فصلِ هژدَهُم
1 آدمِ خودخاه خود ره از دِیگرو جدا مُونه
و دَ ضِدِ حِکمت-و-دانایی دِیگرو اَسته.
2 آدمِ بےعقل از دانایی خوش شی نَمییه
و فقط دوست دَره نظرِیه دِلِ خود خُو ره نِشو بِدیه.
3 نتِیجِه کارِ بَد بےآبرُویی اَسته
و نتِیجِه کارِ شرم‌آوَر رَسوایی.
4 تورای اِنسان رقمِ آوِ چُقُور اَلّی اَسته
و چشمِه حِکمت رقمِ آوِ جوی وَری جاری.
5 رُوی دَدو دَ آدمِ بَدکار خُوب نِییه
و نَه ام پایمال کدونِ حقِ آدمِ بےگُناه.
6 تورای آدمِ بےعقل بَلدِه شی جنجال پَیدا مُونه
و دان شی لَت خوردو ره کُوی مُونه.
7 تورای آدمِ بےعقل باعِثِ تباهی شی مُوشه
و لب های ازُو بَلدِه جان شی رقمِ دام وَری اَسته.
8 تورای آدمِ چُغُل رقمِ لُغمه های نانِ مَزهدار اَسته
که دَ شَوقِ کَلو قُورت مُوشه و دَ وجُودِ اِنسان مُومَنه.
9 کسی که دَ کار سُستی-و-ٹمبلی مُونه
بِرارِ آدمِ بیروکار حِساب مُوشه.
10 نامِ خُداوند یگ بُرجِ محکم اَسته؛
که آدمِ صادِق دَیده کده دَ مَنِه ازُو پناه مُوبَره.
11 پَناهگاهِ دَولَتمَندا، مال-و-دَولَتِ ازوا اَسته؛
اُونا گُمان مُونه که مال-و-دَولَت مِثلِ دیوالِ بِلند، ازوا نِگاهبانی مُونه.
12 پیش ازی که اِنسان سُقُوط کُنه، کِبر دَ دِلِ شی پَیدا مُوشه،
ولے فروتنی باعِثِ سربِلندی-و-عِزَت مُوشه.
13 کسی که پیش از شِنِیدونِ یگ توره جواب مِیدیه
اِی بےعقلی و بےاَدَبی شی ره نِشو مِیدیه.
14 روحِ اِنسان مِیتنه که اُو ره دَ وختِ ناجوری قُوَت بُبَخشه،
مگم روحِ نااُمِید شُده ره کِی تَحَمُل مِیتنه؟
15 دِلِ آدمِ دانا معرِفَت ره حاصِل مُونه،
و گوشِ آدمای هُوشیار عِلم ره جُستُجو مُونه.
16 تُحفه-و-بَخشِش بَلدِه اِنسان یگ راه ره واز مُونه
و اُو ره دَ پیشِ آدمای مُهِم مِیرسَنه.
17 دَ یگ محکمه کسی که اوّل توره مُوگیه، تورِه شی دُرُست معلُوم مُوشه،
لیکِن اِی تا زمانی اَسته که جانِبِ مُقابِل شی دلِیل های خُو ره نَگُیه.
18 پِشک جنجال ره خاو مِیدیه
و نِزاع ره از بَینِ آدمای زورتُو گُم مُونه.
19 رام کدونِ دِلِ بِرارِ رَنجِیده، سختتَر از گِرِفتونِ یگ شار قَوی اَسته؛
جنجال رقمِ دیوالِ پَخسه‌ای یگ قلعه وَری دَ بَینِ دُو نفر جدایی دَ وجُود میره.
20 دِلِ اِنسان از ثَمرِ دان شی سیر مُوشه
و از حاصِلِ لب های شی راضی.
21 زِندگی و مرگِ اِنسان دَ اِختیارِ زِبون شی اَسته:
هر ثَمرِ که از زِبون شی دَ وجُود مییه، نتِیجِه گُفتار شی اَسته.
22 کسی که خاتُو کُنه، نِعمت پَیدا مُونه،
دَ حقِیقت اُو رضای خُداوند ره حاصِل مُونه.
23 آدمِ غرِیب دَ عُذر-و-زاری توره مُوگه،
لیکِن آدمِ پُولدار زورگویی مُونه.
24 کسی که دوستای کَلو دَره، یَگونِ ازوا شاید باعِثِ تباهی شی شُنه،
مگم اُوطور دوست ام اَسته که از بِرار کده نزدِیکتَره.