فصلِ بِیست و یکُم
1 دِلِ پادشاه رقمِ آوِ جوی اَلّی دَ دِستِ خُداوند اَسته،
هر طرف که بِخایه، اُو ره هِدایَت مُونه.
2 تمام راه های اِنسان دَ نظرِ خود شی راست اَسته،
مگم خُداوند دِلِ اِنسانا ره آزمایش مُونه.
3 دَ نظرِ خُداوند کارای نیک و بااِنصاف
از قُربانی کده زیادتَر قابِلِ قبُول اَسته.
4 چِیمای مغرُور و دِلِ پُرکِبر
هر دُوی شی کِشتِ آدمای بَدکار اَسته و گُناه حِساب مُوشه.
5 نقشه های آدمِ تَلاشگَر دَزشی فایده مِیرسَنه،
مگم عجَله کدو باعِثِ غرِیبی اِنسان مُوشه.
6 مال-و-دَولتی که از دروغ گُفتو دَ دِست مییه،
رقمِ غُبار اَلّی اَسته که صاحِب خُو ره طرفِ دامِ مَرگ مِیکشَنه.
7 ظُلمِ آدمای بَدکار اُونا ره پای پاک تَباه مُونه،
چراکه اُونا اِنصاف کدو ره رَد مُونه.
8 راهِ آدمِ گُناهکار کَج اَسته،
مگم اعمالِ آدمِ پاک راست.
9 زِندگی کدو دَ یگ گوشِه بام بِهتر اَسته
از زِندگی کدو قد خاتُونِ جنجالی دَ یگ خانه.
10 جانِ آدمِ بَدکار بَدی ره دوست دَره
و اُو دَ همسایِه خُو رَحم نَمُونه.
11 از دِیدونِ جَزای آدمِ رِیشخَندگر آدمِ نادو حِکمت یاد مِیگِیره،
و آدمِ دانا از تَربیه گِرِفتو صاحِبِ معرِفَت مُوشه.
12 خُدا عادِل اَسته و اُو خانِه بَدکار ره مِینگره
و بَدکارا ره دَ بَلا گِرِفتار کده نابُود مُونه.
13 کسی که گوش خُو ره از داد-و-فریادِ غرِیبا بَند مُونه،
اُو ام یگ روز داد-و-فریاد مُونه، مگم کس گوش نَمِیگِیره.
14 سَوغاتِ تاشَکی آتِشِ قار ره تا مِیشَنّه
و رِشوَتِ مَخفی خَشمِ کَلو ره کم مُونه.
15 اِنصاف بَلدِه آدمای نیک خوشی مِیدیه،
مگم باعِثِ ترس-و-وَحشَتِ بَدکارا مُوشه.
16 کسی که از راهِ دانایی دُور موره،
اُو قد مُرده ها یگجای مُوشه.
17 آدمی که عَیش-و-نوش ره دوست دَره، غرِیب مُوشه،
و کسی که شراب و عَیاشی ره خوش دَره، دَولتمَند نَمُوشه.
18 بَدکار دَ عِوَضِ آدمِ نیک جَزا مِینگره
و آدمای فِریبکار دَ جای آدمای دُرُستکار.
19 زِندگی کدو دَ بیابو بِهتر اَسته،
نِسبَت دَ یگ جای شِشتو قد خاتُونِ جنگره و بَدخُوی.
20 خانِه آدمِ دانا پُر از نِعمتای خُوب و روغونِ زَیتُون اَسته،
مگم آدمِ بےعقل اُونا ره ضایع مُونه.
21 کسی که دَ پُشتِ صداقت و مِهربانی بِگرده،
اُو صاحِبِ زِندگی خوش، کامیابی و اِحترام مُوشه.
22 یگ آدمِ دانا مِیتنه شارِ آدمای زورتُو ره فَتَح کُنه
و قلعِه ره که اُونا دَزشی اِعتِماد دَره، چَپه کُنه.
23 کسی که دان و زِبون خُو ره نِگاه کُنه،
خود ره از سختی‌ها-و-مُشکِلات حِفظ مُوکُنه.
24 آدمی که کِبری و مغرُور بَشه، نام شی «رِیشخَندگر» مُومَنه؛
اُو دَ کِبر-و-غرُور عمل مُونه.
25 خاهِشاتِ آدمِ ٹمبل باعِثِ نابُودی شی مُوشه،
چراکه دِستای شی کار کدو ره رَد مُوکُنه.
26 اُو تمامِ روز دَ شَوق-و-خیالپَلَو غَرق اَسته،
دَ حالِیکه آدمِ نیک دَ سخاوَتمَندی مِیدیه و چِیزی ره از کس دِریغ نَمُونه.
27 خُداوند از قُربانی بَدکارا نفرَت دَره،
خصُوصاً اگه اُو قد نِیَتِ بَد تقدِیم شُده بَشه.
28 شاهِدِ دروغگوی نابُود مُوشه،
مگم آدمی که حقِیقت ره گوش مِیگِیره، شاهِدی شی پایَدار مُومَنه.
29 آدمِ بَدکار بےچِیم و پُر رُوی اَسته،
مگم آدمِ راستکار راهِ خُو ره خُوب مِیسَنجه.
30 هیچ حِکمت، هیچ دانایی و هیچ مشوَره نَمِیتنه
که دَ ضِدِ خُداوند عمل کُنه.
31 اَسپ بَلدِه روزِ جنگ تَیار-و-آماده شُده،
مگم پیروزی از طرفِ خُداوند اَسته.