فصلِ سِوّم
مِلَّت_های که بَلدِه آزمایشِ بَنی اِسرائیل باقی مَندُد
1 خُداوند بعضی مِلَّت_ها ره باقی ایشت تا دَ وسِیلِه ازوا بَنی اِسرائیل ره آزمایش کنه، یعنی پگِ اِسرائیلی_های ره که جنگ قد کِنعانیا ره نَدِیده بُود. 2 خُداوند اِی کار ره کد تا نسل_های آیندِه بَنی اِسرائیل جنگ ره یاد بِگِیره و تا دَ کسای که پیش ازُو دَ بارِه جنگ هیچ چِیز ره نَمِیدَنِست تعلِیم جنگی بِدیه. اینیا امُو مِلَّت_ها اَسته: 3 پَنج حُکمرانِ فَلَسطِینیا، پگِ کِنعانیا، صَیدونیا و حِویای که دَ کوهِستونِ لِبنان از کوهِ بَعلِ حِرمون تا لِبو-حمات زِندگی مُوکد. 4 اَمیا بَلدِه آزمایشِ بَنی اِسرائیل باقی مَندُد تا معلُوم شُنه که آیا بَنی اِسرائیل از احکامِ خُداوند که دَ وسِیلِه مُوسیٰ دَ بابه‌کَلونای ازوا اَمر کدُد، اِطاعَت مُونه یا نَه. 5 پس بَنی اِسرائیل دَ مینکلِ کِنعانیا، حِتیا، اَموریا، فرِزیا، حِویا و یبُوسیا جای-دَ-جای شُد 6 و دُخترونِ ازوا ره دَ عِنوانِ خاتُو بَلدِه خُو گِرِفت و دُخترونِ خودون خُو ره دَ باچه‌گونِ ازوا دَد و خُدایونِ ازوا ره عِبادت کد.
قاضی عُتنِئیل
7 بَنی اِسرائیل چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند زِشت بُود، انجام دَد؛ اُونا خُداوند، خُدای خُو ره پُرمُشت کد و بُت_های بَعل و اَشیره ره عِبادت کد. 8 امزی خاطر آتِشِ غَضَبِ خُداوند دَ ضِدِ اِسرائیل دَر گِرِفت و خُداوند اُونا ره دَ دِستِ کوشان رِشعتایم پادشاهِ ارام-اَلنھرَین دَده سَودا کد؛ و بَنی اِسرائیل کوشان رِشعتایم ره بَلدِه هشت سال خِدمت کد. 9 لیکِن وختی بَنی اِسرائیل دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد کد، خُداوند بَلدِه بَنی اِسرائیل یگ نِجات دِهِنده یعنی عُتنِئیل باچِه قِناز، باچِه بِرارِ ریزِه کالیب ره تعیِین کد و اُو اُونا ره نِجات دَد. 10 روحِ خُداوند دَ بَلِه عُتنِئیل قرار گِرِفت و اُو بَنی اِسرائیل ره رهبری کده دَ جنگ رفت. اوخته خُداوند کوشان رِشعتایم پادشاهِ ارام-اَلنھرَین ره دَ دِستِ ازُو تسلِیم کد و دِستِ ازُو دَ بَلِه کوشان رِشعتایم زور شُد. 11 پس سرزمِینِ ازوا مُدَتِ چِل سال آرام بُود، تا وختِیکه عُتنِئیل باچِه قِناز فَوت کد.
قاضی ایهُود
12 بَنی اِسرائیل بسم چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند زِشت بُود، انجام دَد؛ اوخته خُداوند عِگلون پادشاهِ موآب ره دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل قَوی جور کد، چُون اُونا چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند زِشت بُود، انجام دَدُد. 13 عِگلون اَولادِه عمون و عمالیق ره قد خُو یگجای کد و رفته اِسرائیل ره شِکست دَد و شارِ دِرختونِ خُرماa ره تَصَرُف کد. 14 و بَنی اِسرائیل عِگلون پادشاهِ موآب ره بَلدِه هژده سال خِدمت کد.
