فصلِ بِیست و چارُم
داوُود سرشُماری مُونه
1 آتِشِ قارِ خُداوند بسم دَ ضِدِ اِسرائیل دَر گِرِفت، چُون اُو داوُود ره دَ خِلافِ ازوا باله کد و گُفت: ”بورُو، اِسرائیل و یهُودا ره سرشُماری کُو.“a 2 پس پادشاه دَ یوآب قومَندانِ لشکر خُو که قد شی قتی بُود گُفت: ”بورُو، دَ مینکلِ تمامِ طایفه های اِسرائیل از دان تا بِئیرشِبَع بِگرد و مردُم ره سرشُماری کُو تا تِعدادِ مردُم ره بِدَنُم.“ 3 یوآب دَ پادشاه گُفت: ”خُداوند، خُدای تُو تِعدادِ مردُم ره صد برابر کَلوتر کنه و چِیمای بادار مه پادشاه ام اِی ره بِنگره! لیکِن چرا بادار مه پادشاه میخایه که اِی کار ره کنه؟“ 4 مگم تورِه پادشاه دَ بَلِه یوآب و قومَندانای لشکر زور شُد. پس یوآب و قومَندانای لشکر از پیشِ پادشاه رفت تا مردُمِ اِسرائیل ره سرشُماری کنه. 5 اُونا از دریای اُردُن تیر شُد و دَ نزدِیکِ عَروعیر، دَ طرفِ راستِ شاری که دَ مینکلِ دَرِّه جاد سُون یَعزیر اَسته خَیمه زَد. 6 بعد ازُو اُونا دَ جِلعاد و سرزمِینِ تحتِیم-حُدشی رفت و ازُونجی دَ دان-یَعن اَمَده طرفِ صَیدون دَور خورد 7 و دَ قلعِه صُور و تمام شارای حِوّیا و کِنعانیا رفت و دَ جنُوبِ یهُودا تا بِئیرشِبَع اَمَد. 8 پس وختِیکه اُونا دَ تمام سرزمی گشت، اُونا بعد از نُه ماه و بِیست روز دُوباره دَ اورُشَلیم اَمَد. 9 یوآب تِعدادِ مردُمی ره که سرشُماری شُدُد دَ پادشاه گُفت: از اِسرائیل هشت صد هزار مَردِ جنگی شمشیرزَن بُود و از یهُودا پَنج صد هزار مَرد.
10 داوُود بعد از سرشُماری کدونِ مردُم خود ره دَ دِل خُو ملامَت کد. پس داوُود دَ خُداوند گُفت: ”امی کار ره که کدیم، گُناهِ غَدر کٹه ره مُرتکِب شُدیم. آلی اَی خُداوند، خاھِش مُونُم که گُناهِ خِدمتگار خُو ره بُبَخش، چراکه ما غَدر یگ کارِ اَحمقانه کدیم.“ 11 صَباح‌گاهِ روزِ دِیگه شی وختِیکه داوُود از خاو باله شُد، کلامِ خُداوند دَ جادِ نَبی که بَلدِه داوُود پیشگویی مُوکد، اَمَده گُفت: 12 ”بورُو و دَ داوُود بُگی که خُداوند اینی رقم مُوگیه، ’ما سِه چِیز ره دَ پیش تُو میلُم؛ تُو یکی ازوا ره اِنتِخاب کُو و ما اُو ره دَ حق تُو انجام مِیدیُم.‘“ 13 پس جاد دَ پیشِ داوُود رفته دَزُو گُفت: ”هفت سال قحطی دَ سرزمِین تُو بییه؟ یا سِه ماه از پیشِ دُشمنای خُو دُوتا کنی و اُونا تُو ره دُمبال کنه؟ و یا بَلدِه سِه روز سرزمِین تُو دَ مَرَضِ وُبا گِرِفتار شُنه؟ آلی فِکر کُو و تصمِیم بِگِیر که ما دَ امزُو که مَره رَیی کده چی جواب بُبرُم.“ 14 داوُود دَ جاد گُفت: ”سخت بیچاره شُدیم. بِهتر اَسته که دَ دِستِ خُداوند بُفتی، چُون رَحمتِ ازُو بُزُرگ اَسته؛ ولے نَیل که دَ دِستِ اِنسان بُفتُم.“
