فصلِ ھفدَهُم
پادشاهی هوشِعَ دَ اِسرائیل
1 دَ سالِ دوازدهُمِ حُکمرانی آحاز پادشاهِ یهُودا، هوشِعَ باچِه ایلا دَ سامِره پادشاهِ اِسرائیل شُد و نُه سال حُکمرانی کد. 2 اُو چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود انجام دَد، لیکِن نَه دَ اندازِه دِیگه پادشایونِ اِسرائیل که پیش ازُو بُود. 3 شَلمَناسِر پادشاهِ آشُور دَ خِلافِ هوشِعَ اَمَد و هوشِعَ تابِع ازُو شُد و هر سال دَزُو جَزیه مِیدَد. 4 لیکِن پادشاهِ آشُور پَی بُرد که هوشِعَ دَزُو خیانَت مُونه، چُون هوشِعَ قاصِدا ره پیشِ «سو» پادشاهِ مِصر رَیی کدُد و رقمِ هر سال دَ پادشاهِ آشُور جَزیه ام رَیی نَکدُد؛ امزی خاطر پادشاهِ آشُور اُو ره دِستگِیر کد و دَ بَندی خانه اَندخت.
5 اَرے، پادشاهِ آشُور دَ تمامِ سرزمِینِ اِسرائیل هُجُوم بُرده دَ بَلِه سامِره حَمله کد و اُو ره مُدَتِ سِه سال محاصِره کد. 6 دَ سالِ نُهمِ پادشاهی هوشِعَ، پادشاهِ آشُور سامِره ره گِرِفت و مردُمِ اِسرائیل ره اسِیر کده دَ آشُور بُرد و اُونا ره دَ حَلَح، دَ جوزان دَ پالُوی دریای خابور و دَ شارای مادها جای-دَ-جای کد.
7 اِی کار بخاطری شُد که بَنی اِسرائیل دَ ضِدِ خُداوند، خُدای خُو که اُونا ره از سرزمِینِ مِصر از تَی دِستِ فِرعَون پادشاهِ مِصر بُرو اَوُردُد، گُناه کد: اُونا خُدایونِ بیگَنه ره پرَستِش کد 8 و مُطابِقِ راه-و-رَسمِ مِلَّت های که خُداوند اُونا ره از پیشِ رُوی بَنی اِسرائیل هَی کدُد رفتار کد و از رسم-و-رَواجی که پادشایونِ اِسرائیل جور کدُد، پَیرَوی کد. 9 بَنی اِسرائیل تاشَکی دَ خِلافِ خُداوند، خُدای خُو کارای ره که دُرُست نَبُود انجام دَد و دَ تمامِ شارای خُو از بُرج‌های پَیره‌داری گِرِفته تا شارای دیوال‌دار بَلدِه خُو بُتخانه ها آباد کد. 10 اُونا ستُون های عِبادَتی و بُت‌های اَشیره ره دَ بَلِه هر تِپه و دَ تَی هر دِرختِ سَوُز بَلدِه خُو ایستَلجی کد 11 و رقمِ مِلَّت های که خُداوند از پیشِ رُوی ازوا هَی کدُد دَ پگِ امزُو بُتخانه ها بُخورِ خوشبُوی سوختَند و کارای زِشت ره انجام دَده قارِ خُداوند ره باله اَوُرد. 12 خُلاصه، اُونا بُت‌ها ره پرَستِش کد، دَ حالِیکه خُداوند دَزوا گُفتُد: ”اِی کار ره نَکُنِید.“ 13 پس خُداوند اِسرائیل و یهُودا ره دَ وسِیلِه پگِ اَنبیا و پگِ غَیبگویا اَخطار دَده گُفت: ”از راه های پُرشرارَت خُو پس تاو بُخورِید و احکام و دستُورای مَره دَ مُطابِقِ تمامِ شریعتی که دَ بابه‌کَلونای شُمو اَمر کدُم و دَ وسِیلِه خِدمتگارای خُو اَنبیا دَز شُمو رَیی کدُم، نِگاه کُنِید.