فصلِ پنجُم
1 باچِه مه، دَ حِکمت مه تَوَجُه کُو
و دَ تورای پُر از دانایی-و-بِینایی مه گوش بِدی،
2 تا بِتَنی دُوراَندیشی ره حِفظ کنی
و لبای تُو دانایی ره ایله نَدیه.
3 چُون از لب های خاتُونِ فاحِشه عسَل مِیچَقه
و تورای شی از روغو کده چربتَر اَسته.
4 لیکِن دَ آخِر اُو رقمِ چوبِ زِرگ اَلّی تَلخ
و مِثلِ شمشیرِ دُو دَمه وَری تیز اَسته.
5 پای های خاتُونِ بَدکار اُو ره طرفِ مَرگ مُوبَره
و قَدَمای شی سُون عالمِ مُرده ها رَیی اَسته.
6 تاکه اُو دَ بارِه راه زِندگی فِکر نَکُنه، دَ راه های کَج سرگردو یَه،
و هیچ نَمُوفامه.
7 پس او بچکِیچای مه، دَز مه گوش بِدِید
و از تورای مه دُور نَشُنِید.
8 خود ره ازُو رقم خاتُو دُور کُو
و حتیٰ دَ درگِه خانِه شی ام نزدِیک نَشُو.
9 نَشُنه که زور جوانی خُو ره دَ یَگو کسِ دِیگه مَصرَف کنی
و باقی عُمر تُو دَ زیرِ دِستِ یگ نفرِ ظالِم تیر شُنه.
10 نَشُنه که دِیگه نفرا از مال تُو سیر شُنه
و فایدِه زَحمت کشی تُو دَ خانِه بیگَنه بوره،
11 و عاقُبَت دَ حال خُو وای وای کُنی
و دَ غَیتِیکه طاقتِ جِسم و اَندام تُو از بَین رفته بَشه،
12 دَ اُو وخت بُگی: ”چرا نصِیحَت ره قبُول نَکدُم!
کشکِه دَ دِل خُو سرزنِش ره پوزخَند نَمِیزَدُم!
13 ما از اَیدِ معلِمای خُو نَشُدُم
و دَ تورای ازوا گوش نَدَدُم.
14 نزدِیک اَسته که پیشِ تمامِ قَوم و مردُم
رَسوا و ملامَت شُنُم.“
15 پس، آو ره از آوخانِه خود خُو وُچی کُو،
چُون آوِ تازه دَ چاهِ خود تُو پَیدا مُوشه.
16 نَه ایل که آوِ چِشمه های تُو دَ بورُو سرریزه کنه
و آو های تُو دَ منطقه جوی بِکشه.
17 بیل که اُونا فقط بَلدِه خود تُو بَشه
و مَردای بیگَنه دَزی ثَمر قد تُو شرِیگ نَشُنه.
18 چِشمِه تُو پُر بَرکت بَشه
و از خاتُون خُو که دَ دَورونِ جوانی قد شی توی کدے، لِذَت بُبَر.
19 اُو رقمِ یگ آهُوی نُوربَند اَلّی اَسته؛
بیل که سِینه های شی هر وخت تُو ره خوش نِگاه کُنه
و همیشه غَرق دَ ناز-و-نِزاکت و عِشقِ ازُو بَشی.
20 اَی باچِه مه، پس چرا میخاهی دَ خاتُونِ بیگَنه دِل بسته کُنی
و سِینِه خاتُونِ غَیر ره دَ بَغَل خُو بِگِیری؟
21 چُون راه های اِنسان دَ زیرِ نظرِ خُداوند اَسته
و اُو هر کار-و-قَدمِ اِنسان ره سَنجِش مُوکُنه.
22 کارای بَدِ آدمِ گُناه کار، اُو ره دَ دام مِیندَزه،
و ریسپونِ گُناهِ شی اُو ره محکم بسته مُونه.
23 از وجُود نَدَشتونِ نصِیحَت-و-هِدایَت، آدمِ گُناهکار مُومُره
و نادانی-و-جهالتِ غَدر شی اُو ره گُمراه مُونه.