فصلِ دوّم
1 باچِه مه، اگه تورای مَره قبُول کُنی
و دستُورای مَره محکم بِگِیری،
2 اگه دَ حِکمت گوش بِدی
و دِل تُو سُون بِینایی بَشه،
3 اگه دانایی ره طلب کُنی
و آواز خُو ره بَلدِه بِینایی بِلند کُنی،
4 و اگه حِکمت ره مِثلِ نُقره ڈُنڈَلa کُنی
و مِثلِ یگ خزانِه تاشه شُده بِطَلبی،
5 اُو غَیت معنای «ترسِ خُداوند» ره مُوفامی،
و شِناختِ خُدا ره حاصِل مُوکُنی،
6 چراکه خُداوند حِکمت ره عطا مُونه،
و از دانِ ازُو عِلم و دانِش بُر مُوشه.
7 اُو پیروزی ره بَلدِه آدمای صادِق نِگاه مُونه
و بَلدِه کسای که دَ راهِ راست رَیی یَه، اُو یگ سِپر اَسته،
8 تاکه راهِ اِنصاف-و-عدالت نِگاه شُنه.
اُو از رَوِشِ مومنِین خُو حِمایت مُونه.
9 پس دَمزی رقم تُو مُوفامی که عدالت، اِنصاف و صداقت چی اَسته
و هر راهِ راست-و-خُوب ره دَرک کده مِیتنی.
10 چُون حِکمت دَ دِل تُو داخِل مُوشه
و دانِش جان تُو ره پُر از خوشی مُونه.
11 بِینایی از تُو مُحافِظَت مُونه
و دانایی تُو ره حِفظ کده
12 از راهِ بَد نِجات مِیدیه
و از آدمی که تورای خراب مُوگیه، تُو ره دُور نِگاه مُوکُنه،
13 یعنی ازُو آدمای که راهِ راست ره ایله کده
و دَ راه های ترِیکی گُناه رَیی اَسته.
14 اُو رقم آدما از کارای بَد لِذَت مُوبَره
و از تورای بَد خوش شی مییه.
15 راه های امزُو کسا کَج اَسته
و اُونا طرِیق های دُرُست ره ایله کده.
16 حِکمت تُو ره از خاتُونِ زِناکار
و از تورای نَرم-و-چرب خاتُونِ بیگَنه نِجات مِیدیه.
17 اِی رقم خاتُو شُوی خُو ره که دَ وختِ جوانی گِرِفتُد، ایله مُونه
و قَولِ پاک ره که دَ غَیتِ توی کدو دَ حُضُورِ خُدا دَدُد، پُرمُشت مُونه.
18 خانِه ازُو گِردآوِ مَرگ اَسته،
چُون راه های امزُو خاتُو سُون دُنیای مُرده ها موره.
19 کسای که پیشِ ازُو موره هیچ کُدَم شی پس نَمییه
و اُونا دَ راهِ حَیات نَمِیرَسه.
20 پس دَ راهِ آدمای نیک قَدَم بیل
و دَ راهِ آدمای دُرُستکار ثابِت بُمَن.
21 چُون آدمای راستکار پایِه شی دَ زمی محکم اَسته،
و مردُمِ پاک-و-بےعَیب دَ جای خُو باقی مُومَنه.
22 مگم بَدکارا از رُوی زمی نابُود مُوشه
و رِیشِه آدمای چالباز از زمی کَنده مُوشه.