فصلِ دَهُم
1 مَثَل های سُلَیمان.
باچِه حکِیم-و-دانا آتِه خُو ره خوش مُونه،
مگم باچِه اَبله-و-بےعقل باعِثِ غَم-و-غُصِّه آبِه خُو مُوشه.
2 مال-و-دَولَتی که از راهِ خراب دَ دِست اَمَده بَشه فایده نَدره،
مگم نیکی-و-صداقت مِیتنه که آدم ره از دَمِ مَرگ نِجات بِدیه.
3 خُداوند آدمِ نیک-و-صادِق ره گُشنه نَمیله،
لیکِن خاهِشِ نَفسِ بَدکارا ره باطِل مُونه.
4 دِستای آدمِ ٹمبل باعِثِ غرِیبی ازُو مُوشه،
لیکِن دِستای آدمِ زَحمتکش اُو ره دَولَتمَند مُونه.
5 کسی که دَ تایستو حاصِلات خُو ره جَم مُونه باچِه هُوشیار اَسته،
مگم کسی که دَ فصلِ دِرَو خاو مُونه آدمِ بےنَنگ اَسته.
6 دَ سرِ آدمِ صادِق بَرکت اَسته،
مگم دانِ بَدکارا سِتَم ره پُوٹ مُونه.
7 یاد کدونِ آدمِ نیکُوکار بَلدِه دِیگرو یگ بَرکت اَسته
مگم نامِ بَدکارا مِثلِ یگ چِیزی گنڈه شُده از بَین موره.
8 آدمِ دانِسته احکام ره قبُول مُونه
مگم جاهِلِ کَلوگوی تَباه مُوشه.
9 اُو کسی که دَ راستی پای میله، دَ اَمن-و-سُکُون زِندگی مُونه،
مگم آدمی که دَ راهِ کَج موره دَ آخِر بَرمَلا مُوشه.
10 کسی که چِشمَک مِیزَنه سَبَبِ غَم اَسته،
مگم جاهِلِ کَلوگوی تَباه مُوشه.
11 دانِ نفرِ نیک مِثلِ چشمِه حَیات اَسته،
مگم دانِ بَدکارا سِتَم ره پُوٹ مُونه.
12 کِینه-و-نفرَت باعِثِ جنگ-و-جنجال مُوشه،
مگم مُحَبَت هر قِسم خطا ره پوش مُونه.
13 از لبِ آدمِ دانا حِکمت پَیدا مُوشه،
لیکِن شخصِ بےعقل چیوِ بےعقلی خُو ره دَ پُشت خُو مُوخوره.
14 آدمای دانا، عِلم ره ذخِیره مُونه،
مگم دانِ آدمِ جاهِل فَوراً تباهی میره.
15 دارایی دَولَتمَندا بَلدِه شی یگ قلعِه محکم اَسته،
مگم ناداری بَلدِه فقِیرا باعِثِ تباهی مُوشه.
16 مُزدِ آدمِ نیک-و-صادِق باعِثِ زِندگی شی مُوشه،
مگم عایدِ آدمِ بَدکار باعِث مُوشه که اُو گُناه کُنه.
17 کسی که نصِیحَت ره قبُول مُونه اُو دَ راهِ حَیات قَدَم میله،
مگم کسی که سرزنِش ره رَد مُوکُنه، اُو گُمراه مُوشه.
18 کسی که کِینه-و-نفرَت ره تاشه مُونه، دروغگوی اَسته
و کسی که تُهمَتِ ناحق ره تِیت مُونه اَبله یَه.
19 کَلوگویی خالی از گُناه نِییه،
لیکِن هُوشیار اُو کسی اَسته که دان خُو ره مِیگِیره.
20 زِبونِ آدمِ صادِق نُقره اَلّی خالِص اَسته،
مگم دِلِ آدمِ بَد، کم اَرزِشَه.
21 تورِه دانِ آدمِ صادِق بَلدِه غَدر مردُم فایده مِیرسَنه،
مگم آدمای جاهِل از کمعقلی خُو مُومُره.
22 بَرکتِ خُداوند اِنسان ره دَولَتمَند مُونه،
و رَنج-و-زَحمت دَزشی نَمِیرَسَنه.
23 آدمِ اَبله از عملِ بَد لِذَت مُوبَره،
مگم آدمِ دانا از حِکمت-و-دانایی لِذَت مُوبَره.
24 آدمای بَدکار دُچارِ بَلای مُوشه که از شی مِیتَرسه،
مگم آدمای نیک-و-صادِق دَ آرزوی خُو مِیرَسه.
25 وختِیکه طوفان مییه، آدمِ بَدکار سرپَلُوکa موره،
لیکِن بُنیادِ آدمِ نیک تا اَبَد باقی مُومَنه.
26 رقمی که تُرشی دَ سرِ دَندونا و دُود دَ سرِ چِیما تاثِیرِ بَد دَره،
امُو رقم آدمِ ٹمبل ام، دَ سرِ کسای که اُو ره رَیی کده، تاثِیرِ بَد دَره.
27 ترس از خُداوند عُمرِ اِنسان ره دِراز مُونه،
مگم عُمرِ بَدکارا کوتاه مُوشه.
28 اُمِیدِ آدمای نیک بَلدِه ازوا خوشی میره،
مگم اِنتِظارِ بَدکارا هیچ مُوشه.
29 راهِ خُداوند بَلدِه آدمِ پاک-و-بےعَیب مِثلِ یگ قلعِه محکم اَسته،
مگم اُو بَدکارا ره نابُود مُونه.
30 آدمِ نیک-و-صادِق هرگِز از جای خُو بےجای نَمُوشه،
لیکِن بَدکارا دَ زمی جای-دَ-جای نَمُومَنه.
31 از دانِ آدمِ نیک حِکمت-و-دانایی بُر مُوشه،
مگم زِبونِ زِشت از بیخ خُو کَنده مُوشه.
32 لب های آدمِ نیک مِیدَنه که کُدَم چِیز خُوب اَسته،
مگم دانِ بَدکارا دَ گبای زِشت عادت دَره.