فصلِ نوزدَهُم
1 بِهتر اَسته که یگ آدم غرِیب بَشه و دَ صداقت زِندگی کُنه
نِسبَت دَزی که بےعقل بَشه و تورای زِشت بُگه.
2 غَیرَت بِدُونِ عِلم، خُوب نِییه
و کسی که عجَله کُنه دَ خطا گِرِفتار مُوشه.
3 جهالتِ اِنسان، اُو ره گُمراه مُوکُنه،
ولے بعد ازُو اِنسان قار کده خُداوند ره ملامَت مُونه.
4 مال-و دَولت دَ اِنسان دوستای کَلو پَیدا مُونه،
مگم غرِیبی حتیٰ رفِیقِ نزدِیک ره از آدم جدا مُونه.
5 شاهِدِ دروغگوی بےجَزا نَمُومَنه
و کسی که دروغ تِیت کُنه دُوتا نَمِیتنه.
6 غَدر کسا کوشِش مُونه دَ پیش آدمِ کلان رُوی کُنه،
و هر کس خوش دَره که دوستِ آدمِ سَخی بَشه.
7 تمامِ بِرارای آدمِ مُحتاج ازُو نفرَت دَره
و دوستای شی ام ازُو دُوری مُونه.
و هر چند که آدمِ مُحتاج دَ عُذر-و-زاری از پُشتِ ازوا موره، اُونا اُو ره قبُول نَمُونه.
8 کسی که دانایی ره حاصِل مُونه جان خُو ره دوست دَره
و کسی که قدرِ حِکمت ره مِیدَنه، اُو خوش بَخت مُوشه.
9 شاهِدِ دروغگوی بےجَزا نَمُومَنه
و کسی که تورِه دروغ ره تِیت مُونه تَباه مُوشه.
10 خُوب نِییه که آدمِ بےعقل دَ عَیش-و-نوش زِندگی کُنه،
یا اِی که یگ غُلام دَ سرِ بادارا حُکمرانی کُنه.
11 عقلِ یگ آدم جِلَوِ قار شی ره مِیگِیره
و کسی که خطا های دِیگرو ره نادِیده مِیگِیره، بُزُرگی خُو ره نِشو مِیدیه.
12 قارِ پادشاه رقمِ غُرِشِ شیر اَلّی اَسته،
مگم لُطف-و-مِهربانی شی مِثلِ شبنم دَ بَلِه علف.
13 باچِه بےعقل بَلای جانِ آتِه خُو اَسته
و نِق نِقِ خاتُونِ بانه‌طلب رقمِ چَقَکِ دایمی وَری.
14 خانه و دارایی از بابه کَلونا دَ میراث مُومَنه،
مگم خاتُونِ دانا نِعمتِ خُداوند اَسته.
15 ٹمبلی خاوِ غَوُوج ره دَ وجُود میره،
و آدمِ جُوربَغَل گُشنه مُومَنه.
16 کسی که حُکمِ خُداوند ره نِگاه کُنه، دَ حقِیقت اُو زِندگی خُو ره نِگاه مُونه
و کسی که اُو ره خار حِساب کُنه، مُومُره.
17 رَحم کدو دَ یگ آدمِ غرِیب مِثلِ ازی اَسته که یگ آدم دَ خُداوند قرض بِدیه
و خُداوند اِحسان شی ره پس مِیدیه.
18 بچکِیچای خُو ره تَربیه کُو، چراکه اُمِیدِ اِصلاح شُدونِ ازوا اَسته،
مگم هُوش خُو ره بِگِیر که اُونا ره تَباه نَکُنی.
19 آدمی که تُندخُویی مُونه بیل که عاقُبَت خُو ره بِنگره؛
اگه اُو ره خلاص کُنی اُو امی کار خُو ره تِکرار کده موره.
20 دَ پَند-و-نصِیحَت گوش بِدی و از اِصلاح شُدو بَد نَبر
تاکه بَلدِه آینده دانا شُنی.
21 اِنسان نقشه های کَلو دَ دِل خُو دَره،
مگم تنها مقصدِ خُداوند عملی مُوشه.
22 زِینَتِ اِنسان لُطف-و-مُحَبَت شی یَه،
و آدمِ غرِیب از آدمِ دروغگوی کده بِهتر اَسته.
23 ترسِ خُداوند دَ اِنسان زِندگی مِیدیه؛
کسی که از خُداوند مِیتَرسه، سیر مُوشه و دَ هیچ بَلا گِرِفتار نَمُوشه.
24 آدمِ ٹمبل دِست خُو ره سُونِ کاسه دِراز مُونه،
ولے حتیٰ لُغمه ره سُونِ دان خُو اَوُرده نَمِیتنه.
25 آدمِ لَوڈه ره قَمچی‌کوی کُو تاکه آدمِ نادو عِبرَت بِگِیره،
شخصِ فامِیده ره سرزنِش کُو که اُو فامِیدهتَر شُنه.
26 یگ باچه که قد آتِه خُو بدرفتاری کُنه و آبِه خُو ره از خانه بُر کُنه،
اُو شَرم و رَسوایی ره دَ بار میره.
27 باچِه مه، اگه از گوش کدونِ نصِیحَت دُوری کُنی،
باخبر بَش که از کلِمِه عِلم-و-دانِش دُور شُده گُمراه مُوشی!
28 شاهِدِ فاسِد-و-خراب دَ سرِ عدالت رِیشخَندی مُونه
و آدمای بَدکار از گُناه لِذَت مُوبَره، رقمی که یگ لُغمِه نان ره قُورت کُنه.
29 قضاوَت-و-جَزا بَلدِه رِیشخَندگرا تَیار-و-آماده یَه
و قَمچی بَلدِه پُشتِ آدمای اَحمَق-و-بےعقل.