فصلِ سیزدَهُم
1 باچِه هُوشیار نصِیحَتِ آتِه خُو ره مِیشنَوه،
مگم آدمِ لَوڈه سرزنِش ره قبُول نَمُونه.
2 از ثَمرِ دان خُو اِنسان فایده مِیگِیره،
مگم آرزوی خیانَتکارا ظُلم کدو اَسته.
3 شخصی که زِبون خُو ره نِگاه کُنه جان خُو ره حِفظ مُونه،
مگم کسی که لب های خُو ره ناسَنجِیده واز کُنه تَباه مُوشه.
4 آدمِ خاوشِله آرزو مُونه، ولے چِیزی حاصِل نَمُونه،
مگم آدمِ زَحمتکَش خُوب سیر مُوشه.
5 شخصِ نیک از دروغ گُفتو بَد مُوبره،
مگم آدمِ بَدکار شرمِنده و رَسوا مُوشه.
6 صداقت، کسای ره که دَ راهِ راست سَم اَسته، حِفاظَت مُونه،
مگم گُناه، آدمِ گُناه کار ره از بَین مُوبَره.
7 یَگو کس خود ره دَولَتمَند نِشو مِیدیه، مگم دَ حقِیقت هیچ چِیز نَدره،
ولے یَگو کسِ دِیگه خود ره غرِیب نِشو مِیدیه، مگم مال-و-دَولتِ کَلو دَره.
8 ثُروَتِ اِنسان مِیتنه جان شی ره از خطر نِجات بِدیه،
مگم آدمِ غرِیب از کس اَخطار-و-تهدِید نَمِیشنَوه.
9 چِراغِ آدمای نیک روشو یَه،
مگم چِراغِ بَدکارا گُل مُوشه.
10 مغرُوری فقط نِزاع-و-جنجال ره پَیدا مُونه،
لیکِن شخصی که نصِیحَت ره قبُول مُونه دانا یَه.
11 مال-و-دَولتی که از راهِ غَلَط پَیدا شُنه زُود از دِست موره،
مگم نفری که دَ زَحمت-و-کوشِش جَم کُنه، دارایی شی کَلو شُده موره.
12 اُمِیدِ دیر رَس دِلِ اِنسان ره مَیده مُونه،
مگم پُوره شُدونِ یگ آرزو، بَلدِه اِنسان مِثلِ دِرختِ حَیات تازَگی مُوبَخشه.
13 کسی که پَند-و-نصِیحَت ره حقِیر حِساب مُونه، خود ره دَ مُشکِلات مِیندَزه،
مگم کسی که دَ حُکمِ خُدا اِحترام دَره، اَجر خُو ره مِیگِیره.
14 تعلِیمِ آدمِ دانا چشمِه حَیات اَسته
و اِنسان ره از دام های مَرگ نِجات مِیدیه.
15 عقل-و-هُوشِ خُوب بَلدِه اِنسان اِحترام دَ وجُود میره
مگم راهِ خیانَت کارا باعِثِ تباهی خودون شی مُوشه.
16 آدمِ هُوشیار دَ هر کار سَنجِش کده عمل مُونه،
لیکِن آدمِ بےعقل جهالَت خُو ره ظاهِر مُونه.
17 قاصِدِ بَد دَ بَلا گِرِفتار مُوشه،
مگم قاصِدِ خُوب باعِثِ شفا مُوشه.
18 فَقر و شرمِندَگی دَ بَلِه کسی مییه که نصِیحَت ره رَد مُونه،
مگم کسی که سرزنِش ره قبُول مُونه قابِلِ اِحترام اَسته.
19 آرزوی پُوره شُده دَ جانِ اِنسان شِیرِینی مِیدیه،
لیکِن دِست کشِیدو از کارِ بَد دَ نظرِ شخصِ اَبله زِشت معلُوم مُوشه.
20 کسی که قد مردُمای دانا بِشِینه دانا مُوشه،
مگم اَنڈِیوالی قد آدمای بےعقل ضرَر دَره.
21 بَلا دامونگِیرِ گُناهکارا مُوشه،
مگم کامیابی نصِیبِ آدمای نیک-و-صادِق.
22 آدم صالِح حتیٰ دَ نوسه های خُو میراث میله،
مگم مال-و-دَولَتِ گُناهکارا بَلدِه آدمای نیک ذخِیره مُوشه.
23 زمِینِ آدمِ فقِیر کَلو حاصِل مِیدیه،
مگم از بےاِنصافی حاصِلِ ازُو چُور مُوشه.
24 کسی که چوبِ اِصلاح ره از باچِه خُو دِریغ مُونه
اُو از باچِه خُو نفرَت دَره،
مگم کسی که اَولاد خُو ره دوست دَره،
اُو دَ فِکرِ اِصلاح کدون شی اَسته.
25 آدم نیک از خوراکی که دَره مُوخوره و سیر مُوشه،
لیکِن کَورِه آدمِ بَدکار گُشنه مُومَنه.