فصلِ هشتُم
مُلکِ خاتُونِ شُونَمی پس دَده مُوشه
1 اِلِیشع دَ خاتُونی که باچِه شی ره زِنده کدُد گُفت: ”تُو و خانَوار تُو باله شُده بورِید و دَ هر جای که مِیتنِید جای-دَ-جای شُنِید، چُون خُداوند حُکم کده که قحطی بییه و قحطی حتماً بَلدِه هفت سال دَ امزی سرزمی مییه.“ 2 پس امُو خاتُو مُطابِقِ کلامِ مَردِ خُدا رفتار کد؛ اُو باله شُده قد خانَوار خُو رفت و مُدَتِ هفت سال دَ سرزمِینِ فَلَسطِینیا زِندگی کد. 3 بعد از خَتمِ ھفت سال امُو خاتُو از سرزمِینِ فَلَسطِینیا پس اَمَد و دَ پیشِ پادشاه رفت تا خاھِش کنه که خانه و زمِین شی ره بَلدِه ازُو پس بِدیه. 4 دَ امزُو غَیت پادشاه قد گیحازی، خِدمتگارِ مَردِ خُدا توره گویی مُوکد و دَزُو مُوگُفت: ”آلی تمامِ کارای بُزُرگ ره که اِلِیشع انجام دَده، دَز مه بُگی.“ 5 دَ حالی که گیحازی بَلدِه پادشاه نقل مُوکد که اِلِیشع چِطور مُرده ره زِنده کد، امُو خاتُو که اِلِیشع باچِه شی ره زِنده کدُد دَ پیشِ پادشاه اَمد تا بَلدِه گِرِفتونِ خانه و زمِین خُو درخاست بِدیه. اوخته گیحازی گُفت: ”اَی بادار مه پادشاه، اِی امُو خاتُو اَسته و اِی ام امُو باچه که اِلِیشع زِنده کدُد.“ 6 وختی پادشاه از خاتُو پُرسان کد، اُو پگِ قِصّه ره دَزشی نقل کد. پس پادشاه یکی از نفرای دَربار خُو ره بَلدِه پیشبُردِ کارای امزُو خاتُو تعیِین کده گُفت: ”تمامِ چِیزای ره که ازی بُود پس تسلِیم شی کُو و پگِ حاصِلاتِ زمِین شی ره که از روزی رفتون شی تا آلی ره دَ دِست اَمده دَز شی پس بِدی.“
مَرگِ بِن‌هَدَد
7 یگ زمان اِلِیشع دَ دَمِشق رفت و از قَضا بِن‌هَدَد پادشاهِ ارام ناجور بُود. پس دَ پادشاه گُفته شُد: ”مَردِ خُدا دَ اِینجی اَمَده.“ 8 اوخته پادشاه دَ حزائیل گُفت: ”یگ تُحفه گِرِفته بَلدِه مُلاقاتِ مَردِ خُدا بورُو و دَ وسِیلِه ازُو از خُداوند پُرسان کُو که آیا ما امزی ناجوری خُوب مُوشُم یا نَه؟“ 9 پس حزائیل رفت تا اِلِیشع ره مُلاقات کنه؛ اُو چِل بارِ اُشتُر از بِهترِین چِیزای دَمِشق ره دَ عِنوانِ تُحفه قد خُو گِرِفته بُرد و رفته دَ حُضُورِ اِلِیشع ایسته شُد و گُفت: ”باچِه تُو بِن‌هَدَد پادشاهِ ارام مَره پیشِ ازتُو رَیی کده و پُرسان مُونه که، ’آیا ازی ناجوری خُوب مُوشُم یا نَه؟‘“ 10 اِلِیشع دَ جواب شی گُفت: ”تُو رفته دَزُو بُگی، ’تُو حتماً خُوب مُوشی؛‘ لیکِن خُداوند دَز مه نِشو دَده که اُو حتماً مُومُره.“ 11 اوخته اِلِیشع چِیمای خُو ره دَ حزائیل دوخته سُون ازُو توخ کد تاکه اُو خجِل شُد. بعد ازُو مَردِ خُدا دَ چخرا کدو شُد 12 و حزائیل پُرسان کده گُفت: ”اَی بادار مه، چرا چخرا مُونی؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”چُون ما مِیدَنُم که تُو چی بَلا-و-مُصِیبت ره دَ بَلِه بَنی اِسرائیل میری؛ تُو قلعه های ازوا ره قد آتِش دَر مِیدی، جوانای ازوا ره قد شمشیر مُوکُشی، بچکِیچای ریزِه ازوا ره لَغه-مال مُونی و کَورِه خاتُونوی شِکامتُوی ازوا ره پاره مُونی.“ 13 حزائیل گُفت: ”ما خِدمتگار تُو که کَلوتر از یگ سَگ نِیَستُم، چِطور مِیتنُم اِی رقمِ کارِ بُزُرگ ره انجام بِدیُم؟“ اِلِیشع دَ جواب شی گُفت: ”خُداوند دَز مه نِشو دَده که تُو پادشاهِ ارام مُوشی.“ 14 پس حزائیل از پیشِ اِلِیشع رَیی شُده دَ پیشِ بادار خُو پس اَمد و بِن‌هَدَد دَزُو گُفت: ”اِلِیشع دَز تُو چی گُفت؟“ حزائیل دَ جواب شی گُفت: ”دَز مه گُفت که تُو حتماً خُوب مُوشی.“ 15 لیکِن صَباحِ امزُو روز حزائیل رُوی‌جایی ره گِرِفته دَ آو غوٹه کد و دَ بَلِه رُوی پادشاه اَوار کد تاکه اُو مُرد و حزائیل دَ جای شی پادشاه شُد.
