فصلِ یازدَهُم
1 از تَرازُوی غَلَط، خُداوند بَد مُوبَره،
مگم اُو وَزنِ برابر ره دوست دَره.
2 دَ جای که کِبر وجُود دَره شرمِندَگی ام اَسته،
لیکِن حِکمت-و-دانایی نصِیبِ آدمِ خاکسار مُوشه.
3 صداقتِ آدمای نیک اُونا ره رهنُمایی مُونه،
مگم فِریبِ بَدکارا اُونا ره تَباه مُونه.
4 مال-و-دَولت دَ روزِ قیامت بَلدِه اِنسان فایده نَدره،
مگم صداقت-و-عدالت اُو ره از مَرگ نِجات مِیدیه.
5 صداقتِ آدمِ نیک-و-بےعَیب، راهِ شی ره سِیده مُونه،
مگم آدمِ بَدکار از خاطرِ بَدکاری خُو چَپه مُوشه.
6 صداقتِ آدمای نیک اُونا ره نِجات مِیدیه،
لیکِن آدمای فِریبکار دَ دامِ هَوَس های خُو گِرِفتار مُوشه.
7 آدمِ بَدکار وختِیکه مُومُره، اُمِید شی از بَین موره،
و تَوَقُعِ قُدرتمَندا باطِل مُوشه.
8 آدم نیک از سختی-و-مُشکِلات خلاص مُوشه،
مگم آدمِ بَدکار گِرِفتارِ ازوا مُوشه.
9 آدمِ خُدا ناشِناس قد تورِه بَد خُو همسایِه خُو ره تَباه مُونه،
مگم آدمای صادِق از دانایی خُو نِجات پَیدا مُونه.
10 از کامیابی آدمای عادِل، تمامِ شار خوشی مُونه،
و از مُردونِ آدمای شرِیر، مردُم از خوشحالی چِیغ مِیزَنه.
11 از بَرکتِ مردُمِ راستکار، شار تَرَقی کده باله موره،
مگم از تورِه بَدکارا شار بیرو مُوشه.
12 آدمِ بےعقل همسایِه خُو ره حَقِیر حِساب مُونه،
مگم آدمِ دانا زِبون خُو ره مِیگِیره.
13 آدمِ چُغُل رازِ دِیگرو ره اِفشا کده موره،
مگم آدمِ بااِعتبار راز ره دَ دِل خُو نِگاه مُونه.
14 دَ جای که رهبری-و-مشوَره مَوجُود نَبَشه، مردُم سُقُوط مُونه،
مگم مشوَره دِهِندا که کَلو بَشه، پیروزی-و-سلامَتی پَیدا مُوشه.
15 کسی که بَلدِه آدمِ ناشِناس ضامِن شُنه، حتماً نُقصان مِینگره
و کسی که ضمانَتِ کسی ره نَکُنه، اُو محفُوظ مُومَنه.
16 خاتُونِ مِهربو صاحِبِ عِزَت-و-اِحترام مُوشه،
مگم آدمای زورتُو دارایی ره حاصِل مُونه.
17 آدمِ مِهربو دَ خود خُو فایده مِیرسَنه،
مگم آدمِ ظالِم دَ جان خُو ضرَر.
18 آدمِ شرِیر مُزدِ فِریبِنده-و-باطِل ره حاصِل مُونه،
لیکِن آدمی که نیکی ره تِیت مُونه، اُو اَجرِ خُوبی خُو ره مِینگره.
19 رقمی که نیکی-و-صداقت اِنسان ره طرفِ زِندگی مُوبَره،
امُو رقم هر کسی که از بَدی پَیرَوی کُنه اُو سُون طرفِ مَرگ رَیی اَسته.
20 خُداوند از آدمای کَجرَو-و-بَدنِیَت نفرَت دَره،
مگم از آدمای نیکُوکار خوش-و-راضی اَسته.
21 باوَر کُو که آدمِ بَدکار جَزا مِینگره،
لیکِن اَولادِه آدمای راستکار از جَزا نِجات پَیدا مُونه.
22 حَلقِه طِلّایی دَ بِینی خُوک
و نُوربَندی دَ خاتُونِ بےسَلِیقه، بےمعنیٰ یَه.
23 آرزوی آدمای نیک اُونا ره دَ خوشبَختی مِیرسَنه،
مگم غَضَبِ خُدا اُمِیدِ بَدکارا ره نابُود مُونه.
24 کسی اَسته که سَخاوَتمَندانه مِیدیه و اُو کَلوتر حاصِل مُوکُنه،
و کسِ دِیگه اَسته که پگ شی ره بَلدِه خود خُو نِگاه مُونه، ولے باز ام مُحتاج مُوشه.
25 آدمِ سَخی دَولَتمَند مُوشه،
و کسی که دِیگرو ره سیر آو کُنه، خود شی ام سیر آو مُوشه.
26 کسی که غَلّه ره بَلدِه سُود نِگاه مُونه، مردُم اُو ره نالَت مُونه،
مگم بَرکت دَ بَلِه کسی اَسته که غَلّه ره سَودا مُونه.
27 کسی که دَ جُستُجوی نیکی بَشه، اُو رِضایَتِ خُدا و بَنده ره حاصِل مُونه،
لیکِن آدمی که دَ پُشتِ بَلا مِیگرده، بَلا دَ سر شی مییه.
28 کسی که دَ دارایی خُو تکیه مُونه، اُو ناکام مُوشه،
مگم مردُمِ راستکار مِثلِ بَلگِ دِرخت اَلّی سَوز مُونه.
29 آدمی که خانَوادِه خُو ره دَ رَنج-و-زَحمت مِیندَزه، حاصِلِ از اُو شخص باد اَسته،
و آدمِ جاهِل نوکرِ آدمِ دانا مُوشه.
30 ثَمر آدمِ نیک مِثلِ دِرخت حَیات اَسته،
و کسی که جانِ دِیگرو ره دَ راهِ راست کش مُونه، اُو دانا یَه.
31 اگه آدمِ صادِق اَجر خُو ره دَ اِی دُنیا مِینگره،
پس آدمِ بَدکار و گُناهکار چِیقس کَلوتر جَزا مِینگره!