فصلِ بِیست و هفتُم
1 دَ بارِه صَباحِ خُو پُف-و-پَٹاق نَکُو،
چراکه نَمِیدَنی صَباح چی واقِعه مُوشه.
2 بیل که نفرِ دِیگه از تُو تعرِیف کُنه، نَه که دانِ خود تُو،
و یَگو شخصِ دِیگه تُو ره خُوب بُگه، نَه که زِبونِ خود تُو.
3 سنگ گِرَنگ اَسته و ریگ وَزندار،
مگم تَحَمُلِ آدمِ جاهِل که دِیگرو ره تُش مُوکُنه از هر دُو کده سختتَره.
4 قار پُر از ظُلم اَسته و غَضَب مِثلِ سیل،
مگم کِی مِیتنه دَ برابرِ همچِشمی ایسته شُنه؟
5 سرزنِشِ علَنی
از مُحَبَتِ تاشَکی بِهتر اَسته.
6 زَخمای که از طرفِ دوست دَ وجُود مییه از وفاداری شی اَسته،
مگم ماخ های کَلونِ دُشمو، از دُشمَنی شی.
7 کَورِه سیر حتیٰ از عسَل ام بَد شی مییه،
مگم بَلدِه آدمِ گُشنه هر چِیزی تَلخ ام شِیرِینه.
8 آدمِ که از خانِه خُو دُور و سرگردو مُوشه،
رقمِ مُرغاک اَلّی اَسته که از وار خُو دُور شُده بَشه.
9 روغو و عَطر دِل ره خوش مُونه،
و مشوَرِه که از تَی دِلِ دوست بَشه، شِیرِینه.
10 دوستِ خود خُو ره و دوستِ آتِه خُو ره هیچ غَیت ایله نَکُو،
و دَ وختِ مُصِیبت دَ خانِه بِرار خُو نَرو.
همسایِه نزدِیک از بِرارِ دُور کده بِهتر اَسته.
11 باچِه مه، دانایی ره یاد بِگِیر و دِل مَره خوش کُو،
تا کسای که میخایه مَره ملامَت کُنه، جواب شی ره بِدیُم.
12 آدمِ هُوشیار بَلا ره مِینگره و خود ره تاشه مُونه،
مگم آدمِ نادو پیش موره و خود ره گِرِفتار مُونه.
13 کسی که ضامِنِ شخصِ بیگَنه شُده، کالای شی ره گِرَو بِگِیر
و امُو چِیز شی ره مِثلِ گِرَو نِگاه کُو، چراکه اُو ضامِنِ خاتُونِ بیگَنه شُده.
14 کسی که صَباحگاه باله شُده دَ دوست خُو دَ آوازِ بِلند دُعای خَیر مُونه،
دُعای شی بَلدِه خود شی نالَت حِساب مُوشه.
15 خاتُونِ جنجالی و چَقَکِ دَوام دار دَ روزِ بارِش،
هر دُوی شی یگ رقم اَسته.
16 کسی که میخایه ازُو جِلَوگِیری کُنه
رقمِ کسی اَسته که میخایه دَمِ باد ره بِگِیره،
یا اِی که روغو ره قد چنگلِ دِست خُو بِگِیره.
17 امُو رقم که آیین، آیین ره تیز مُونه،
یگ آدم ام مِیتنه عقل-و-هُوشِa دوست خُو ره تیز کُنه.
18 کسی که دِرختِ انجِیر ره پروَرِش مُونه از میوِه شی مُوخوره،
و کسی که اَرباب خُو ره خِدمت مُونه، اُو صاحِبِ آبرُو مُوشه.
19 رقمی که آو رُوی اِنسان ره نِشو مِیدیه،
امُو رقم دِلِ اِنسان ام اَصلیَت شی ره نِشو مِیدیه.
20 رقمی که عالمِ مُردا و دوزَخ هیچ وخت سیر نَمُوشه،
امُو رقم چِیمای اِنسان ام سیر نَمُوشه.
21 جامِ زَرگری بَلدِه نُقره آو کدو و دُکو بَلدِه آزمایشِ طِلّا یَه،
مگم اِنسان از دانِ صِفَتگَر خُو شِنَخته مُوشه.
22 آدمِ جاهِل ره حتیٰ اگه قد دانهباب قتی
دَ مَنِه اُوغُور اَندخته قد دِستِه شی بُکُوی،
باز ام جهالَت شی گُم نَمُوشه.
23 دَ حالِ رَمِه خُو خُوب هُوش خُو ره بِگِیر
و دَ بَلِه گَلِه خُو تَوَجُه کُو،
24 چراکه مال-و-دَولتِ دُنیا دایمی نِییه،
و تاج-و-تَختِ یگ پادشاه ام تا اَبَد بَلدِه نسل شی باقی نَمُومَنه.
25 وختِیکه علف تامو شُد،
حاصِلِ نَو سَوز مُونه و علفِ کوهِستو دِرَو مُوشه،
26 اُو غَیت گوسپندو بَلدِه کالای تُو پاشُم مِیدیه،
و فروشِ ٹَکه ها، قِیمَتِ زمی خرِیدو ره بَلدِه تُو تَیار مُونه،
27 و شِیرِ بُزا بَلدِه خوراکِ خود تُو و خوراکِ خانَوار تُو
و ام بَلدِه پَروَرِشِ کنِیزای تُو بَس مُونه.