پادشاهی یهورام دَ یهُودا
16 دَ سالِ پنجُمِ پادشاهی یورام باچِه اَخاب پادشاهِ اِسرائیل، دَ غَیتِیکه یهوشافاط هنوز پادشاهِ یهُودا بُود، یهورام باچِه یهوشافاط پادشاهِ یهُودا، شُروع دَ پادشاهی کد. 17 اُو سی و دُو ساله بُود که پادشاه شُد و هشت سال دَ اورُشَلیم پادشاهی کد. 18 اُو دَ راه های پادشایونِ اِسرائیل رفته رقمی رفتار کد که خانَوارِ اَخاب رفتار کدُد، چُون دُخترِ اَخاب خاتُونِ ازُو بُود؛ اُو چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود، انجام مِیدَد. 19 باوجُودِ ازی ام خُداوند بخاطرِ خِدمتگار خُو داوُود نَخاست که یهُودا ره نابُود کنه، چُون دَزُو وعده کدُد که بَلدِه ازُو و اَولادِه شی همیشه یگ چِراغ روشو نِگاه مُونه.
20 دَ دَورونِ پادشاهی یهورام، اِدومیا از تابعیتِ یهُودا سرکشی کد و بَلدِه خُو یگ پادشاه اِنتِخاب کد. 21 پس یهورام قد تمامِ گاڈی های جنگی خُو دَ صَعِیر رفت. دَ اُونجی اِدومیا یهورام ره قد قومَندانای گاڈی های جنگی شی محاصِره کد و اُو دَ غَیت شاو باله شُده دَ بَلِه اِدومیا حَمله کد، لیکِن لشکر شی دُوتا کده دَ خَیمه های خُو رفت. 22 اِدوم تا اِمروز از تابعیتِ یهُودا سرکشی مُونه و لِبنه ام دَ عَینِ زمان از تابعیتِ یهُودا سرکشی کد. 23 باقی کارای یهورام و چِیزای که کد دَ کِتابِ تَوارِیخِ پادشایونِ یهُودا نوِشته یَه. 24 وختی یهورام فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو خاو کد و دَ شارِ داوُود دَ مینکلِ بابه‌کَلونای خُو دَفن شُد، باچِه شی اَخَزیاه دَ جای ازُو پادشاه شُد.
پادشاهی اَخَزیاه دَ یهُودا
25 دَ سالِ دوازدهُمِ پادشاهی یورام باچِه اَخاب پادشاهِ اِسرائیل، اَخَزیاه باچِه یهورام پادشاهِ یهُودا شُروع دَ پادشاهی کد. 26 اَخَزیاه بِیست و دُو ساله بُود که پادشاه شُد و یگ سال دَ اورُشَلیم حُکمرانی کد. نامِ آبِه شی عتَلیا نوسِه عُمری پادشاهِ اِسرائیل بُود. 27 اُو ام دَ راه های خانَوارِ اَخاب رفت و چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود انجام دَد، امُو رقم که خانَوارِ اَخاب انجام دَدُد، چُون اُو دامادِ خانَوارِ اَخاب بُود.
28 اَخَزیاه قد یورام باچِه اَخاب دَ جنگِ حزائیل پادشاهِ ارام دَ راموت جِلعاد رفت و ارامیا یورام ره دَ اُونجی زخمی کد. 29 یورام پادشاه پس دَ یِزرعیل اَمد تا زَخم های ره تَداوی کنه که ارامیا دَ راموت دَزُو زَدُد، چُون اُو دَ غَیتِ جنگ قد حزائیل پادشاهِ ارام زَخم خوردُد. دَ امزُو وخت اَخَزیاه باچِه یهورام پادشاهِ یهُودا دَ یِزرعیل اَمد تا از یورام باچِه اَخاب خبر بِگِیره، چُون اُو زخمی شُدُد.