فصلِ دوّم
ملایکِه خُداوند دَ بوکِیم
1 ملایکِه خُداوند از جِلجال دَ بوکِیم رفت و گُفت: ”شُمو ره از مِصر بُرو اَوُردُم و دَ سرزمِینی که دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورده بُودُم داخِل کدُم و گُفتُم، ’عهد خُو ره هرگِز قد شُمو مَیده نَمُونُم؛ 2 و شُمو ام قد باشِنده_های امزی سرزمی عهد بسته نَکنِید، بَلکِه قُربانگاه_های ازوا ره چَپه کنِید.‘ مگم شُمو از اَید مه نَشُدِید. اِی چی کار بُود که کدِید؟ 3 امزی خاطر آلی مُوگیُم که ما اُونا ره از پیشِ رُوی شُمو هَی نَمُونُم؛ اُونا بَلدِه بغلای شُمو خار جور مُوشه و خُدایونِ ازوا بَلدِه شُمو دام اَسته.“ 4 وختِیکه ملایکِه خُداوند امی تورا ره دَ پگِ بَنی اِسرائیل گُفت، قَوم آواز خُو ره بِلند کده چخرا کد. 5 امزی خاطر اُونا اُونجی ره بوکِیمa نام کد. اُونا دَ اُونجی بَلدِه خُداوند قُربانی تقدِیم کد.
فَوتِ یوشِع و نسلِ ازُو
6 وختِیکه یوشِع قَوم ره رُخصَت کد، بَنی اِسرائیل هر کُدَم شی دَ مُلک خُو رفت تا سرزمِین خُو ره تَصَرُف کنه. 7 قَومِ اِسرائیل دَ تمامِ روزای زِندگی یوشِع و دَ تمامِ روزای زِندگی رِیش سفیدای که بعد از یوشِع هنوز زِنده بُود، خُداوند ره عِبادت کد، چُون اُونا پگِ کارای بُزُرگ ره که خُداوند بَلدِه اِسرائیل کده بُود، دِیدُد. 8 یوشِع باچِه نُون خِدمتگارِ خُداوند دَ سِنِ یگ صد و دَه سالَگی فَوت کد. 9 و اُونا اُو ره دَ زمِینی که تقسِیمِ خود شی بُود، دَ تِمنه-حارس دَ کوھِستونِ اِفرایم، دَ شمالِ کوهِ جاعَش دَفن کد. 10 امُو نسل ام پگ شی فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو یگجای شُد و بعد ازوا یگ نسلِ دِیگه دَ وجُود اَمَد که نَه خُداوند ره مِیشنَخت و نَه از کاری که اُو بَلدِه اِسرائیل کدُد، خبر دَشت.
نتِیجِه نااِطاعتی
11 اوخته بَنی اِسرائیل چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند زِشت بُود، انجام دَد و بُت_های بَعل ره عِبادت کد. 12 اُونا خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای خُو ره که اُونا ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُد، ایله کد و از خُدایونِ بیگَنه از خُدایونِ قَوم_های که دَ گِرد-و-بَرِ ازوا بُود پَیرَوی کده اُونا ره سَجده کد؛ دَمزی رقم اُونا قارِ خُداوند ره باله اَوُرد. 13 ازی که اُونا خُداوند ره ایله کده بَعل و عَشتاروت ره پرستِش کد، 14 آتِشِ غَضَبِ خُداوند دَ خِلافِ اِسرائیل دَر گِرِفت و اُونا ره دَ دِستِ غارَتگرا دَد تا اُونا ره غارَت کنه. اُو اُونا ره دَ دِستِ دُشمنای گِرد-و-بَر ازوا دَده سَودا کد تا دِیگه نَتَنه دَ برابرِ دُشمنای خُو ایسته شُنه. 15 اُونا ھر جای که بَلدِه جنگ مورفت، دِست خُداوند دَ ضِدِ ازوا بُود تا دَزوا بَدی بِرسَنه، امُو رقم که خُداوند گُفتُد و امُو رقم که خُداوند دَزوا قَسم خوردُد. اَرے، اُونا دَ پریشانی-و-مُشکِلاتِ سخت گِرِفتار بُود.
خُداوند رهبرا ره بَلدِه قضاوَت تعیِین مُونه
16 اوخته خُداوند رهبراb ره تعیِین کد و اُونا بَنی اِسرائیل ره از دِستِ غارَتگرا نِجات دَد. 17 لیکِن اُونا از اَیدِ رهبرای خُو ام نَشُد، چُون اُونا فاحِشه‌گری کده از پُشتِ خُدایونِ بیگَنه رفت و اُونا ره سَجده کد. اُونا دَ زُودی امزُو راه بُر شُد، که بابه‌کَلونای ازوا دَ مُطابِقِ ازُو رفتار کدُد و از احکامِ خُداوند اِطاعَت کدُد. اَرے، اُونا رقمِ بابه‌کَلونا رفتار نَکد. 18 ھر وختِیکه خُداوند یگ رهبر ره دَ بَلِه ازوا تعیِین مُوکد، اُو قد رهبر مُوبُود و قَوم ره دَ تمامِ روزای زِندگی رهبر از دِستِ دُشمنای ازوا نِجات مِیدَد، چُون خُداوند بخاطرِ ناله-و-فریادِ ازوا که از دِستِ ظالِما و سِتَمگرا مُوکد، دَ بَلِه ازوا رَحم مُوکد. 19 مگم غَیتِیکه رهبر فَوت مُوکد، اُونا رُوی مِیگَشتَند و از آته‌گون خُو کده کَلوتر فاسِد مُوشُد و از خُدایونِ بیگَنه پَیرَوی کده اُونا ره عِبادت و سَجده مُوکد. اُونا از کارای خُو و راه_های یاغِیگری خُو دِست نَمِیکَشِید.
20 امزی خاطر آتِشِ غَضَبِ خُداوند دَ بَلِه اِسرائیل داغ شُد و خُداوند گُفت: ”ازی که اِی قَوم عهد مَره که قد بابه‌کَلونای ازیا بسته کده بُودُم، مَیده کد و از اَید مه نَشُد، 21 ما ام دِیگه هیچ کُدَمِ امزی مِلَّت_ها ره از پیشِ رُوی ازیا هَی نَمُونُم، مِلَّت_های ره که یوشِع هَی نَتنِست و خود شی مُرد. 22 ما اِی کار ره مُونُم تا بَنی اِسرائیل ره آزمایش کنُم که آیا اُونا دَ مُطابِقِ راه-و-طرِیقِ ازمه رفتار مُونه، رقمی که بابه‌کَلونای ازوا رفتار مُوکد، یا نَه.“ 23 پس خُداوند امُو مِلَّت_ها ره باقی ایشت؛ اَرے، اُو اُونا ره دِستی هَی نَکد و دَ دِستِ یوشِع تسلِیم نَکد.