فصلِ چارُم
1 پس بوعَز دَ درگِه شار رفت و دَ اُونجی شِشت. اوخته امُو قَوما و سرپرَست که بوعَز دَ بارِه شی توره گُفتُد ازُونجی تیر مُوشُد و بوعَز دَزُو گُفت: ”او آلَی، بیه یگ لحظه بِشی.“ و اُو آدم اَمَده شِشت. 2 و بوعَز دَه نفر از رِیش سفیدونِ شار ره کُوی کده دَزوا گُفت: ”بیِید که یگ لحظه بِشِینی.“ و اُونا جَم شُده شِشت. 3 بوعَز دَمزُو قَوما و سرپرَست گُفت: ”نَعومی که از سرزمِینِ موآب پس اَمَده، امُو زمِینِ بِرار مو اِلِیمَلِک ره سَودا مُوکُنه. 4 ما فِکر کدُم، خُوبتَر اَسته که تُو ره دَزی باره خبر بِدیُم و بُگیُم که اُو ره دَ حُضُورِ نفرای امزی مجلِس و رِیش سفیدونِ قَوم مو بِخر. اگه اُو ره خرِیده مِیگِیری،a بِگِیر. ولے اگه نَمیخَری مَره بُگی تا بُفامُم. چُون بَغَیرِ ازتُو دِیگه کس حقِ خرِیدو ره نَدره و بعد ازتُو حقِ ازمه یَه.“ و اُو آدم گُفت: ”ما خرِیده مِیگِیرُم.“
5 اوخته بوعَز گُفت: ”دَ روزی که امُو زمی ره از دِستِ نَعومی میخَری، پس رُوتِ موآبی، امُو خاتُونِ قَومای فَوت شُدِه مو ره ام باید بِگِیری، تاکه نامِ امزُو مرحُوم دَ میراث شی باقی بُمَنه.“
6 لیکِن امُو قَوما و سرپرَست گُفت: ”دَزی صُورت ما نَمیتَنُم بَلدِه خُو بِخرُم؛ نَشُنه که میراثِ خود مه خراب شُنه. حقِ سرپرَستی از مَره تُو بِگِیر، چُون ما نَمیتَنُم سرپرَستی کنُم.“
7 دَ اُو زمان دَ اِسرائیل دَ بارِه سرپرَستی گِرِفتو و یا خرِید-و-فروشِ زمی اینی رَواج بُود: وختِیکه مردُم میخاست یَگو معامِله ره قطعی کنه، یگ نفر کَوشَرِه خُو ره از پای خُو بُر کده دَ نفرِ طرفِ معامِلِه خُو مِیدَد. اِی کار دَ سرزمِینِ اِسرائیل دَ شکلِ یگ قانُون وجُود دَشت. 8 پس امُو قَوما و سرپرَست دَ بوعَز گُفت: ”خود تُو امُو زمی ره بَلدِه خُو بِخر.“ و کَوشَرِه خُو ره از پای خُو بُر کد.
9 اوخته، بوعَز دَ رِیش سفیدا و پگِ مردُم گُفت: ”شُمو اِمروز شاهِد اَستِید که تمامِ جایداد اِلِیمَلِک و جایداد کِلیون و مَحلون ره ما از نَعومی خرِیدُم. 10 ما امچُنان رُوتِ موآبی، بیوِه مَحلون ره گِرِفتُم تا خاتُون مه شُنه و نامِ قَومایمرحُوم مه دَ میراث شی باقی بُمنه و نامِ ازُو از خانَوار و منطقِه شی از بَین نَرَوه. شُمو اِمروز شاهِدِ بَشِید.“ 11 پس تمامِ مردُم و رِیش سفیدونی که دَ درگِه شار مَوجُود بُود گُفت: ”مو شاهِد اَستی. خُداوند اِی خاتُو ره که دَ خانِه تُو مییه مِثلِ راحیل و لیه جور کنه، که اُونا هر دُوی شی خانِه اِسرائیل ره آباد کد. و تُو دَ اِفراته کامیاب و دَ بَیت-لَحَم نامتُو شُنی. 12 و اَولادای ره که خُداوند دَ وسِیلِه امزی خاتُونِ جوان دَز تُو مِیدیه، مِثلِ خانَوارِ فارِص باچِه تامار و یهُودا بَشه.“
13 پس بوعَز رُوت ره خاتُو کده قد ازُو نزدِیک شُد و خُداوند اُو ره اُمِیدوار کد و رُوت یگ باچه دَ دُنیا اَوُرد. 14 اوخته خاتُونویبَیت-لَحَم دَ نَعومی گُفت: ”شُکر-و-سِپاس خُداوند ره که نَه‌ایشت تُو بےوارِثb بَشی و اِمروز تُو صاحِبِ نوسه شُدی؛ مو دُعا مُونی که نام شی دَ اِسرائیل باقی بُمَنه. 15 اُو تازه کُنِندِه جان تُو و تَیاقِ پِیری تُو مُوشه، چُون بیری تُو که تُو ره دوست مِیدَنه و از هفت باچه کده دَز تُو بِهتر اَسته، اُو امی باچه ره دَ دُنیا اَوُرده.“
16 و نَعومی نِلغه ره گِرِفته دَ بَغَل خُو ایشت و نِگاهداری شی ره دَ دِست خُو گِرِفت. 17 و خاتُونوی همسایه اُو ره نام کده گُفت: ”اِی باچه بَلدِه نَعومی تَوَلُد شُده.“ و اُونا نام شی ره عوبید ایشت. عوبید آتِه یسّی و یسّی آتِه داوُود بُود.c 18 و اینی اَسته پُشت نامِه فارِص:
فارِص آتِه حَصرون بُود،
19 و حَصرون آتِه رام،
و رام آتِه عمِیناداب،
20 و عمِیناداب آتِه نَحشون،
و نَحشون آتِه سَلمون،
21 و سَلمون آتِه بوعَز
و بوعَز آتِه عوبید،
22 و عوبید آتِه یسّی
و یسّی آتِه داوُود بُود.