“ 14 لیکِن اُونا از اَید نَشُد، بَلکِه کَله شَخی کد، رقمی که بابه‌کَلونای ازوا کَله شَخی کده دَ خُداوند، خُدای خُو ایمان نَوُرد. 15 اُونا دستُورای خُدا و عهد شی ره که قد بابه‌کَلونای ازوا بسته کدُد و اَخطار های ره که دَزوا دَدُد رَد کد. اُونا از بُت‌های بےاَرزِش پَیرَوی کد و بےاَرزِش شُد؛ اُونا از مِلَّت های که دَ گِرد-و-بَرِ ازوا بُود پَیرَوی کد، دَ حالِیکه خُداوند دَزوا اَمر کده گُفتُد که رقمِ ازوا رفتار نَکُنه. 16 اُونا تمامِ احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره ایله کد و بُت‌های ریختَنده شُده دَ شکلِ دُو گوسَله بَلدِه خُو جور کد. علاوه ازی، اُونا بُتِ اَشیره بَلدِه خُو جور کد و تمامِ لشکرِ آسموa ره سَجده کد و بَعل ره پرَستِش کد. 17 اُونا باچه ها و دُخترون خُو ره دَ عِنوانِ قُربانی دَ آتِش تقدِیم کد و پال‌بِینی و جادُوگری کده خود ره گِرَوِ شرارَت کد تا چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود انجام بِدیه و قارِ خُداوند ره باله بیره. 18 پس قارِ خُداوند دَ بَلِه اِسرائیل غَدر باله اَمَد و خُداوند اُونا ره از حُضُور خُو دُور کد، از جُملِه ازوا تنها طایفِه یهُودا باقی مَند و بَس. 19 لیکِن یهُودا ام احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره نِگاه نَکد، بَلکِه از راه‌ها-و-رسم‌های که مردُمِ اِسرائیلِ جور کدُد، پَیرَوی کد. 20 پس خُداوند تمامِ اَولادِه اِسرائیل ره ایله کد و اُونا ره خار-و-ذلِیل کده دَ دِستِ غارَتگرا تسلِیم کد، تا حَدّی که اُونا ره از حُضُور خُو دُور کد.
21 دَمزُو غَیت که خُداوند اِسرائیل ره از خانَوارِ داوُود جدا کد،b اِسرائیلیا یرُبعام باچِه نِباط ره پادشاه جور کد. یرُبعام اِسرائیل ره از پَیرَوی خُداوند دُور کد و باعِث شُد که اُونا گُناهِ کٹه کنه. 22 بَنی اِسرائیل دَ تمامِ گُناه ھای که یرُبعام کدُد، اِدامه دَد و ازوا دُوری نَکد، 23 تا اِی که خُداوند اِسرائیل ره از حُضُور خُو دُور کد، امُو رقم که دَ وسِیلِه پگِ خِدمتگارای خُو اَنبیا گُفتُد. پس اِسرائیل از سرزمِین خُو دَ سرزمِینِ آشُور بُرده شُد که تا اِمروز دَ امُونجی اَسته.
آشُوریا دَ سامِره جای-دَ-جای مُوشه
24 پادشاهِ آشُور مردُم ره از بابُل، کُوت، عَوّا، حَمات و سِفَروایم اَوُرد و اُونا ره دَ جای بَنی اِسرائیل دَ شارای سامِره جای دَد. دَ امزی رقم اُونا سامِره ره تَصَرُف کد و دَ شارای شی جای-دَ-جای شُد. 25 دَ شُروع وختِیکه اُونا دَ اُونجی جای-دَ-جای شُد، ترس-و-اِحترامِ خُداوند دَ دِلِ ازوا نَبُود؛ امزی خاطر خُداوند شیرا ره دَ مینکل ازوا رَیی کد و شیرا بعضی ازوا ره کُشت. 26 پس دَ پادشاهِ آشُور گُفته شُد که، ”مِلَّت های ره که کوچ دَده دَ شارای سامِره جای-دَ-جای کدے، قاعِده-و-قانُونِ خُدای امزُو سرزمی ره نَمِیدَنه، امزی خاطر اُو شیرا ره دَ مینکلِ ازوا رَیی کده؛ اونه، شیرا اُونا ره کُشته رَیی یَه، چُون اُونا قاعِده-و-قانُونِ خُدای امزُو سرزمی ره نَمِیدَنه.“ 27 اوخته پادشاهِ آشُور اَمر کده گُفت: ”یکی از پیشوایو ره که از سامِره کوچ‌دَلجی کدید، پس رَیی کُنِید تا رفته دَ اُونجی زِندگی کنه و قاعِده-و-قانُونِ خُدای امزُو سرزمی ره دَزوا تعلِیم بِدیه.“ 28 پس یکی از پیشوایو که از سامِره بُرده شُدُد، پس رفت و دَ بَیت-ئیل جای-دَ-جای شُده اُونا ره تعلِیم دَد که چی رقم خُداوند ره پرَستِش کنه.
