دَ دوست خُو دَ آوازِ بِلند دُعای خَیر مُونه،
دُعای شی بَلدِه خود شی نالَت حِساب مُوشه.
‏15 خاتُونِ جنجالی و چَقَکِ دَوام دار دَ روزِ بارِش،
هر دُوی شی یگ رقم اَسته.
‏16 کسی که میخایه ازُو جِلَوگِیری کُنه
رقمِ کسی اَسته که میخایه دَمِ باد ره بِگِیره،
یا اِی که روغو ره قد چنگلِ دِست خُو بِگِیره.
‏17 امُو رقم که آیین، آیین ره تیز مُونه،
یگ آدم ام مِیتنه عقل-و-هُوشِa دوست خُو ره تیز کُنه.
‏18 کسی که دِرختِ انجِیر ره پروَرِش مُونه از میوِه شی مُوخوره،
و کسی که اَرباب خُو ره خِدمت مُونه، اُو صاحِبِ آبرُو مُوشه.
‏19 رقمی که آو رُوی اِنسان ره نِشو مِیدیه،
امُو رقم دِلِ اِنسان ام اَصلیَت شی ره نِشو مِیدیه.
‏20 رقمی که عالمِ مُردا و دوزَخ هیچ وخت سیر نَمُوشه،
امُو رقم چِیمای اِنسان ام سیر نَمُوشه.
‏21 جامِ زَرگری بَلدِه نُقره آو کدو و دُکو بَلدِه آزمایشِ طِلّا یَه،
مگم اِنسان از دانِ صِفَت​گَر خُو شِنَخته مُوشه.
‏22 آدمِ جاهِل ره حتیٰ اگه قد دانه​باب قتی
دَ مَنِه اُوغُور اَندخته قد دِستِه شی بُکُوی،
باز ام جهالَت شی گُم نَمُوشه.
 
‏23 دَ حالِ رَمِه خُو خُوب هُوش خُو ره بِگِیر
و دَ بَلِه گَلِه خُو تَوَجُه کُو،
‏24 چراکه مال-و-دَولتِ دُنیا دایمی نِییه،
و تاج-و-تَختِ یگ پادشاه ام تا اَبَد بَلدِه نسل شی باقی نَمُومَنه.
‏25 وختِیکه علف تامو شُد،
حاصِلِ نَو سَوز مُونه و علفِ کوهِستو دِرَو مُوشه،
‏26 اُو غَیت گوسپندو بَلدِه کالای تُو پاشُم مِیدیه،
و فروشِ ٹَکه ها، قِیمَتِ زمی خرِیدو ره بَلدِه تُو تَیار مُونه،
‏27 و شِیرِ بُزا بَلدِه خوراکِ خود تُو و خوراکِ خانَوار تُو
و ام بَلدِه پَروَرِشِ کنِیزای تُو بَس مُونه.