فصلِ چارُم
1 او بچکِیچای مه، دَ نصِیحَتِ آتِه خُو گوش بِدِید
و فِکر خُو ره بِگِیرِید تاکه دانا شُنِید،
2 چراکه پَندِ خُوب دَز شُمو مِیدُم.
پس تورای مَره پُرمُشت نَکُنِید.
3 وختِیکه باچِه آتِه خُو بُودُم
و باچِه عزِیز و یگدانِه آبِه خُو،
4 آتِه مه دَز مه پَند دَده مُوگُفت:
”تورای مَره دَ تَی دِل خُو نِگاه کُو؛
از اَمرهای مه اِطاعَت کُو تا زِنده بُمَنی.
5 حِکمت ره حاصِل کُو و عقل-و-دانایی پَیدا کُو،
تورای مَره پُرمُشت نَکُو و ازوا دُور نَشُو.
6 حِکمت ره ایله نَکُو و اُو تُو ره مُحافِظَت مُونه.
اُو ره دوست دَشته بَش و اُو از تُو نِگاهداری مُونه.
7 شُروعِ حِکمت اینی اَسته:
حِکمت ره حاصِل کُو و دَ پالُوی هر چِیزی که یاد گِرِفتے،
عقل-و-دانایی ره ام دَ دِست بَیرُو.
8 دَ حِکمت اَرزِش قایل شُو و اُو تُو ره سربِلند مُونه.
اگه اُو ره دَ بَغَل خُو بِگِیری، اُو دَز تُو عِزَت مِیدیه.
9 اُو لُنگی فَیض-و-اِفتخار ره دَ سر تُو پیچ مُونه
و تاجِ شان-و-شَوکت ره دَز تُو مِیدیه.“
10 باچِه مه، گب ره گوش کُو: تورای مَره قبُول کُو،
تاکه عُمر تُو دِراز شُنه.
11 ما طرِیقِه حِکمت ره دَز تُو یاد دَدُم
و تُو ره سُون راه های راستی هِدایَت کدُم.
12 وختِیکه راه بوری قَدَمای تُو پس نَمُومَنه
و اگه خیز کنی پای تُو نَمیلَخشه.
13 نصِیحَت-و-اَدَب ره محکم بِگِیر و اُونا ره از دِست نَدی.
اُونا ره حِفظ کُو، چراکه اُونا زِندگی تُو اَسته.
14 دَ راهِ بَدکارا داخِل نَشُو،
و دَ مَسِیرِ گُناهکارا پای خُو ره نَه ایل.
15 از راهِ ازوا دُوری کُو و سُون ازوا نَرو.
خود خُو ره یگ طرفه کُو و راهِ خُو ره از وا جدا کُو.
16 چُون اُونا تا بَدی نَکُنه، خاو نَموره
و تا یَگو کس ره پای پیچَلَک دَده پورته نَکُنه، خاو دَ چِیمای ازوا نَمییه.
17 اُونا نانِ پُرگُناه ره مُوخوره
و شرابِ ظُلم ره وُچی مُونه.
18 مگم راهِ آدمای صادِق مِثلِ بُر شُدونِ آفتَو اَلّی اَسته
که رفته رفته روشوتَر مُوشه تا غَیتِیکه تَکمِیل شُنه.
19 لیکِن راهِ بَدکارا مِثلِ ترِیکی شاو اَلّی اَسته؛
اُونا چَپه مُوشه و نَمِیدَنه چِیزخیل باعِثِ چَپه شُدونِ ازوا شُده.
20 باچِه مه، دَ تورای مه فِکر خُو ره بِگِیر
و دَ گُفته های مه گوش بِدی:
21 اُونا ره از نظر خُو دُور نَکُو،
بَلکِه دَ دِل خُو نِگاه کُو.
22 چُون کسای که تورای مَره قبُول کُنه،
تورای مه بَلدِه شی یگ سرچشمِه زِندگی جور مُوشه
و بَلدِه تمامِ جان شی تَندُرُستی مِیدیه.
23 از پگ چِیزای دِیگه کده دِل خُو ره خُوبتَر حِفاظَت کُو،
چراکه اُو سربَندِ زِندگی اِنسان اَسته.
24 تورِه دروغ ره از دان خُو پورته کُو
و کَج گویی ره از لب های خُو دُور کُو.
25 بیل که چِیمای تُو رُست پیشِ رُوی تُو ره بِنگره
و دِید تُو سِیده سُون پیشِ پای تُو بَشه.
26 راه ره بَلدِه پای خُو اَوار کُو،
تاکه تمامِ مَسِیر های تُو اُستوار و سِیده بَشه.
27 از راهِ راست گُمراه نَشُو و اِیسُو-و-اُوسُو نَرو،
و پای خُو ره از بَدی دُور نِگاه کُو.