29 لیکِن هر مِلَّت مُجَسمِه خُدایونِ خود خُو ره جور کد و دَ بُتخانه های جای‌های بِلند که مردُمِ سامِره آباد کدُد ایشت، یعنی هر مِلَّت دَ هر شار که زِندگی مُوکد: 30 مردُمِ بابُل بُتِ سُکوت-بِنوت ره، مردُمِ کُوت بُتِ نِرگَل ره و مردُمِ حَمات بُتِ اَشِیما ره جور کد. 31 عَوّیا ام بُت‌ھای نِبحَز و ترتاک ره جور کد و مردُمِ سِفَروایم باچه های خُو ره بَلدِه اَدرَمّلِک و عَنَمّلِک که خُدایونِ سِفَروایم بُود دَ آتِش مُوسوختَند. 32 اُونا خُداوند ره پرَستِش مُوکد، لیکِن دَ عَینِ حال بَلدِه بُتخانه ها از مینکل خُو هر رقم مردُم ره پیشوا تعیِین کد و امُو پیشوایو دَ بُتخانه ها بَلدِه ازوا قُربانی تقدِیم مُوکد. 33 پس اُونا ام خُداوند ره پرَستِش مُوکد و ام مُطابِقِ رَسمِ مِلَّت های که از مینکل شی اَوُرده شُدُد خُدایونِ خودون ره عِبادت مُوکد.
34 اُونا تا اِمروز مُطابِقِ راه-و-رَسمِ سابِق خُو رفتار مُونه. اُونا نَه از خُداوند ترس دَره و نَه ام مُطابِقِ قَوانِین، دستُورا، شریعت و احکامی رفتار مُونه که خُداوند دَ باچه های یعقُوب -- که اُو ره اِسرائیل نام ایشت -- حُکم کد. 35 چُون وختِیکه خُداوند قد بَنی اِسرائیل عهد بسته کد، دَزوا اَمر کده گُفت: ”شُمو باید از خُدایونِ بیگَنه ترس نَدَشته بَشِید، دَ برابرِ ازوا سَجده نَکُنِید، اُونا ره خِدمت نَکُنِید و بَلدِه ازوا قُربانی تقدِیم نَکُنِید، 36 بَلکِه تنها از خُداوند ترس دَشته بَشِید که قد قُدرتِ بُزُرگ و بازُوی زورتُوی خُو شُمو ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُرد. اَرے، دَ برابرِ ازُو سَجده کُنِید و بَلدِه ازُو قُربانی تقدِیم کُنِید. 37 قَوانِین، دستُورا، شریعت و احکامی که بَلدِه شُمو نوِشته شُده، همیشه دَ فِکر شُمو بَشه و اُونا ره دَ جای بیرِید، و خُدایونِ بیگَنه ره پرَستِش نَکُنِید. 38 عهدی ره که قد شُمو بسته کدیم پُرمُشت نَکنِید و از خُدایونِ بیگَنه ترس نَدَشته بَشِید، 39 بَلکِه تنها از خُداوند، خُدای خُو ترس دَشته بَشِید که اُو شُمو ره از دِستِ تمامِ دُشمَنای شُمو نِجات مِیدیه.“