15 پس خُداوند مَرَضِ وُبا ره امزُو صُبح تا وختِ تعیِین شُده دَ بَلِه اِسرائیل رَیی کد و هفتاد هزار نفرِ قَوم از دان تا بِئیرشِبَع مُرد. 16 وختی ملایکه دِست خُو ره دَ بَلِه اورُشَلیم دِراز کد تا اُو ره بیخی تَباه کنه، خُداوند رَحم کده دَمِ بَلا ره گِرِفت و دَ ملایکِه که مردُم ره از بَین مُوبُرد گُفت: ”بَس اَسته! دِست خُو ره بِگِیر.“ دَ امزُو غَیت ملایکِه خُداوند دَ نزدِیکِ خرمونجوی اَرَونِه یبُوسی بُود. 17 وختی داوُود امُو ملایکه ره که مردُم ره مِیزَد دِید، اُو دَ خُداوند گُفت: ”توخ کُو، ما گُناه کدیم؛ خطا از مه سر زَده؛ ولے امی گوسپندوb چِیز کار کده که دَ بَلا گِرِفتار شُده؟ پس لُطفاً بیل که دِست تُو دَ بَلِه ازمه و دَ بَلِه خانَوارِ آتِه مه دِراز شُنه.“
داوُود یگ قُربانگاه آباد مُونه
18 دَ امزُو روز جاد دَ پیشِ داوُود اَمَد و دَز شی گُفت: ”بورُو، یگ قُربانگاه بَلدِه خُداوند دَ بَلِه خرموجای اَرَونِه یبُوسی آباد کُو.“ 19 پس داوُود مُطابِقِ گُفتِه جاد، امُو رقم که خُداوند اَمر کدُد، رفت. 20 وختی اَرَونه توخ کد و دِید که پادشاه و خِدمتگارای شی سُون ازُو مییه، اَرَونه رفت و دَ پیشِ پادشاه خود ره قد رُوی خُو دَ زمی اَندخت 21 و اَرَونه گُفت: ”چِطور که بادار مه پادشاه دَ پیشِ خِدمتگار خُو اَمَده؟“ داوُود گُفت: ”اَمَدیم تا خرموجای ره از تُو بِخرُم و یگ قُربانگاه بَلدِه خُداوند آباد کنُم تا مَرَضِ وُبا از بَلِه مردُم دُور شُنه.“ 22 اَرَونه دَ داوُود گُفت: ”بادار مه پادشاه هر چِیزی که دَ نظر شی خُوب معلُوم مُوشه، بِگِیره و تقدِیم کنه. اینه، گاو ها بَلدِه قُربانی سوختَنی، چَپر و یُوغِ گاو ها ام بَلدِه هیزُم حاضِر اَسته. 23 اَی پادشاه، اَرَونه پگِ امزی چِیزا ره دَز تُو مِیدیه.“ امچُنان اَرَونه دَ پادشاه گُفت: ”دُعا مُونُم که خُداوند، خُدای تُو قُربانی تُو ره قبُول کنه.“
24 لیکِن پادشاه دَ اَرَونه گُفت: ”نَه، ما اُونا ره دَ هر قِیمَت که تُو بُگی، دَمزُو قِیمَت از تُو میخَرُم؛ ما بَلدِه خُداوند، خُدای خُو قُربانی سوختَنی بِدُونِ قِیمَت تقدِیم نَمُونُم.“ پس داوُود خرموجای و گاو ها ره دَ پِنجاه مِثقال نُقره خرِید. 25 و داوُود دَ اُونجی یگ قُربانگاه بَلدِه خُداوند آباد کد و قُربانی های سوختَنی و قُربانی های سلامَتی تقدِیم کد. اوخته خُداوند دُعای ازُو ره بَلدِه سرزمِین شی قبُول کد و مَرَضِ وُبا از اِسرائیل دُور شُد.