فصلِ ھفدَهُم
بُتِ مِیکاه
1 دَ امزُو زمان یگ آدم دَ کوهِستونِ اِفرایم بُود که مِیکاه نام دَشت. 2 اُو دَ آبِه خُو گُفت: ”امُو یازده صد مِثقال نُقرِه که از پیش تُو بُرده شُد، تُو بُردَنی شی ره نالَت کدی و تورِه خُو ره دَ گوشِ ازمه ام رَسَندی. اینه، امُو نُقره دَ پیشِ ازمه اَسته؛ ما اُو ره گِرِفتیم.“ آبِه شی گُفت: ”خُداوند باچِه مَره بَرکت بِدیه.“ 3 اوخته اُو امُو یازده صد مِثقال نُقره ره دَ آبِه خُو پس دَد و آبِه شی گُفت: ”ما امی نُقره ره کامِلاً دَ خُداوند وَقف مُونُم و از دِست خُو بَلدِه باچِه خُو مِیدُم تا یگ بُتِ تَراش شُده و یگ بُتِ ریختَنده شُده جور کنه. آلی ما اِی ره دَز تُو پس مِیدیُم.“ 4 پس وختی اُو نُقره ره دَ آبِه خُو پس دَد، آبِه شی دُو صد مِثقال نُقره ره گِرِفته دَ زَرگر دَد و اُو یگ بُتِ تَراش شُده و یگ بُتِ ریختَنده شُده جور کد؛ و اُونا دَ خانِه مِیکاه ایشته شُد. 5 امی آدم مِیکاه، یگ بُتخانه دَشت؛ اُو یگ ایفودa و چند بُت جور کد که دَ خانه پرستِش مُوشُد و یکی از باچه_های خُو ره تعیِین کد تا پیشوای شی شُنه. 6 دَ امزُو زمان اِسرائیل پادشاه نَدَشت و هر کس هر چِیز که دَ نظر شی خُوب معلُوم مُوشُد، انجام مِیدَد.
7 دَ امزُو غَیت یگ جوان از بَیت-لَحَمِ یهُودا دَ مینکلِ طایفِه یهُودا زِندگی مُوکد و اُو یگ لاوی بُود. 8 امُو آدم از شارِ بَیت-لَحَمِ یهُودا بُر شُده حَرکت کد تا یَگو جای ره پَیدا کنه و دَ امُونجی جای-دَ-جای شُنه. اُو اَمَده اَمَده دَ کوهِستونِ اِفرایم دَ خانِه مِیکاه رَسِید. 9 مِیکاه دَزُو گُفت: ”از کُجا اَمَدے؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”ما لاوی اَستُم و از بَیت-لَحَمِ یهُودا اَمَدیم؛ ما امی رقم مورُم تا یَگو جای ره پَیدا کنُم و دَ اُونجی جای-دَ-جای شُنُم.“ 10 اوخته مِیکاه دَزُو گُفت: ”پیشِ ازمه بُمَن و بَلدِه مه آته و پیشوا بَش و ما دَز تُو هر سال دَه مِثقال نُقره مِیدیُم و کالا و خرج-و-خوراک تُو ام دَ گردونِ ازمه بَشه.“ و امُو لاوی قبُول کد. 11 اَرے، امُو لاوی راضی شُد که قد ازُو بُمَنه و مِیکاه قد امزُو جوان مِثلِ یکی از باچه_های خُو رفتار مُوکد. 12 پس مِیکاه امُو لاوی ره تعیِین کد و امُو جوان پیشوای ازُو شُد و دَ خانِه شی بُود. 13 اوخته مِیکاه گُفت: ”آلی یقِین دَرُم که خُداوند دَ حق مه خُوبی مُونه، چراکه یگ لاوی پیشوای مه شُده.“