15 لیکِن وختی بَنی اِسرائیل دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد کد، خُداوند بَلدِه ازوا یگ نِجات دِهِنده یعنی ایهُود باچِه جیرای بِنیامِینی ره که چَپ‌قَی بُود، تعیِین کد. بَنی اِسرائیل از دِستِ ازُو بَلدِه عِگلون پادشاهِ موآب جَزیه رَیی کد. 16 اوخته ایهُود بَلدِه خو یگ خَنجرِ دُو دَمه جور کد که دِرازی شی یگ توغَی بُود و اُو ره دَ تَی کالا دَ بَلِه رانِ راست خو بسته کد 17 و جَزیه ره دَ عِگلون پادشاهِ موآب بُرد. عِگلون یگ آدمِ غَدر چاق بُود. 18 وختی ایهُود از تقدِیم کدونِ جَزیه خلاص شُد و پس سُون جای خُو رَیی شُد، ایهُود کسای ره که جَزیه ره اَوُردُد، رُخصَت کد. 19 مگم خود شی از پیشِ سنگای تَراش شُده که دَ نزدِیکِ جِلجال بُود، پس رفته گُفت: ”اَی پادشاه، ما بَلدِه تُو یگ پَیغامِ خصُوصی دَرُم.“ پادشاه گُفت: ”چُپ بَش!“ و پگِ کسای که دَ اُونجی پیشِ ازُو ایسته بُود بُرو رفت.
20 اوخته ایهُود نزدِیکِ ازُو رفت و اُو تنهای خُو دَ باله خانِه تایستونی خُو شِشتُد. و ایهُود گُفت: ”ما از طرفِ خُدا بَلدِه تُو یگ پَیغام دَرُم.“ امی که اُو از چَوکی خُو باله شُد، 21 ایهُود دِستِ چَپ خُو ره دِراز کد و خَنجر ره از رانِ راست خُو کشِیده دَ کَورِه ازُو چِقی کد؛ 22 و دِستِه خَنجر ام قد تیغ شی دَ کَورِه ازُو دَر اَمَد و چربی تیغ شی ره پوشَند، چراکه ایهُود خَنجر ره از کَورِه ازُو بُر نَکد؛ و شِکَمبه-و-رودِه ازُو سر کد. 23 اوخته ایهُود دَ دالیز بُر شُد و درگه_های باله خانه ره دَ بَلِه ازُو پیش کده قُلف کد.
24 بعد ازی که ایهُود رفتُد، خِدمتگارای عِگلون اَمَد و دِید که درگه_های باله خانه قُلف اَسته. اُونا گُفت: ”اُو حتماً دَ اُتاقِ تایستونی رفع حاجت مُونه.“ 25 پس اُونا اِنتِظار کشِید تا غَیتِیکه بےطاقت شُد؛ اُونا وختی دِید که اُو درگه_های باله خانه ره هنوز ام واز نَکده، اُونا کِلی ره گِرِفته درگه_ها ره واز کد و دِید که بادارِ ازوا مُرده دَ زمی اُفتَده.
26 دَ غَیتِیکه خِدمتگارا اِنتِظار مِیکشِید، ایهُود دُوتا کده رفت و از سنگای تَراش شُده تیر شُد و صَحیح-و-سلامَت دَ سَعِیره رَسِید. 27 وختِیکه دَ اُونجی رسِید، اُو شیپُور ره دَ کوھِستونِ اِفرایم دَ صَدا اَوُرد و بَنی اِسرائیل قد ازُو قَتی از کوھِستو تاه شُد و ایهُود دَ پیشِ رُوی ازوا مورفت. 28 اوخته اُو دَزوا گُفت: ”از پُشت مه بیِید، چُون خُداوند، دُشمنای شُمو موآبیا ره دَ دِست شُمو تسلِیم کده.“ پس اُونا از پُشتِ ازُو رفت و راه_های تیر شُدو از دریای اُردُن ره دَ رُوی موآبیا بسته کد و هیچ کس ره نَه‌ایشت که تیر شُنه. 29 اُونا دَ امزُو غَیت تقرِیباً دَه هزار نفرِ موآبیا ره کُشت که پگ شی مَردای زورتُو و جنگی بُود؛ هیچ کس دُوتا نَتنِست. 30 دَ امزُو روز موآبیا دَ تَی دِستِ بَنی اِسرائیل ذلِیل شُد و سرزمِینِ اِسرائیل مُدَتِ هشتاد سال آرام بُود.
قاضی شَمگَر
31 بعد از ایهُود، شَمگَر باچِه عَنات رهبر شُد، کسی که شَش صد نفرِ فَلَسطِینیا ره قد سوٹه-چیوِ چوپو کُشت. اُو ام اِسرائیل ره نِجات دَد.